وی در گفت‏وگو با خبرنگار سینماپرس در مورد تأثیرات مثبت و منفی آثار سینمایی بر کودکان اظهار داشت: سینمای کودک و نوجوان ایران در سی سال اخیر، در ۸۰ درصد از تولیدات خود تلاش داشته به پیام ‏رسانی توجه کند و سرگرمی در نقطه مقابل آن یعنی در کمترین اولویت قرار داشته است. اما همین جوهره و همین پیام ‏ها نیز به علت عدم استمرار ، تکرار و بازنمایی پیام ‏های اخلاقی در داستان ‏ها و موقعیت ‏های گوناگون، در نهاد وجودی کودکان و نوجوانان ما به صورت بنیادین ته ‏نشین نشده است. 

عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران در ادامه افزود: برای مثال فیلم ‏هایی نظیر «گلنار» که وجه سرگرمی در آن پررنگ‏ تر و پیام ‏رسانی در آن مستتر بود، تعدادشان در سینمای پس از انقلاب شکوهمند اندک است. اما الگوی نیاز یا فیلم ‏هایی از این دست هم، که ظاهراً باید بر ابعاد اخلاقی، تربیتی و آموزشی کودکان و نوجوانان ما مؤثر باشد، به دلیل کمیت بسیار پایین آنها و متداوم نبودن تولیدشان در سینمای کودک و نوجوان، حداقل اثرگذاری مطلوب را داشته است.

وی در ادامه یادآور شد: اصولاً در سینمای ایران یا حتی در تلویزیون، واژه همراهی با شخصیت‏ های داستانی و الگو وار برای بچه ‏ها، خیلی بروز تصویری ندارد و به جز سوژه‏ای چون «کلاه قرمزی» که تقریباً هر سال به روی آنتن می رود، ما چیز دیگری برای مثال زدن نداریم. در حالی که انتظار این است و طبیعی است که «گلنارهای» بسیاری می‏ داشتیم و بچه ‏ها با این نوع کاراکترها بزرگ می ‏شدند.

سلطان محمدی ادامه داد: می ‏بینید که کودک و نوجوان غربی با «هری ‏پاتر» و روایاتش بزرگ شده ‏اند. اما اینجا فیلم سینمایی «گلنار» ادامه پیدا نمی ‏کند و حتی «موش‏ های» ما بعد از ۲۰ سال برمی ‏گردند.

وی تصریح کرد:  در عرصه بزرگسالان نیز اگر مجموع ه‏ای چون سریال «پایتخت» ساخته سیروس مقدم به سومین سری می‏ رسد و سال به سال بیینده را با رویدادهای جدید به جلو می ‏برد، به علت فقدان همان نگرش اصولی، برای نوبت چهارم، برایش اما و اگر ساخته می ‏شود. موضوع تکرار و حرکت متداوم در زمان، برای هر گروه بیننده مهم است بخصوص اگر کودک و نوجوان باشد که دنبال الگوهای خاص خود است.

این منتقد و روزنامه نگار یادآور شد: قطعاً ساخت فیلمی نظیر «نیاز» ساخته علیرضا داوود نژاد در زمانه فعلی فاقد حداقل اثرگذاری خواهد بود چون تداوم آن پی گرفته نشد. بگذریم که حتی تک نمونه آن نوع قهرمانان هم در زمانه خویش با دادن یارانه و تشویق آموزش و پرورش برای قشر نوجوان به نمایش درآمد.

وی گفت: ما الگوی ویژه و طبیعی سینمایی و تلویزیونی متداومی برای بیان و انتقال موضوعات اخلاقی و تربیتی نداریم اگر چه شاهدیم که مدیر ، فیلمساز و بازیگر این عرصه، همه مدام دم از اخلاق و پیام‏رسانی می‏زنند. اما محترمانه باید عنوان کرد سینمای کودک و نوجوان در عرصه پرورش اخلاقی و تربیتی، حداقل سهم را به خود اختصاص داده است.

حسین سلطان محمدی در پایان این گفتگو  به راهکارها در این زمینه پرداخت و افزود: اگر تولید تداوم منطقی و فراوان داشته باشد و همه ابعاد آن گسترش پیدا کند یعنی هم چرخه تولید و هم نمایش سازماندهی مجددی بشود و علاوه بر آن ها، مضامین و پیام ‏های اخلاقی در قالب داستان ها و البته از زبان قهرمانانی ملموس به درستی بیان شود، آن وقت می ‏توان گفت سینمای کودک و نوجوان توانسته اثرگذار باشد و برای این نوع سینمای پرمخاطب، دست کم به تعداد دانش‏ آموزانی که امسال با عددی بالاتر از ۱۲ میلیون نفر به مدارس رفته‏ اند، حرف و پیام متمرکز، انسجام ‏دهنده و مفید تدارک دید.