«شعله شریعتی» فیلمنامه نویس تلویزیون در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس در مورد چالش های سریال سازی در کشور بخصوص شبکه های نمایش خانگی اظهار داشت: همه‌چیز به همان سیاست‌گذاری بنیادین بازمی‌گردد. درست است که آن سیاست‌ها همهٔ ابعاد را تحت تأثیر خود قرار می‌دهند. در آن سطح، به‌نظر نمی‌رسد سیاست همدستی وجود داشته باشد، اما در عمل، بسیاری از اتفاقات به شکلی پیش می‌رود که گاهی موجب شگفتی می‌شود. برخی از آثار با موضوعاتی تولید می‌شوند که تعجب‌برانگیزند.

وی افزود: ما که در این حوزه فعال هستیم، به‌خوبی درمی‌یابیم چرا بعضی از موضوعات برای ما ممنوع محسوب می‌شود، اما همان موضوعات برای فردی که دارای روابط خاصی است، حتی نیاز به تأیید ندارد و می‌تواند به‌راحتی به تولید اثر بپردازد.

او ادامه داد: برای مثال، وقتی ما طرحی برای نمایش خانگی ارائه می‌دهیم، باید چندین‌بار بازنویسی شود، تغییراتی روی آن اعمال گردد، و فرآیندهای مختلف طی شود. با این حال، برای فردی دیگر با ارتباطات مناسب، چنین محدودیت‌هایی وجود ندارد.

نویسنده سریال های «همسفر» و «خط قرمز» با انتقاد از روابط حاکم بر فضای شبکه های نمایش خانگی تصریح نمود: شخصاً در یکی از همین طرح‌ها، احساس کردم فضای آن به تلویزیون نزدیک شده است. بااین‌وجود، شاهد تولید آثاری با موضوعاتی هستیم که باعث تعجب است؛ از نظر سطح پرداخت و جسارت. این نشان می‌دهد که در آنجا نیز روابط بر ضوابط حاکم است.

وی تصریح کرد: در شبکه نمایش خانگی هیچ ضابطه‌ی یکدستی وجود ندارد و شرایط برای همه یکسان نیست. کسانی که نفوذ بیشتری دارند، طبیعتاً دست بازتری دارند و می‌توانند پروژه‌هایی متنوع‌تر و جسورانه‌تر را تولید کنند.

شریعتی با بیان این مطلب که شبکه نمایش خانگی با این هدف شکل گرفت که فضای بازتری نسبت به تلویزیون فراهم آورد تا مخاطبی را که از تلویزیون رضایت ندارد جذب کند، یا دست‌کم او را از توجه به سریال‌های ترکی باز دارد؛ ؛ اظهار داشت: در نتیجه، طبیعی است که در برخی موارد، ضوابط نادیده گرفته شوند. اما همین موضوع هم برای برخی دشوارتر است و برای برخی دیگر، با چشم‌پوشی و اغماض بیشتری همراه است.

«شعله شریعتی» در پایان این گفت و گو خاطرنشان کرد: مسأله برای من این است که چگونه می‌توان داستان را بهتر پیش برد، و اینکه آیا نمایش خانگی می‌تواند فضای مناسب‌تری برای این کار فراهم کند یا نه. چراکه نمایش خانگی از نظر اجرا و نگارش فیلمنامه، قطعاً نسبت به تلویزیون فضای بازتری دارد. تلویزیون، به‌خصوص در یکی دو سال اخیر، آن‌قدر با مسائل متعدد درگیر بوده که همین فیلمنامه‌ای که نوشتم، با سختی فراوان پیش رفته است.