اندر احوال سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران (۱)

فقر شدید محتوا در حصار فرم گرایی/ وقتی از سینمای جوان آبی برای سینمای انقلاب گرم نمی شود!

سینماپرس: مرور مجموع آثار سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران به وضوح نشان می دهد که حجم قابل توجهی از این آثار با فقر محتوا روبرو بوده و از تنظیم پیام نامناسب و بعضا نا همگون و حتی در تقابل با سبک زندگی اسلامی و ایرانی برخوردار می باشد و این همه در حالی است که شاکله اصلی یک فیلم کوتاه را پیام و محتوای سازنده آن تشکیل می دهد.

نگاهی به بایسته‌های سینمای مقاومت در آستانه برگزاری پانزدهمین دوره این جشنواره

اقتصاد مقاومتی و سبک زندگی گمشده‌های سینمای مقاومت

سینماپرس: به نظر می‌رسد لازم است سینمای مقاومت و استراتژیک به دفاع مقدس و موضوعاتی که به جنگ سخت مربوط است محدود نماند و موضوعاتی، چون اقتصاد مقاومتی و سبک زندگی نیز وارد سوژه‌ها و تعاریف این رویکرد سینمایی شوند و در واقع استراتژیک بودن سینما اساساً نباید در موضوع سینمای جنگ خلاصه شود.

حوزه هنری در لانگ شات (۲)

وقتی پای موش‌های سکه‌خوار به حوزه باز می شود

سینماپرس: حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی نیز متاثر از مدیریت مرموز دهه شصت و بالاخص جریان فرهنگی معلوم الحال آن دوران قرار گرفت و به مرور با آرمان های نهادی خود در طراز هنر انقلاب اسلامی زاویه پیدا کرد و در این میان جدا شدن و در مواردی اخراج تعدادی از هنرمندان انقلابی و سوق یافتن بخشی از بازماندگان از ایشان به سمت سرمایه داری دو موضوع مهمی است که حوزه هنری در دهه نخست عمر خود با آنها مواجه شد.

حوزه هنری در لانگ شات (۱)

نگاهی به شکل گیری حوزه هنری و ضرورت توجه به هنر در انقلاب

سینماپرس: حوزه هنری یکی از زیرمجموعه های سازمان تبلیغات اسلامی است که از سال ۱۳۶۰ هجری شمسی، فعالیت خود را به طور رسمی آغاز نموده و اکنون در این مجال به بهانه تغییر رییس سازمان تبلیغات اسلامی به بررسی کارنامه این نهاد هنری در سال های اخیر و نقاط قوت و ضعف آن می پردازیم.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۵)

تابوشکنی طبقه حساس در عصر یخبندان مدبران بنفش

سینماپرس: مرور کارنامه ی سینمای ایران در پس از پیروزی انقلاب اسلامی، روایت گر نکات قابل تامل بسیاری است که از آن جمله می توان به غلبه جریان روشنفکری در عرصه های مختلف فرهنگی و هنری و بالاخص سامان مند نمودن فعالیت های سینمایی کشور حول ساختارها و سیستم های برجای مانده از دوران ستم شاهی اشاره نمود و به وضوح مشاهده نمود که چگونه عرصه فرهنگ جمهوری اسلامی مبتنی بر ساختارهای باقی مانده از رژیم طاغوت شکل گرفت.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۴)

تابوشکنی از فرهنگ ایرانی و اسلامی/ وقتی مارمولک زیر نور ماه متولد می شود!

سینماپرس: اگر چه به واسطه حجم قابل توجه آثار و تولیدات سینمایی دهه ی ۱۳۷۰ هجری شمسی، پروژه تابوشکنی از جامعه اسلامی ایران در قالب ترسیم روابط زن و مرد و همچنین رقاصی و مطربی و ... توانست فضای فرهنگی و اجتماعی کشور را به سرعت دستخوش تغییرات شگرف سازد؛ اما باید توجه داشت که به مرور زمان، سطح تابو شکنی آثار سینمایی، مرز های اولیه حجاب و عفاف را درنوردید و شالوده های عمیق اعتقادی جامعه اسلامی را نیز متذکر شد.

سبک زندگی اسلامی- ایرانی به روایت سیما

سینماپرس: شبکه پنج سیما در برنامه ایی تحت عنوان "سرسرا" به موضوع سبک زندگی می پردازد.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۳)

شوکران فیلمفارسی در سینمای پس از انقلاب

سینماپرس: پس از شکل گیری تابوشکنی گسترده در سینمای ایران با پیروزی انقلاب این فرآیند متوقف می شود ولی بازهم دُمل چرکین تابو شکنی‌ دوباره سر می‌گشاید و این‌بار دیگر دست استعماری سلطه گران فرهنگی غرب به صورت مستقیم  دیده نمی‌شود. این همه در حالی است که باید توجه داشت که در همین دهه  است که به سبب حضور مدیریت مرموز اجرایی در دولت های سوم و چهارم، فرایند تثبیت پروسه ی دولت سازی در نظام نو پای جمهوری اسلامی با حضور جریان های التقاطی همراه می شود.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۲)

تابوشکنی به سبک سینمای رضا قزاق

سینماپرس: با نگاهی به تاریخ اجتماعی اوایل قرن چهاردهم ایران، می‌توان به صورت جدی بر این مسئله تاکید داشت که حتی جامعه آن‌ روزهای ایران با نمایش‌های بی‌پروا که با سبک زندگی اسلامی و ایرانی او سازگار نبود و در بسیاری از موارد همراه با تابو شکنی بود؛ مشکل جدی داشته، اما سرانجام این تابوشکنی‌ها تا جایی ادامه پیدا کرد که در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ هجری شمسی، نمایش صحنه‌های غیراخلاقی و مفسده‌آمیز و یا قصه‌هایی که رکن اساسی آن‌ها فحشا و روابط نامشروع بود، پرده تمام سینماها را اشغال کرده بود.

تابوشکنی مرحله ای در سینمای ایران (۱)

سینمایِ شهوت برانگیز یا شهوت برانگیزیِ سینما؟!

سینماپرس: صنعت سینما از نخستین سال‌های ورود خود به ایران، اساس کار خود را برای جذب مخاطب، بر اصل تابوشکنی قرار داده است؛ تابوشکنی‌ای که به صورت مرحله‌ای گسترده می‌شود و این همه در حالی است که گذر از تابوهای اخلاقی و دینی مهمی که نشان از برنامه‌های پنهان و آشکار قدرت های سلطه گر، در دوران قبل از انقلاب اسلامی داشته و با  سوء مدیریت نهادهای متولی سینمایی در دوران پس از انقلاب، شرایط فرهنگی و بالاخص سینمایی کشور را امروزه به وادی ولنگاری فرهنگی کشانده است.

به کجا چنین شتابان (۹)

حماقت یا حمایت فرهنگی؛ مساله این است!/ وقتی بی عرضگی و ناتوانی مدیران، امنیت و استقلال فرهنگی جامعه را مخدوش می کند

سینماپرس: نهادینه سازی مولفه های غربگرایی، زندگی سکولار و اباحی گرایی از یکسو و بی توجهی به استقلال فرهنگی، اقتصادی و نظامی کشور، ارتقای فرهنگ عمومی جامعه و آرمان های انقلاب مردم ایران از سوی دیگر توصیف بهتری از فرهنگسازی سینمای جمهوری اسلامی است، در نسبت با تعاریف رویایی، اغراق آمیز و خلاف واقعی که مدیران سینمایی از تاثیرگذاری های این سینما ارائه می دهند.

به کجا چنین شتابان (۸)

مدیریت مدبرانه و گُل و بُلبُل جلوه دادن فضای ولنگاری فرهنگی

سینماپرس: نقش کلی فرهنگ و هنر و بالاخص صنعت سینمای ایران در گسترش مفاسد و آسیب های اجتماعی، نقشی مغفول مانده است. در دهه های اخیر صدها فیلم اجتماعی با ادعای انعکاس واقعیات جامعه و مشکلات مردم ساخته شده و این همه در حالی است که به سختی می توان فیلمی را یافت که بر مشکلات قشری که آنها را سوژه کرده است، اثر مثبتی داشته باشد.

به کجا چنین شتابان (۷)

اتلاف عُمر مردم در اجرای سلیقگی قوانین فرهنگی

سینماپرس: در سال ۱۳۹۶ هجری شمسی، هفت فیلم صدرنشین گیشه، بالغ بر ۱۰۰ میلیارد تومان فروش داشتند، اما این فیلم ها چه تأثیری در بهبود فرهنگ عمومی جامعه داشته اند؟ آیا متولیان رسمی امر هنر و بالاخص سینما در وزارت ارشاد و بویژه معاونت نظارت و ارزشیابی حاضرند به جامعه توضیح دهند که بالغ بر ده ها میلیون ساعت از عمر جامعه اسلامی ایران که در سال ۱۳۹۶، صرف تماشای آثار هجو و بعضا مبتذل و بی خاصیت شده، چه فوایدی را برای جامعه و مخاطبان این آثار در پی داشته است؟

جایزه محمد امین! از برای ستایش گر معنویت مدرن

واقعیت دیپلماسی فرهنگی جشنواره جهانی فجر در آن سوی ابرهای تمدن اسلامی

سینماپرس: ماهیت معنویت مُدرن، لیبرالیستی و اباحی‌گراست؛ یعنی باید و نبایدی برای زندگی انسان تعیین نمی‌کند و خط قرمزی در مقابل آن ترسیم نمی‌شود. همانطور که در فیلم دیدیم تجاوز منفور بود چون به حقوق شخصی فرد خسارت وارد می‌کرد لکن فحشا مقبول و پذیرفته شد. حال خود قضاوت کنید چرا فیلمی با این فلسفه و رویکرد ساخت باید جایزه محمد امین جشنواره بین المللی فجر را در نظام جمهوری اسلامی دریافت کند؟

نقدی بر عملکرد صدا و سیما در نوروز ۱۳۹۷

سازمان جَو گرفته و صدا و سیمای مدیران ناکارآمد

سینماپرس: در سال های اخیر شاهد یک ناهمگونی و مدیریت سلیقه ای بر بخش های مختلف صدا و سیما بودیم که البته هر روز این ناهمگونی و اختلاف بین بخش های مختلف این مجموعه بیشتر می شود. به نظر می رسد ریشه بسیاری از ضعف های رسانه ملی نبود سیستم نظارتی کیفی و محتوایی در بخش های مختلف آن است و البته عدم توجه به فرهنگ و سبک زندگی اسلامی و ایرانی در تولید برنامه های مختلف هم از مهمترین نقاط ضعف این سازمان مهم محسوب می شود.