فیلم‌های دفاع مقدس سالهاست که در سینمای ایران ساخته می شود. در این میان فیلم هایی ماندگار شده اند که دارای نوآوری بوده اند. یکی از به یاد ماندنی ترین فیلم های دفاع مقدس بدون شک فیلم لیلی با من است ساخته کمال تبریزی است. فیلمی که در زمان خود بسیاری از تابوها را شکست و در قالب یک کمدی موقعیت که همه چیزش حساب شده بود، توانست هم مخاطبان را راضی کند.

فیلم ضد گلوله نیز وام گرفته از فیلم هایی نظیر «لیلی با من است» و «اخراجی‌ها» است که تنها نوآوری موجود در آن شغل سلیم است که پیش از این در سینمای ایران مشابهش را ندیده ایم. سلیم شخصیت اصلی فیلم در اوج روزهای جنگ به همراه دوستش در کار توزیع نوار موسیقی غیرمجاز است. از سوی کمیته تحت تعقیب است و در کل آدم خوش نامی نیست تا اینکه متوجه می شود که غده ای در سرش است و مدت زیادی زنده نخواهد ماند. به این ترتیب رفتن به جبهه بهترین راه برای سلیم می شود که هم تبدیل به آدم خوش نامی شود و پولی به خانواده اش برسد و هم اینکه آخر عمرش به زندان نیافتد.

شروع فیلم قانع کننده و خوب است اما در ادامه و با حضور سلیم در جبهه و برخوردش با آدم عجیب و خل وضعی به نام پرویز هر چه بیشتر شاهد شباهت های این فیلم با اخراجی ها هستیم و پیشروی او به سمت خط مقدم جبهه نیز فیلم لیلی با من است را یادآور می شود.

در این میان مهمترین مشکل فیلم از جایی آغاز می شود که سلیم در جبهه با آدم های مذهبی مواجه می شود که هیچ شباهتی به او ندارند. آدم هایی که بیش از اندازه ساده لوح هستند و بسیاری از رفتار های غیر معمول سلیم آنها را متعجب نمی کند و خیلی راحت توجیهات سلیم را می پذیرند!

حضور آدم مشکل داری چون پرویز که جز دردسر سازی کار دیگری انجام نمی دهد نیز بسیار عجیب است. آن هم در شرایطی که کوچک ترین اشتباهی می توانسته منجر به مرگ دهها نفر از همرزمان پرویز شود. اما او به راحتی بدون اینکه توبیخ جدی شود هر کاری که دوست دارد انجام می دهد!

هر چند که در ظاهر فیلم قرار است طنز باشد اما طنز آن به گونه فانتزی نیست که حضور هر آدم عجیب و غریب وغیر طبیعی قابل توجیه باشد.بنابراین توجیه خاصی برای حضور پرویز در جبهه وجود ندارد. در کنار این مشکلات شوخی های فیلم در بسیاری از فیلم عمدتا کلامی است و این باعث شده است که طنز فیلم بیشتر شبیه به کارهای تلویزیونی باشد و از مدیوم سینما دور شود.

در کنار تمام ضعف های فیلم که به آن اشاره شد. این فیلم دارای نکات مثبتی است که مهمترین آن حضور بازیگر قدرتمندی چون مهدی هاشمی است. این بازیگر که پیش از این هم در فیلم های کمدی حضور داشته است در این فیلم ایفاگر نقشی متفاوت است و نوع بازی اش در بسیاری از موارد به فضای فیلم کمک کرده است و حتی برخی ضعف های شخصیت پردازی سلیم را پوشش داده است.

مسعود کرامتی، ژاله صامتی و سعید آقا خانی در دیگر نقش های فیلم بازی خوبی از خود ارائه داده اند. هر چند که این موضوع باعث شده است که بازیگران دیگر فیلم که چندان مطرح نیستند در سایه قرار بگیرند و چندان بازی هایشان به چشم نیاید. به بیان بهتر کارگردان نتوانسته است تعادلی میان بازی بازیگران شناخته شده فیلم و بازیگران گمنام فیلم ایجاد کند و همین امر به کلیت فیلم صدمه زده است.

یکی دیگر از برگ های برنده فیلم که به نوعی بیانگر جسارت کارگردان است، پایان بندی فیلم است که مشاهده می کنیم سلیم به مانند گذشته در کار توزیع فیلم است و با گذشتن دوره فیلم های وی اچ اس، این بار سی دی های غیر مجاز توزیع می کند.

در واقع پایان بندی ضد گلوله برای بیننده غیر منتظره است و همین که به سمت شعارزدگی پیش نرفته است از نکات مثبت فیلم است و با تمام ضعف های فیلم پایان بندی اش قابل تامل است.