سه‌شنبه ۳۰ دی ۱۳۹۳ - ۱۲:۴۶

در گفتگو با سینماپرس مطرح شد

اظهارات صریح یک فیلمساز از نقش مدیران در کاهش تولید مستندهای سیاسی/ از «شهید» فقط نام خیابانش را می‌شناسیم!

مرتضی علی عباس میرزایی*

سینماپرس: مرتضی علی عباس میرزایی کارگردان مستند در گفتگو با خبرنگار سینماپرس در رابطه با دلیل کمتر شدن فیلم های سیاسی در سینمای کشور اظهارات صریحی را خطاب به برخی مسئولان فرهنگی و همکاران فیلمساز خود بیان داشت.

عباس میرزایی در ابتدای این گفتگو اظهار داشت: از طرفی فیلمسازان نیز دغدغه شان تغییر کرده و مستندسازان دیگر چندان پرچم داران حقیقت نیستند؛ البته بخشی از این مسئله نیز به مسئولان برمی گردد و سیستم مدیریتی ما ثابت کرده است که در منحرف کردن فیلمسازان بسیار موفق است!

وی تصریح کرد:  این را از جایی می توان فهمید که بسیاری از فیلمسازان خوب ما این روزها مشغول ساختن فیلم های تبلیغاتی هستند. فیلمسازان نیز فهمیده اند که پول در تبلیغ چیپس و پفک نمکی است و دغدغه های مالی شان آن ها را به سمت پول کشانده است.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: متأسفانه این روزها معدود فیلمسازانی که با دغدغه های خود نسبت به جامعه و سیاست فیلم می سازند هر کار می کنند اصلاً دیده نمی شوند و مورد تشویق مسئولان قرار نمی گیرند.

کارگردان مستند «سردار» در ادامه افزود: ما هرچقدر کار و تلاش کنیم باز هم خروجی لازم را نمی توانیم داشته باشیم چرا که علاوه بر مشکلات مالی، برخی نگاهها در جامعه هنری و سینمایی نسبت به نسل ما آزاردهنده است.

این کارگردان با تأکید بر لزوم ساخت فیلم های مستند سیاسی تصریح کرد: ما اینقدر از ساخت فیلم های سیاسی فاصله گرفته ایم که جوانان ما هیچ اطلاعی از وضعیت سیاسی کشورشان در ۲۰ سال پیش ندارند. برای اثبات این حرف از مردمی که در حوالی اتوبان شهید زین الدین زندگی می کنند اگر پرسشی راجع به وی مطرح کنید فقط تصویری از اتوبان به ذهنشان می آید و شهید زین الدین را به هیچ وجه نمی شناسند، اگر از مردمی که در خیابان شهدا زندگی می کنند بپرسیم دلیل اینکه اسم این خیابان را شهدا گذاشته اند چیست چیزی نمی دانند و این اتفاقات بسیار تلخ و دردناک است.

عباس میرزایی در ادامه این بحث افزود: بهتر است راه دوری نرویم و از جوانان مملکت مان راجع به اتفاق ۹ دی بپرسیم.  من قول می دهم که اکثر آنها اصلاً نمی دانند که ۹ دی چه اتفاقی افتاده و چه تأثیری در تاریخ معاصر کشورمان داشته است و کسانی که اطلاعی داشته باشند نیز آن اشرافی که لازم است را به موضوع برای بحث و گفتگو ندارند.

کارگردان مستند «نامه ای به مادرم» در ادامه تصریح کرد: برخی دلشان نمی خواهد ما دلمان با هم یکی باشد و با بیرون گود نشستن به اختلافات دامن می زنند و در کنار آنها  انسان های ساده لوحی نیز هستند که آب در آسیاب آنها می ریزند. آنها مصلحت مردم و نظام را فراموش کرده اند و فقط به منافع مالی خود فکر می کنند. آنها سعی دارند یک سری مسائل از بین برود تا یک سری آدم های پولدار به تک گویی خود بپردازند.

عباس میرزایی در ادامه افزود: با بی درایتی برخی مسئولان شغل منتقدان به یک شغل کاذب تبدیل شده است که هیچ نقشی در سینما ندارند و هرچقدر بخواهند فیلمسازان را به راهکار درست راهنمایی کنند هیچ ابزار و تریبون مهمی در دستشان نیست.

وی با اشاره به بیانات مقام معظم رهبری اظهار داشت: مسئولین حتی به فرمایشات رهبر نیز توجه نمی کنند و گاه ما عملی در عکس آن چیز که رهبر فرموده اند می بینیم. مسئولان ما آنقدر خالی از تدبیر هستند که نه تنها اشارات رهبر به مشکلات را متوجه نمی شوند بلکه در برخی مواقع ، صراحت مصادیق از سوی رهبری نیز برایشان قابل فهم نیست.

این کارگردان در ادامه افزود: به دلیل عدم شایسته سالاری اگر فیلمساز جوانی با دغدغه مردم بخواهد خادم این نظام باشد و با افراد سرشناس رابطه نداشته باشد از بین می رود و هیچ وقت به جایگاه خود نمی رسد. متأسفانه روابط جای ضوابط را گرفته اند.

عباس میرزایی در ادامه افزود: در کمتر شدن فیلم های سیاسی که به حوادث منطقه توجه داشته باشند هم فیلمسازان و هم مسئولان مقصر هستند. اعتماد به جوانان از سوی مسئولان بسیار کم شده و یکی از راهکارهای اصلی در مشکلات سینمایی ما این است که مسئولان جای خود را به جوانان بدهند. ما در اعتماد به جوانان زمان ۸ سال دفاع مقدس نتیجه های خوبی را شاهد بودیم.

وی در پایان تصریح کرد: برخی مسئولان بی تدبیر، هویت ایرانی و اسلامی ما را در معرض خطر از بین رفتن قرار داده اند و اثری از گفته های امام خمینی (ره) در رویکردها و کارهایشان دیده نمی شود؛ جالب این است که برخی مواقع کارهای اشتباه خود را با استفاده از حرفهای امام (ره) توجیه می کنند. آنها هم امام را، هم اسلام و هم هویت ایرانی ما را زیر سوال می برند و بهتر است بسیاری از آنها اعلام بازنشستگی کنند!

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.