به گزارش سینماپرس، احسان شادمانی فرزند سپهبد شهید علی شادمانی که در پی حملات رژیم صهیونیستی به شهادت رسید در گفت‌وگو با ایلنا، درباره نقش سینمای مستند در تبیین ماهیت رژیم صهیونیستی اظهار کرد: متأسفانه مستندهای تولید شده در کشور ما توسط صداوسیما و بعضی نهادهای فرهنگی در سال‌های دور آثار باکیفیتی نبودند و خوانشی صرفاً رسمی یا اصطلاحاً حکومتی از فلسطین و اسرائیل ارائه دادند و این آثار به همین دلیل نتوانستند نظر قشر خاکستری جامعه را با خوانش خود همراه کنند اما در این بین برخی دوستان مستندساز از منظر اجتماعی به موضوع نگاه کردند و توانستند برخی نظرات را به خود جلب کنند.

شادمانی خاطرنشان کرد: من به شخصه مستندی به نام «آن هفت روز» ساختم که به زندگی در غزه می‌پردازد و برایم جالب بود حتی مخاطبانی که نسبت به این موضوعات گارد داشتند هم فیلم را دیدند و با آن ارتباط برقرار کردند چون در این مستند ما نگاهی اجتماعی داشتیم و نتیجه‌گیری درباره موضوع را بر عهده مخاطب گذاشته بودیم. برخی موسسه‌های فرهنگی در این سال‌ها فیلم‌های مستندی تولید کردند که آثار با کیفیتی بودند و به همین دلیل توانستند نظر مخاطبان را به خود جلب کنند و اتفاقاً توانستند اکران جهانی هم داشته باشند و در کشورهایی چون آمریکا نمایش داده شدند. مسیر خوبی شکل گرفته و مستندهایی ساخته می‌شوند که با آن خوانش و نگاه صرفاً آرمانی فاصله دارند و این رویکرد باعث می‌شود که قشر خاکستری جامعه که شاید نسبت چندان نزدیکی هم با حاکمیت احساس نکند یا موضوع فلسطین و اسرائیل برایش اهمیت چندانی نداشته باشد هم با این آثار ارتباط برقرار کند.

وی افزود: خوشبختانه امروز اتحاد و وفاقی در جامعه شکل گرفته که همه چیز باید حول این محور باشد که ما را در کنار هم قرار دهد و مانع از بین رفتن این اتحاد شود. پیش‌تر در آثار مستند و حتی گزارش‌هایی که از صداوسیما منتشر می‌شد این موضوع چندان مورد توجه نبود، صرفاً یک گزارش ارائه می‌شد و از یک زاویه به مسئله نگاه می‌شد اما وقتی زاویه نگاه تغییر کند یا مناظر تازه‌ای از موضوع مورد توجه قرار بگیرد طیف‌های مختلفی می‌توانند با اثر ارتباط برقرار کنند. امروز می‌توانم بگویم که حدود ۳۰ تا ۳۵ درصد آثار از آن نگاه غالب گذشته که ابعاد هنری آثار چندان مدنظر نبود و به محتوایی ثابت فکر می‌شد، فاصله گرفته‌اند و ابعاد هنری و توجه به زوایای مختلف موضوع مورد توجه قرار گرفته است.

این کارگردان درباره مستندسازی در شرایط جنگی و مصائب آن، گفت: در ۱۲ روز جنگ تحمیلی با توجه به شرایطی که وجود داشت مطمئناً فضا به سمت امنیتی‌شدن رفته و امکان این وجود نداشت که هر مستندسازی بتواند دوربین به دست گرفته و تصاویری مستند از اتفاقات رخ داده، ثبت کند. من به دلیل شهادت پدرم نتوانستم در این ۱۲ روز برای ساخت اثر اقدام کنم اما دوستانی این کار را کردند و با وجود شرایط امنیتی به نظر می‌رسد که همکاری‌های مناسبی با مستندسازان صورت گرفته است که باید ببینیم چه آثاری در نهایت تولید خواهد شد.

تهیه‌کننده مستند «سلاح نفت» درباره تأثیرگذاری سینمای مستند بر جامعه گفت: هنر سینمای مستند این است که حرف مستند می‌زند و واقعه‌ای را دقیق و درست روایت می‌کند که به همین دلیل این سینما برای قشر نخبه و کسانی که اهل پژوهش هستند از هر فیلم یا سریالی جذاب‌تر است و مستندی که بدون جانبداری موضوعش را روایت کند قطعاً اثر جذابتری برای طیف وسیع‌تری از مخاطبان خواهد بود.

وی افزود: جشنواره‌ها و رویدادهای هنری هم تا حدی به این موضوع پی برده‌اند و در جشنواره‌هایی مثل سینماحقیقت، جشنواره مقاومت و چند رویداد دیگر بخش فلسطین راه‌اندازی شده و می‌بینیم که در سه سال گذشته استقبال خوبی از سوی مستندسازها نسبت به موضوعات فلسطین و رژیم صهیونیستی صورت گرفته و در این سه سال شاهد بودیم که حتی طیف‌هایی که انتظار می‌رود به این موضوعات بی‌توجه باشند در سالن سینماها حاضر شده و در مواردی فیلم را تشویق کرده‌اند. نباید فراموش کنیم که موضوع فلسطین بیش از هر چیز یک موضوع انسانی است و همه مردم از پرداختن به موضوعات انسانی در آثار هنری استقبال می‌کنند.

شادمانی در پایان تأکید کرد: مطمئناً با تجاوز اسرائیل به خاک کشورمان، توجه به این موضوع در بین مردم نیز بیشتر می‌شود و لازم است که مستندسازها هم با توجه به اتفاقات روز آثاری با این موضوع تولید کنند. امیدوارم میزان تولیدات این حوزه دو چندان شود و مستندسازان به درستی موضوع فلسطین و ماهیت رژیم صهیونیستی را برای مخاطبان و مردم تبیین کنند.