به گزارش سینماپرس، بابک رضایی مدیر کل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی به مناسبت چهلمین سالگرد تاسیس انجمن موسیقی ایران یادداشتی را با عنوان چند نکته برای چهلمین سالگرد تاسیس انجمن موسیقی ایران و شروع گامی تازه برای گذر از گذرگاهی تاریخی و رویارویی با افقهای نو در اختیار پایگاه اطلاعرسانی انجمن موسیقی ایران قرار داده است.
بابک رضایی در این یادداشت آورده است:
۱. نکوداشت چهلمین سالگرد تاسیس انجمن موسیقی ایران، صرفاً شوقی برای یادبود گذشتِ چهار دهه نیست بلکه جشن چهل سالگی و بلوغِ نهادی ست که خشت به خشتِ پایداری، بالندگی و تعهّدِاو به موسیقی را، هنرمندان پیشکسوت و جوان و علاقهمندان به این هنرِ بیبدیل نهادهاند.
این ” چلّه گذری”، فرصتی مغتنم برای درنگیِعمیق در جایگاهِ یگانهی این نهاد، بازخوانی دستاوردها، و نگاهی راهبردی به ماموریتهایِ پیش رو، در عرصهی پیچیده و پویای موسیقی معاصر ایران است.
چرا که این انجمن، به مثابهی خانه مشترکِ همهی دلسوزان موسیقی این سرزمین، دارای جایگاهی حیاتی برای ایفای نقشِ دو سویهی «حفظ میراث گذشته» و” پشتیبانی از آینده ” است.
۲. سویهی نخست: نگاهبانی از موسیقیِ ریشهدار و مایهور ایرانی
انجمن، وارث میراث گرانسنگی از مقامها، ردیفها و شیوههای اجرایی است و همچنین مسئولِ ثبت، آموزش و ترویج این گنجینهی مغتنم؛ و پناهگاهی برای گونههایی از موسیقی ایرانی که در هیاهوی بازار، به حاشیه رفتهاند.
۳. سویهی دیگر: نقش آفرینی در عرصهی موسیقی امروز ایران
انجمن، نمیتواند و نباید که تنها در مقامِ ” موزهدار” عمل کند بلکه باید برای اثرگذاری بر جریانهای موجود موسیقایی ایران و گفتمانهای مسلّط و غیر مسلّط این حوزه، و هدایت آنان به سمت اصالت و عمق، حضوری جدّی، فعّال و مبتکرانه داشته باشد. این حضور میتواند در قالب رصد جریانهای نو، شناسایی و حمایتِ تخصصی و جدّی از استعدادهای درخشانِ ناشناخته، ایجاد ” گفت و گو” بین سنّت و نوآوری و معرفیِ الگوهای موفّق، نشان داده شود.
۴. لزوم استقلال مالی؛ پیش نیاز آزادی عمل و نوآوری
وابستگی مالی به اعتبار دولتی، هرچند در دورهای از گذشتهی این انجمن، ضروری بوده امّا در بلند مدت میتواند به مانعی برای تحرّک، نوآوری و اتخاذ راهبردهایِ مستقل، بینجامد.
استقلال مالی، یک انتخاب نیست؛ یک ضرورتِ محوری برای تاثیرگذاریِ مبتکرانه، بر اساس ارزشهای هنری و مصالحِ بلند مدّت موسیقی کشور است؛ به دور از نوسانات بودجهای.
این مهم، میتواند از مسیرهای ذیل، جستجو شود:
* ارائهی خدمات تخصّصیِ مشاوره، آموزش و انتشارات، به صورت کارآمد و درآمدزا
*جذب حامیان مالی از بخش خصوصی، با طرّاحی بستههای حمایتی جذّاب و شفّاف
*ایجاد پایگاههای مردمی، و جذب کمکهای اعضا از طریق کمپینهای مشخّص
۵. توسعهی توان سازمانی؛ بنیانگذاری برای فردایی ماندگار
برای برعهده گرفتن ماموریتهای جدید و پیچیده، بنا به مقتضیات بسیار متفاوت امروز نسبت به گذشته، این انجمن، نیازمند نوسازی و تقویتِساختار درونی خود است که میتواند از این راهها صورت پذیرد:
* تدوین برنامهی راهبردی: داشتن سند چشمانداز و برنامهی عملیاتی چند ساله، که نقشهی راه انجمن برای رسیدن به اهداف کلان باشد.
*تمرکززدایی و شبکه سازی: تقویت انجمنهای استانی و ایجاد یک شبکهی ملّی یکپارچه، برای هماهنگی بیشتر و بهرهگیریِ موثّرتر از ظرفیتهای بومی شهرستانها و نقاط دور افتاده
* شفافسازی و دیجیتال سازی: بهرهگیری از فنّاوریهای روز، برای ارتباط مستمر و شفّاف با اعضا، اطلاعرسانی و مدیریت امور
۶. نقش آفرینیِ عمیقتر: آمدن از حاشیه به متن
این انجمن باید از موقعیت یک نهاد صرفاً حمایتی و تسهیل گر، خارج شده و به بازیگری اصلی در تمامی عرصههای موسیقی، بدل شود.
این نقش آفرینی هم در قالبهای زیر میتواند جلوه کند:
* ایجاد پل ارتباطی میانِ هنرمندان، جامعه و نهادهای حاکمیتی
* داوری و مشاورهی تخصّصی: ارائه نظرات کارشناسی به دستگاههای مختلف در زمینههای گوناگون، از صدور مجوز تا سیاستگذاری کلان
*حمایت قاطع از حقوق مادّی و معنوی هنرمندان
*پیگیری جدّی مسائل مربوط به کپی رایت و قراردادها
* بین المللیسازی: معرفی موسیقی اصیل ایرانی به جهان و ارتباط با نهادهای موسیقایی بینالمللی
بنابر آنچه گفته آمد؛ چهل سالگی، آغازی نو برای انجمن موسیقی ایران است تا با تکیه بر سرمایهی عظیم اعتماد جامعهی هنری و پشتوانهی غنی فرهنگی، در آستانهی دههی پنجم حیات خود، با درک نقش ذاتی و گسترهی عملیاتی این انجمن، و همچنین خرد جمعی و برنامهریزی منسجم بر اساس فرصتها و امکانات متفاوت امروز، سهمی تاریخی در اعتلایِ فرهنگ و هنر ایران اسلامی بردارد؛ که این چنین باد و این چنینتر.
ارسال نظر