به گزارش سینماپرس، سعید الهی، کارشناس فرهنگ و رسانه با اشاره به ماهیت برگزاری جشنواره‌های فیلم فجر در طول چهار دهه گذشته گفت: جشنواره‌ها ظرفیتی رقابتی برای جلب مشارکت جامعه مخاطبان خود به موضوعات مدنظر آن رویداد است، لذا حرکت در مسیر اهداف و راهبردهای از پیش تعیین شده از ضروریات برگزاری جشنواره‌های ملی و موضوعی به‌شمار می‌آید. او ادامه داد: این اهداف می‌تواند هم موجب نشاط بخشی عمومی در کشور شود و هم سیاست‌های متولیان آن رویداد و به‌ طور مشخص جشنواره فیلم فجر را تامین کند.
الهی در ادامه این سخنان از مدیران سینمایی پرسید: با این شرایط آیا بعد از گذشت ۳۸ دوره، جشنواره هنری مهمی که عنوان فجر انقلاب را با خود همراه دارد به‌راستی در جهت تحقق اهداف اولیه خود در حال حرکت است؟ با وجود برخی محتواها و مضامین چالش برانگیز و ابهام آمیز در فیلم‌ها که حتی گه‌گاه با اهداف دینی، اخلاقی، انقلابی و ایدئولوژیک جشنواره منافات جدی دارد، آیا می‌توان ادعا کرد جشنواره فیلم فجر به عنوان بستری برای نمایش مهم‌ترین تولیدات سینمای کشور، یک رویداد متناسب با راهبردهای انقلاب اسلامی است؟
این مدرس دانشگاه اظهار کرد: اگرچه حضور داوطلبانه و تجمیع نسل‌های مختلف از سینماگران کشور و نیز وجود گونه‌های مختلف سینمایی و حتی توزیع مناسب جوایز بین آثار برجسته را می‌توان از محاسن جشنواره امسال دانست، اما نگرانی از بابت حضور برخی فیلم‌های مساله دار را نمی‌توان کتمان کرد.
الهی توضیح داد: بضاعت توانمندی سینمای ایران در انواع جشنواره‌ها مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. لذا چنانچه ضعفی در ساختار فرمیک آثار تولیدی مشاهد می‌شود انتظار می‌رود که مدیران مربوطه در دولت و حتی خانه سینما با رصد و تحلیل دقیق محصولات، نسبت به آموزش داخلی و بهره گیری فیلمسازان از تجربه‌های جهانی جهت ارتقای فنی افراد اقدام کنند.
وی افزود: مدیران سینمایی باید علاوه بر تشریح نیازهای مفهومی جامعه، نحوه بیان مشکلات و تلخی‌های موجود را ابتدا از طریق تعامل تبیین کرده یا در صورت ضرورت برای حفظ امنیت و بهداشت روانی خانواده‌ها و سایر مخاطبان از اهرم‌های نظارتی خود استفاده کنند.  از مجموع فیلم‌های به نمایش درآمده، تنها تعداد انگشت شماری در قالب موضوعات راهبردی اعم از دفاع مقدس و مقاومت، تاریخ انقلاب، فساد اقتصادی و تروریسم و البته با ساختاری متوسط ارائه شد که اغلب آنها نیز با حمایت بخش خصوصی و دستگاه‌هایی غیر از وزارت ارشاد تولید شده بودند.  او اضافه کرد: در دسته بندی آثار جشنواره امسال، اکثریت فیلم‌ها با سوژه‌های اجتماعی به نمایش گذاشته شدند و طبیعی است که فیلمساز از بستر جامعه برای تولید خود الگو بگیرد اما سوال اینجاست آیا جامعه مسلمان ایران در تمام سطوح پر از سیاهی و تلخی است که آثار تصویری ما نیز به این حد حاوی انواع پلشتی‌ها و احساس ناامیدی و رنج و سختی است؟  او با اشاره به نام چند فیلم با همین مضمون خاطرنشان کرد: مهم‌ترین موضوع چالش برانگیز در بسیاری از فیلم‌های اجتماعی امسال قرار دادن مخاطب ایرانی در میانه شرع و فقه و دین با تفکرات انسان گرایانه منشعب از مکاتب اومانیستی و لیبرالیستی است و این جفای بزرگی در حق نسل جوان و پویای کشور به حساب می‌آید که جویای راه درست است.
این کارشناس فرهنگی گفت: نگاه اباحه گرانه و عادی سازی و قبح زدایی از برخی رفتارهای غیرعرفی و غیرشرعی همچون مصرف مشروبات الکلی در حدود هفت فیلم امسال یا روابط نامتعارف بین مرد و زن و لمس نامحرم در تعداد کثیری از آثار با چه هدفی صورت می‌گیرد که متاسفانه مدیران نظارتی سازمان سینمایی نیز با انفعال خود آن را همراهی می‌کنند؟
او یادآور شد: رجعت به سمت فیلمفارسی‌های دهه ۵۰ با هیچ عقل سلیم و نگاه توسعه محوری سنخیت ندارد و در زمان اکران عمومی ساحت سینمای پاک و مقدس ایران را مخدوش می‌کند.  الهی از تصمیم گیرندگان حوزه فرهنگ و هنر خواست با اتکا به قوانین موجود و چشم‌انداز مندرج در بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی نسبت به جایگاه سازمانی و تشکیلاتی خود وفادار مانده و فارغ از فضاسازی‌های کذایی توسط برخی از هنرمندان غیرانقلابی و غیرمتعهد در راه اهداف و آرمان‌های نظام جمهوری اسلامی گام بردارند.