به گزارش سینماپرس، سینمای حامی صهیونیسم، نقش بسزایی در فریب افکار عمومی جهان درباره وقایع فلسطین داشته است.
دسته اول: فلسطین پاداش رنج‌ها
شفیع آقامحمدیان، کارشناس سینما و مدیر سابق مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، با بیان اینکه می‌توانیم سینمای حامی صهیونیسم را به سه بخش عمده تقسیم کنیم، می‌گوید: دسته اول این فیلم ها، آثاری هستند که از سوی کارگردانان صاحبنام سینما به‌خصوص سینمای هالیوود در حمایت از رژیم‌صهیونیستی ساخته می‌شود. کارگردانانی مانند استیون اسپیلبرگ یا جیمز کامرون به طور مستقیم در حمایت از رژیم صهیونیستی و جلب نگاه جهانی به این رژیم فیلم ساخته‌اند.
آقامحمدیان می‌افزاید: این فیلم‌ها عمدتاً به توجیه حضور صهیونیست‌ها در سرزمین فلسطین و بیان درد و رنج‌های یهودیان می‌پردازند و این گونه القا می‌کنند که حضور صهیونیست‌ها در فلسطین حقی است ناشی از همین درد و رنج ها. این کارشناس سینما، فیلم‌هایی مانند «فهرست شیندلر»، «مونیخ» و «پیانیست» که در سطح جهانی هم موفق بوده‌اند را از این دسته از آثار عنوان می‌کند و می‌افزاید: اغلب این فیلم‌ها با پشتیبانی هالیوود ساخته می‌شود و از جمله تولیدات بیگ پروداکشن هستند که مراحل ساخت و تهیه سنگینی دارند و هر کشوری توانایی تولید آنها را ندارد.
 

دسته دوم: زندگی اینجا عادی است
آقامحمدیان می‌گوید: دسته دوم فیلم هایی هستند که توسط کارگردانان کمتر شناخته‌شده ساخته می‌شوند. این فیلم‌ها به مسائل زندگی در سرزمین‌های اشغالی می‌پردازند، یعنی زندگی صهیونیست‌های مهاجر را یک زندگی عادی با تمامی استانداردهای یک زندگی در سرزمین مادری نشان می‌دهند.
وی ادامه می‌دهد: در این فیلم‌ها زندگی در سرزمین‌های اشغالی زندگی مطلوب، آرام و با مردمی راضی و خوشحال نشان داده می‌شود. هدف از ساخت این فیلم‌ها پنهان کردن ترس و استرسی است که شهرک نشینان در سرزمین‌های اشغالی دارند. فیلم‌های زیادی مانند«Or»، «عشق من آویوا» و «مرزهای آزادی» که اغلب توسط کارگردانان صهیونیست داخل سرزمین‌های اشغالی ساخته می‌شود، از جمله آثار این دسته‌اند. موضوعات این فیلم‌ها از سوژه‌های پیش پا افتاده زندگی روزمره گرفته تا مسائل غیر اخلاقی مثل همجنس‌بازی در سرزمین‌های اشغالی را در بر می‌گیرد.
این کارشناس و مدیر سابق سینمایی معتقد است: اسرائیلی‌ها تلاش می‌کنند تا با این فیلم‌ها زندگی در سرزمین‌های اشغالی را در سطح یک زندگی اروپایی نشان دهند. این فیلم‌ها به طور وسیعی در شبکه‌های ماهواره‌ای پخش می‌شود یا از طریق شبکه توزیع فیلم‌های ویدئویی به فروش می‌رسند. وی تأکید می‌کند: تلاش این دسته از فیلم‌ها برای عادی بودن زندگی شهرک نشین‌ها در فلسطین در حالی است که طبق آمارهای منتشر شده میزان کشف بمب در شهرهای صهیونیست نشین بسیار بالاست و همین موضوع استرس و ترس زیادی را به ساکنان آن شهرها وارد می‌کند. آقا محمدیان با بیان اینکه در فیلم‌های کارگردانان اسرائیلی خبری از مبارزات مردم فلسطین نیست و اصلاً به فلسطینی‌ها به عنوان مالکان سرزمین اشاره‌ای نمی‌شود، می‌افزاید: اگر هم شاهد حضور یک فلسطینی در این فیلم‌ها باشیم به این نحو خواهد بود که وی همه قوانین زندگی در اسرائیل را پذیرفته و اصولاً با چیزی به نام قیام برای بازپس گرفتن فلسطین آشنا نیست.

دسته سوم: فیلم‌های فریب‌دهنده
مدیر سابق مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی با بیان اینکه دسته سوم از فیلم هایی که درباره فلسطین ساخته می‌شود، آثاری است که توسط کارگردانان فلسطینی و فیلمسازان برخی از دیگر کشورها ساخته شده‌اند، می‌گوید: این دسته را می‌شود به دو قسمت تقسیم کرد؛ دسته اول فیلم هایی است که در آن مبارزه برای بازگشت به سرزمین فلسطین مذمت شده و یک زندگی مسالمت آمیز در کنار اشغالگران تبلیغ می‌شود، مانند آنچه در فیلم‌های اسرائیلی شاهد آن هستیم. دسته دوم اما فیلم هایی هستند که کارگردان آن قیام مردم فلسطین را شرعاً و عرفاً حق می‌داند. در بخشی از این فیلم‌ها این گونه نشان داده می‌شود که وظیفه هر انسانی کمک به آزادی فلسطین از دست غاصبان است.
تهیه کننده سینما توضیح می‌دهد: متأسفانه صهیونیست‌ها با نفوذ در این دسته از فیلم ها، باعث تولید آثاری شده‌اند که در ظاهر به نفع مردم فلسطین است، اما وقتی در آنها تعمق می‌شود، همان حرف صهیونیست‌ها را در اینکه باید سازش کرد می‌زند. آثاری مثل «5 دوربین شکسته» یا «عمر» در این گروه هستند. این دسته از فیلم‌ها خطرناک‌ترین آثاری هستند که درباره فلسطین ساخته می‌شود. آقا محمدیان تصریح می‌کند: فیلم هایی با چنین مضمونی با یک فریب بزرگ همراه هستند. در این فیلم‌ها گفته می‌شود که در آخر کار باید مردم فلسطین دست از مبارزه بردارند و مقاومت به جایی نخواهد رسید.
 

فرانسه دوست سینمایی صهیونیست‌ها
در فرانسه مؤسسه‌ای به نام «فدراسیون فیلم فرانسه» وجود دارد که سیاست سرمایه گذاری در سینمای خارج از فرانسه را دنبال می‌کند.
آقا محمدیان درباره این مجموعه، می‌گوید: فدراسیون فیلم فرانسه تا به حال چند همکاری نیز با فیلمسازان ایرانی داشته است. سیاست فدراسیون فیلم پیشبرد اهداف فرهنگی فرانسه است و بسیار هم زیرکانه عمل می‌کند.
این کارشناس سینما ادامه می‌دهد: این مؤسسه تا به حال چند اثر نیز درباره فلسطین ساخته است که موضوع همگی آنها حمایت از صهیونیست‌ها بوده است. اروپایی‌ها به خصوص فرانسه که تمایل زیادی به تولید فیلم درباره اسرائیل دارد، سیاستی را در پیش گرفته‌اند و آن پرداختن به موضوع فلسطین و توجیه صهیونیسم در فیلم‌های کوتاه است. فیلم هایی که مخاطب آنها جوانان است و اتفاقاً چون اغلب از سوی کارگردانان جوان ساخته می‌شود، می‌توان به راحتی با حمایت از آنها و اهدای جوایز در فستیوال‌های فیلم به این آثار، ذهن کارگردان را به شکل دلخواه سمت و سو و خط داد. تهیه کننده سینمای ایران معتقد است: در حالی که فرانسه روی سینمای در خدمت صهیونیسم سرمایه‌گذاری می‌کند، ما در ساخت فیلم درباره فلسطین دچار کم‌کاری هستیم.
وی با بیان اینکه حتی در سال‌های اخیر هیچ فیلمی درباره فلسطین ساخته نشده است، تأکید می‌کند: باید سیاستگذاری جدی برای حمایت از آثار مرتبط با فلسطین انجام شود.
آقا محمدیان در پایان می‌گوید: درست است که مردم حمایت خستگی ناپذیری از فلسطین دارند، ولی برای صحبت با مردم جهان باید از زبان هنر استفاده کرد. در گذشته فیلم هایی مانند «بازمانده» مرحوم سیف‌الله داد یا «سی و سه روز » جمال شورجه و «شکارچی شنبه» پرویز شیخ طادی ساخته شده ولی نباید به همین چند اثر معدود بسنده کرد، در این راه تلویزیون می‌تواند حامی خوبی برای سینما باشد.