بابک حمیدیان از پرکارترین بازیگرانی است که در جشنواره امسال حضور دارد و کاندیدای بهترین بازیگر مرد برای فیلم سینمایی «رستاخیز» احمدرضا درویش است.

وی در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس در پاسخ به این پرسش که بیشتر به کدامیک از نقش هایی که در فیلم هایی که در جشنواره حضور یافته اند، علاقمند است، گفت: من این فیلم ها در شرایط بسیار سخت و در فاصله زمانی بسیار طولانی بازی کرده ام که از سال ۸۹ و با «رستاخیز» شروع شده است، فیلم «قصه ها» و «چ» برای سال گذشته هستند، بنابراین این نقش ها در ایستگاه های مختلف زمانی ساخته شده است و با هم بسیار متفاوت هستند و باید بگویم که همه آنها را دوست دارم چون برای تک تک آنها زحمت کشیده ام.

وی همچنین در رابطه با حضور همه فیلم هایی که به گفته خود در بازده زمانی متفاوتی ساخته شده و به جشنواره سی و دوم راه یافته است، اظهار داشت: زمانی که در ترم دوم رشته تئاتر بودم، اگر کسی به من می گفت که قرار است هشت کار در جشنواره سی و دوم داشته باشم شاید آن زمان فکر می کردم و با خود می گفتم که مگر چنین چیزی ممکن است، من که یک آدم رها در این جماعت هشتاد میلیونی هستم فقط دارم تئاتر می خوانم و چنین چیزی ممکن نیست، آن سالها برای من سالهای دور و کوری است، با قضاوتی که الان از خود دارم می گویم که حال به مقطعی رسیدم که این تعداد فیلم را در جشنواره دارم اما اینکه خوشحالم از این اتفاق یا نه باید بگویم که نه خوشحال نیستم چون ظرفیت همه ما آنقدر پایین است که همه فکر می کنند من همه این فیلم ها را امسال بازی کرده ام و وضعیت حتی به گونه ای شده است که وقتی با یک مخاطب برخورد می کنم به من می گوید تو چرا در این فیلم هم حضور نداشتی! فکر می کنم که شنیدن این حرف ها در شان من نیست، من این فیلم ها را در زمان های متفاوت بازی کرده ام و حاضرم برای تک تک آنها ساعت ها حرف بزنم و فکت های علمی و احساسی بیاورم.

وی ادامه داد: خوشبختانه بازخوردها نسبت به نقش هایی که ایفا کرده ام خوب بوده است به خصوص در فیلم «چ» و «رستاخیز» اما مسئله این است که وقتی با خود تنها می شوم با خودم می گویم که حالا همه تو را تایید می کنند اما بعدش چه خواهد شد، اما به عنوان یک آدم حرفه ای وظیفه ای برای سال آینده دارم، امیدوارم آنقدر آرام باشم و جشنواره امسال بتواند من را به آرامش برساند تا بتوانم از این طریق رهسپار جشنواره سال آینده بشوم.

حمیدیان در رابطه با حضورش در فیلم سینمایی «رستاخیز» و ایفای نقش در قالب دو شخصیت یزید و ابن زیاد، تصریح کرد: من در ابتدا برای ایفای نقش ابن زیاد در این پروژه قرار داد بسته بودم، یکی از بازیگران درجه یک برای نقش یزید قرار داد بسته بود، روزی که من آن عزیز را دیدم برای سکانس حوضچه به او تبریک گفتم چون من آن سکانس را خیلی دوست داشتم، در یک جلسه طولانی آن دوست بازیگر با احمدرضا درویش به توافق نرسید و من از همه جا بی خبر، کارگردان در یک جمع گفت که آن بازیگر قرار نیست حاضر شود و بابک حمیدیان به صلاحدید من یزید را بازی خواهد کرد. در عرض سه روز یزید شکل گرفت ولی به نظر می آید من در جریان فیلم رستاخیر بودم برای یزید زمان زیادی صرف نشده و چهار، پنج روز مطالعه و گفت و گو با درویش باعث شکل گیری یزید شد.

این بازیگر در پاسخ به این پرسش که کدامیک از کارکترهای یزید و ابن زیاد برای شما جالب تر بود، بیان کرد: ابن زیاد و یزید محصول یک ایدئولوژی هستند و تفاوت زیادی با یکدیگر ندارند، یزید امکان حکمرانی مطلق دارد و ابن زیاد امکان حکمرانی در یک اقلیت کوچکتر را دارد بنابراین هردو اینها از یک دستگاه کپی بیرون آمده اند.

وی با بیان اینکه بازیگری برای او به معنای باور است، ادامه داد: باور واژه عمیقی برای زندگی بیرون از سینما است و اگر بتوانیم این واژه را از بیرون به درون سینما تعمیم بدهیم اتفاق خوشی برای بازیگران در سینما رخ خواهد داد، بابک حمیدیان از در غرور هرگز با کسی صحبت نخواهد کرد. من از فرهنگی رشد کردم که کتاب خواندن، طمامنینه داشتن و از بیرون به دورن اجتماع نگاه کردن درون این فرهنگ جاری بوده است، من با این فرهنگ بازیگری را ادامه می دهم از ابتدا شیفته شهرت و جایگاه و پول نبوده ام و آرامش در کنار بازیگری برای من مهمترین چیز است.

حمیدیان در رابطه با فیلم های مورد علاقه خود در جشنواره سی و دوم بیان کرد: فیلم «امروز» ساخته میرکریمی را خیلی دوست داشتم به دلیل اینکه همان آرامشی که به آن اشاره داشتم را دارد تزریق می کند و دارای نشانه هایی انسانی است که بیشتر ما آن را گم کرده ایم و پرویز پرستویی دارد آن را به ما یادآوری می کند. سکوت عمیق یونس در فیلم امروز سکوتی است که باید به آن توجه کرد. همچنین فیلم سینمایی «شیار ۱۴۳» ساخته نرگس آبیار را هم خیلی دوست داشتم و به نشانه این دوفیلم می گویم که چقدر روابط انسانی در سینما مغفول واقع شده است. امیدوارم که جشنواره سال آینده پربارتر ار امسال باشد.

وی در پاسخ به این پرسش که حضورتان در تئاتر و آغاز فعالیتتان از این هنر چه تاثیری در روند کارتان داشته است، عنوان کرد: من سالی یک تئاتر کار می کنم، من بازیگر مرد سال ۹۱ تئاتر ایران هستم، اگر هرجای دیگر این دنیا بود برایتان اتفاقات دیگری رقم می خورد. در اروپا یا امریکا مرد سال تئاتر عنوان بزرگی است، یادمان نرود "جودلاو" بعد از این همه سال بازیگری وقتی تئاتر هملت را بازی می کند به منتقدان و رسانه ها می گوید که حالا قضاوت کنید که من بازیگر هستم یا نه، منظورم از گفتن این حرف این بود که بگویم تئاتر چه اعتباری در جهان دارد که شاید در این مملکت ندارد. من از بازیگرانی هستم که به صراحت می توانم بگویم خواستگاهم تئاتر است برخلاف خیلی از افراد که امروز مد شده است که برای افزودن اعتبار حرفه ای یادشان می افتد که در تئاتر بیایند و کار کنند. مهم  است گفتن اینکه بگویی من تئاتری هستم نیست بلکه مهم این است که تو بتوانی در طول سال همانند علی سرابی تئاتر کنی و در دنیای تصویر هم بدرخشی، مهم این است که بتوانی مثل سیامک صفری و پیام دهکردی باشی و بتوانی هم دو جبهه را حفظ بکنی.

حمیدیان افزود: خوشبختانه از شش سال گذشته که به افرادی مثل پانته ا بهرام، هدایت هاشمی، افشین هاشمی و... اعتماد شد همه ما جایزه بازیگری سینما گرفتیم، پس شوخی نکنیم بازیگری خیلی رفتار پیچیده ای است. اما من با این وجود امیدوارم همه دوستانی که آمدند ۱۵ سال آینده هم باقی بمانند. همه می آیند اما عده ی کمی هستند که برای مثال می شوند جان رنو. بازیگری هیجان نیست بلکه از یک غیرت عمیق انسانی و از دل یک باور، از دل رفتارهای اجتماعی می آید و اینها چیزی است که در دانشگاه به دست نمی آید بلکه با تجربه و تجربه کردن به دست می آید.

وی در رابطه با اهمیت سواد و مطالعه در بازیگری خاطرنشان کرد: وقتی صحبت از کتاب خواندن می شود بغض عجیبی به سراغم می آید، این چیرها انگار دیگر جایی برای صحبت کردن ندارد در صورتی که سواد می تواند در درست نفس کشیدن هر آدمی تاثیر بگذارد.

انتهای پیام/