«محسن محسنی نسب» کارگردان، نویسنده و تهیه کننده سینما در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس به تحلیل کیفیت مدیریت پیشین این سازمان پرداخت و تصریح کرد: ساترا و به طور کلی، سیستم پخش ویدیویی سریال‌های نمایش خانگی، یکی از پرمخاطب‌ترین بخش‌های تولیدات فرهنگی کشور است. طبیعی است که در طی زمان و با آزمون و خطا، این سیستم توانسته است به موفقیت‌هایی دست یابد و مخاطب زیادی جذب کند.
وی افزود: خوشبختانه، شبکه نمایش خانگی هنوز به دام مشکلاتی که سینما با آن مواجه است نیفتاده است. به طور خاص، در سینما شاهد نابودی بسیاری از ژانرها بوده‌ایم و اکنون یک ژانر جدید به نام «ژانر لودگی» در سینما مطرح شده است. در حالی که در شبکه نمایش خانگی هنوز چنین پدیده‌ای به صورت گسترده مشاهده نمی‌شود، چرا که اگر سریال‌های کمدی تولید می‌شدند، واقعاً از نظر کیفی کمدی بودند.

کارگردان فیلم های سینمایی «شاخ کرگدن» و «مجانی» با بیان این مطلب که ساترا، به عنوان مهمترین نهاد نظارتی بر پرمخاطب‌ترین عرصه در تولیدات فرهنگی، باید در نظر داشته باشد که مسیر صحیحی را دنبال کند، اظهار داشت: این نهاد در حقیقت خط‌مشی فرهنگی کشور را تعیین می‌کند. بسیاری از آثار شبکه نمایش خانگی تأثیر عمیقی بر جامعه دارند، تأثیری که اجتناب‌ناپذیر است. این آثار می‌توانند دیدگاه‌ها، نگرش‌ها، و نوع نگاه مردم به آینده را تحت تأثیر قرار دهند. به عنوان مثال، نوع برخورد با مسائل اجتماعی یا شخصیت‌های مثبت و منفی در آثار، می‌تواند به تقویت روحیه جوانمردی یا ترویج خیانت در جامعه منجر شود.

محسنی نسب همچنین مطرح کرد: متأسفانه، در سینمای ایران، آثاری که به ترویج پهلوان‌پروری یا جوانمردی پرداخته‌اند، بسیار کم است. همین وضعیت در ساترا در دوره‌های پیشین نیز وجود داشته است. به نظر من، این حوزه نیازمند توجه ویژه است و من شخصاً علاقه‌مندم که این اتفاقات در ساترا در آینده نزدیک به شکل مثبت‌تری رقم بخورد.

این سینماگر پیشکسوت با انتقاد نسبت به وضعیت نظارت این سازمان بیان کرد: در خصوص نقدهایی که حول کیفیت و نظارت ساترا به وجود آمده است، باید گفت که دلیل این اتفاق ناشی از نگرش‌های کاسبکارانه است که بدون ایمان به آنچه که تولید می‌شود و بدون در نظر گرفتن تأثیرات فرهنگی، تنها به این فکر می‌کنند که چون مخالفی وجود ندارد، پس اشکالی ندارد. این دیدگاه اشتباه است.

«محسن محسنی نسب» در پایان این گفت و گو خاطرنشان کرد: کسانی که در رأس فرهنگ و هنر کشور قرار دارند، باید در این زمینه‌ها حضور داشته باشند و نظارت‌های دقیق‌تری بر آثار فرهنگی داشته باشند، چرا که تأثیر این آثار بر جامعه امری حیاتی است.