به گزارش سینماپرس، پرویز فارسیجانی معاونت طرح و برنامه انجمن سینمای انقلاب اسلامی در گفتگو با تسنیم عنوان کرد که تمام جشنواره‌های حرفه‌ای دنیا با انتخاب اولیه فیلم‌های ثبت نامی جشنواره رقابت را حرفه‌ای‌تر و کار داوران را راحت‌تر می‌کنند. متن کامل این گفتگو به این شرح است:

* آقای فارسیجانی جشنواره فیلم فجر در طی این سال‌های گذشته چقدر در مسیر اهداف و آرمان‌های فرهنگی و هنری نظام حرکت کرده است؟

لزوم جشنواره فیلم فجر طبعاً از برکات انقلاب است که با پیروزی آن رخ داد اما متأسفانه نزدیک به یک دهه است که جشنواره  از مسیر اصلی خودش که ایجاد انگیزه و هدف برای تعالی سینمای شایسته انقلاب است فاصله گرفته است. جشنواره بیشتر به سمت بازنمایی مشکلات و مسائل به صورت حداکثری قدم برداشته است و کمترین نشانی از دستآوردهای انقلاب و ملت دارد.

این بی‌راهه رفتن جشنواره از مسیر اصلی خودش است و مسئولین سینمایی کشور و جشنواره باید برای حل آن چاره‌جویی و اقدام بزرگی کنند تا جشنواره را به مسیر اصلی خود برگردانند. حالا اگر جشنواره هدف دیگری قرار است داشته باشد می‌توانند جشنواره دیگری طراحی کنند تا با اهداف خاص دیگری همخوانی کند اما نباید گذاشت که جشنواره از مسیر اهداف اصلی خودش دور شود.

رسالت اصلی جشنواره رساندن سینما به طراز انقلاب و مسیر اصلی خودش است که از آن فاصله گرفته است.

حالا به این زمینه اصلی تازه باید این را هم اضافه کرد که ویژگی‌های سینمای انقلاب باید تشویق بشود که البته هدف اصلی آن همین است. جشنواره فیلم فجر باید به گونه‌ای باشد که خروجی جشنواره سینمای انقلاب اسلامی ایران را بعد از ۴۰ سال محسوس کند و این با سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی خوب و هدایت درست مسئولین سینمایی کشور رخ خواهد داد که نمی‌افتاد.

از سکوت نهادهای فرهنگی و انقلابی تعجب می‌کنم!

حذف هیأت انتخاب در این میان چه صدماتی به جشنواره وارد می‌کند؟

حذف هیأت انتخاب اولیه که به معنای حذف رقابت درست و سالم از مجموعه جشنواره است البته این اتفاق به بهانه کرونا رخ داده است اما بهانه خوبی نیست؛ به هیچ عنوان این سنت خوبی نیست و طبعاً آثار خسارت باری را بر سینمای ما خواهد داشت.

این راه ناهمواری است که مسئولین جشنواره پیش گرفته‌اند و طبعاً آثارش هم متوجه آقایان مدیر جشنواره فیلم فجر است و بهتر است که تجدید نظر کنند. بدون شک هیأت انتخاب مهم‌تر از داوری است. زیرا در انتخاب و گزینش فیلم‌های خوب از ضعیف شکل می‌گیرد و با این تفکیک رقابت منسجم‌تری رخ می‌دهد و داوری بهتر و راحت‌تری هم خواهیم داشت.

به نظر من اما اهداف پشت پرده‌ای در جریان است که این دور از جشنواره را بدون هیأت انتخاب برگزار کند که قطعاً به مصلحت سینمای انقلاب نیست و  نمی‌توان آن را کار حرفه‌ای تلقی کرد.

تعجب می‌کنم از نهادهای فرهنگی انقلابی خصوصاً کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، شورای عالی انقلاب فرهنگی و دیگر مراکزی که با سینما و هنر مرتبطند که چطور سکوت می‌کنند و در این باره هیچ نظری ندارند.

یا موافقند که وای بر ما، یا نیستند که با یک تساهل و تسامحی سینمای ما را به سمت سکولار شدن و بی‌هویتی نسبت به آرمان‌های انقلاب اسلامی می‌برند. همین طور هنرمندان ما که به جز تعدادی اندک واکنش جدی ندیدیم. تشکر می‌کنم از شما که نسبت به این موضوع حساسیت دارید و پیگیری می‌کنید.

معتقدم که باید به گوش بود زیرا که دشمن سنگرهای تهاجم فرهنگی خودش را علیه انقلاب و فرهنگ طی می‌کند و ما هم به جای اینکه این سنگرها را نگه داریم آنها را واگذار می‌کنیم. در یک کلام حذف تیم انتخاب جشنواره فجر یعنی بی‌توجه به اهداف اصلی جشنواره.

با عملکرد هیأت انتخاب فرایند داوری حرفه‌ای تر و راحت‌تر می‌شود

* برگ برنده و امتیاز مهم هیأت انتخاب نسبت به گروه داوری چیست که آن را مهم‌تر از هیأت داوری می‌دانید؟ چه فرایندی در این بخش صورت می‌گیرد لطفا کمی بیشتر توضیح دهید تا روشن شود.  

فرق داوری با انتخاب در این است که در انتخاب مجموعه گسترده‌ای از فیلم‌های ثبت نامی را داریم که از ضعیف‌ترین تا قوی‌ترین را شامل می‌شود. جشنواره فراخوان دارد و در آن محورهای مورد نظر در جشنواره لحاظ می‌شود که باید متناسب با آن‌ها فیلم‌ها را انتخاب کرد تا داوران جشنواره نیز فیلم‌ها را با معیارهای جدی‌تر داوری کنند. این صورت قانونی و برنامه‌ریزی شده‌ای است که اگر طبق آن دقیقاً عمل شود شاهد جشنواره خوبی خواهیم بود.

بسیاری از فیلم‌هایی که در جشنواره‌ها ثبت نام می‌کنند حتی نسبت به محورهای فراخوان بسیار بی‌ربطند این جا هیأت داوران وارد عمل می‌شود تا فیلم‌های متناسب با محورها، اساس‌نامه و آئین‌نامه جشنواره را انتخاب کند. این رویکرد نیز تنها برای جشنواره فجر نیست بلکه تمام جشنواره‌های حرفه‌ای دنیا این رویکرد را دارند تا اهداف و آرمان‌های جشنواره‌ای آنها در وهله اول و در انتخاب آثار لحاظ شود.

با این حساب بعد از انتخاب اولیه درحقیقت مؤلفه‌های مهم و حیاتی هنری، فرمی و محتوایی گذارنده شده است و حالا داوران جشنواره باید با معیارهای دقیق‌تری فیلم‌ها را انتخاب کنند زیرا می‌دانند که هیأت انتخاب قبلاً فیلم‌ها را از نظر مؤلفه‌های اولیه بررسی کرده‌اند. حالا آنها از منظر حرفه‌ای‌تر فیلم‌های سینمایی را انتخاب می‌کنند.

این شکلی در حوزه ارتفای فنی و هنری و جذابیت، کار برای فیلمسازان و شرکت‌کننده‌ها سخت‌تر می‌شود و رقابت حرفه‌ای شکل می‌گیرد و ارتقای سطح تجربه و دانش فیلمسازان انجام می‌شود. با این کار هیأت داوری خیالش راحت است که کار ساده‌تر و بهتر جلو می‌رود و با دقت بیشتر انجام می‌شود.

اما با حذف تیم انتخاب تمام این دستاوردها به باد می‌رود. گویا این بار این معیارها مهم نیست و هر فیلمی آمد خوش آمد و اصلاً مهم نیست که در راستای سینمای انقلاب اسلامی باشد. اینکه در حوزه‌های فنی و هنری دستاورد جدی داشته باشد و به ارتقای سینمای ما کمک کند گویا دیگر اهمیتی ندارد.

علاوه بر اینها داوری جشنواره نیز دچار مشکلاتی می‌شود از جمله اینکه در مقابل این حجم از فیلم‌های سینمایی خدای ناکرده رانت بازی و طایفه‌گری شکل می‌گیرد و فیلم‌های سینمایی به بدترین شکل ممکن توسط داوران انتخاب می‌شوند.

انتظار کامل از هیأت انتخاب تطبیق دقیق فیلم‌ها با معیارهای جشنواره است

* یکی از عللی که می‌توان این کار را توجیه کند این است که جشنواره امسال تعداد فیلم‌های کمتری برای پذیرش دارد.

اولاً گزارش‌ها نشان می‌دهد که تعداد آثار آماده برای حضور در جشنواره آنقدرها هم کم نیست دوم اینکه حداقل کار و انتظار از تیم انتخاب این است که بار جشنواره را سبک کنند که فرضاً به علت تعداد آثار کم این اتفاق خود به خود افتاده است اما در حالی که حداکثر انتظار این است که فیلم‌ها را با معیارها و اهدافی که فراخوان جشنواره گفته است تطبیق دهند و وارد جشنواره کنند. البته فراخوان‌ جشنواره فیلم فجر متأسفانه محور ندارد با این حساب هرکسی با هر فیلمی می‌تواند از در جشنواره ورود کند و وارد بشود.

با همین منوالی که جشنواره سال‌های قبل داشته است حجم عجیبی از فیلم‌های اعصاب خوردکن و دیوانه‌کننده وارد جشنواره شد که واقعا تماشای هرکدام از این‌ها برای رنجش اعصاب کافی بود حالا تصور کنیم که چند فیلم پشت سر هم در یک روز دیده می‌شد واقعاً رنج‌آور بود. چهره‌های مخاطبینی که از سالن بیرون می‌آمدند دیدنی بود که از این همه مصایب به شدت آزرده بودند. حالا همین سیاست‌های کلی و اصلی را هم اگر برداریم دیگر فاجعه است.

در حال حاضر سینمای ما تنها گیشه برایش مهم است و برای همین با ساخت این سبک فیلم‌ها قصد دارد تا فروش عالی داشته باشد. البته آمار خودش گواه است که خوشبختانه در گیشه هم فروش خوبی ندارند.

سینما یک هنر متعالی است برای ارتقای انسان اما در حال حاضر اغلب در مسیر تخریب است. مگر در ایران کمی امید، آینده‌نگری، تعالی، انسانیت و اخلاق نیست؟

به نظرم داوری این همه فیلم بدون انتخاب قضاوت خیلی عجیب و غریبی است.