شنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۳ - ۱۱:۱۸

در اختیار سینماپرس قرار گرفت؛

یادداشت یک کارگردان در توصیف واقعه عاشورا / قنبری: ساخت فیلم مذهبی منوط به پژوهش عمیق است

رهبر قنبری در بیست و هشتمین جشنواره بین المللی فیلم کودک و نوجوان

سینماپرس: رهبر قنبری کارگردان سینما گفت: آئین عاشورا پوشیدن لباس های رنگین نیست، طبل و دُهل و دمام کوبیدن نیست، سینه دری، سینه زنی و زنجیر زنی نیست و طوق و یوغ بر سر و شانه کشیدن نیست، گریستن و گریاندن صرف نیست، و اینهمه امّا هست! تا ما پیوند میان آن ها تا به الوهیّت را در باورهای قلبی و ذهنی خویش پرورده باشیم.

به گزارش خبرنگار سینماپرس ، رهبر قنبری کارگردان سینما به مناسبت فرا رسیدن ایام سوگواری سید سالار و شهیدان یادداشتی را در اختیار سینماپرس قرار داده است که متن این یادداشت از نظر خوانندگان محترم می گذرد:

کسی که در مشکلات سرگردان شده، نداند چه باید بکند و راه چاره ای ندارد، کلید حلّ مشکلات او نرمی و مهربانی و مدارا کردن با مردم است. «حضرت امام حسین علیّه السلام»

واقعه عاشورا یکی از باشکوه ترین جلوه های عینی ایمان الهی و منبعث از تعالیم دین مبین اسلام است، در واقع  برپا دارندگان قیام عاشورا اگر به نیکی نگریسته شوند، در دو سوی حادثه عالی ترین صورت زشت و زیبای خود را متجّلی می کنند. در یک سو لشگریان کفر و در سوی دیگر گروه مؤمنین و در رأس آن ها حضرت امام حسین علیه السلام، و ایشان با آگاهی از وقوع حادثه ای که در پیش است حتّی صاحبان زمینی را که خانواده و همراهانش در آن سکنا گزیده اند را به رضایت می طلبد تا مبادا خللّی بر حقانیّت خاکی که برآن ایستاده اند برسد! و چنین  باید حقّ بر خاک پاک و غیر غصبی برخوانده شود، از این رو این خاک را وقف ابدی می نماید! و یعنی پیوند ابدی میان خاک تا افلاکش را برقرار می کند! و به تعبیر دیگر با خون خویش تفسیری از الوهیّت را از فرش تا عرش می گستراند، با این دیده گاه است که  نمی توان متصّور آیینی به نام عاشورا بود که برپا دارندگانش به مصداق صاحبان ادیان آئینی معمول در میان قبایل استرالیایی و آفریقایی از واقعه کربلا جلوه آرایی کنند!!

 آئین عاشورا تنها پوشیدن لباس های مشکین نیست، طبل و دُهل و دمام کوبیدن نیست، سینه دری، سینه زنی و زنجیر زنی نیست و طوق و یوغ بر سر و شانه کشیدن نیست، گریستن و گریاندن صرف نیست، و اینهمه امّا هست! تا ما پیوند میان آن ها تا به الوهیّت را در باورهای قلبی و ذهنی خویش پرورده باشیم.  مدح و مدیحه و مراثی اگر به حقّ نمی رسد، بیهوده صدایی کمتر از نوای نیزاران دشت کربلا و خیزران های روییده بر لب رود فرات می توانند باشند، که آن نی ها بی هیچ غل و غشّی و به طور طبیعی ما را به خلوت خیال و خضوع برمی خوانند و این مداحی ها و مراثی ها امّا به تحرک و خلجانی تصنعی و موقّت!

 و هستند  بسیارانی که ما را بی نام هیچ قداستی و به صرف خویشاندوی و با  دیدن نمادی از زندگی با آن ها سرشک خویش از دیده بباریم و هستند وقایعی که با دیدنشان ساز و سوز انسانی خود را برایشان برپا کنیم، هستند محرومانی که قلوب ما را به نرمش آورند، امّا بندرت هستند کسانی که سر و سینه ما را به هنگام زندگی و به وقت رسیدن مرگ، به فهم عمیق الوهیّت بر سقف آسمان ها برسانند و یکی از نادرترین آن ها واقعه کربلا و زندگانی حضرت امام حسین(علیّه السلام) است و  بر این واقعه آئینی هر تصویری که کشیده می شود، اگر نتواند پیوندی میان این آیین تا حقّ نهفته در ماهیّت آن را بیان کند، بمانند آثار معمولی ست که در خصوص هر قوم و هر آئینی و هر واقعه هولناکی ساخته و پرداخته می شود،

و اینجاست که سازندگان فیلم های عاشورایی را لازم به تحقیق  و پژوهش عمیق در خصوص مسائل و موضوعات اصلی پیرامون واقعه عاشورا و تاریخ و شیوه  زندگانی شهیدان آن است.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.