پنجشنبه ۱۹ بهمن ۱۳۹۶ - ۱۰:۲۰

نقد کوتاهی بر فیلم «اتاق تاریک»؛

هیس پسرها فریاد نمی زنند

پوستر فیلم سینمایی «اتاق تاریک»

سینماپرس: «حجازی» در فیلم های قبلی اش هم نشان داده بود که صرفا به دنبال طرح مساله است، نه ارائه راه حل، و اساسا رسالت فیلم اجتماعی را همین بیان مساله اجتماعی میداند، اما در اتاق تاریک، حتی بیان مساله هم معوج و درهم و برهم است.

به گزارش سینماپرس، «روح الله حجازی» در اتاق تاریک به سراغ موضوع حساسیت برانگیزی رفته است، مساله کودک آزاری، اما او طبق روال فیلم های قبلی اش همچنان درگیر پیچیدگی های روابط زناشویی است و سعی او در به تصویر کشیدن تنش های بین دو زوج بایکدیگر متفاوت، باعث می شود مساله اصلی هم تحت الشعاع قرار بگیرد و اصلا شکل مساله عوض شود.

«هاله» زنی متجدد و ناراضی از وضع موجود است که حتی تا مرز خودکشی هم می رود. در مقابل، «فرهاد»، مردی با قومیت کردی است که علاوه بر تفاوتهای فرهنگی  با همسرش تفاوت سنی هم دارد همین امر مشکلاتی را برای رابطه آنها و همینطور تربیت کودکشان ایجاد می کند ...

«حجازی» در فیلم های قبلی اش هم نشان داده بود که صرفا به دنبال طرح مساله است، نه ارائه راه حل، و اساسا رسالت فیلم اجتماعی را همین بیان مساله اجتماعی میداند، اما در اتاق تاریک، حتی بیان مساله هم معوج و درهم و برهم است. معلوم نمی شود که مشکل از بیکاری و بی پولی است یا خانه ای با چشم انداز جنگل نداشتن یا عدم برابری حقوق زن و مرد یا ارتباطات نامتعارف زوجین یا طلاق و جدایی پدر و مادرها که فرزندان بی بند و باری مثل «پگاه» و «پیمان» به بار می آورند یا توجه نکردن به کودک و نیازهای او یا بزرگتر بودن خانم از شوهرش یا سختگیری های بی مورد درباره تربیت کودک یا رهاکردن کودک در محیط ناسالم و یا ترسیدن از سگ بزرگ.

درهرحال، فرهاد نهایتا می تواند بر ترسش از سگ بزرگ غلبه کند و با او در بالکن خانه، این نیمه تاریک ذهن هاله، روبه رو شود و مساله کودک آزاری را نه برای پسرش که برای خودش حل کند، اما باید دید آیا مخاطب هم می تواند با نگرش کارگردان درباره برابری جنسیتی یا نوع تعامل با کودکان کنار بیاید و با آن روبه رو شود؟

* مریم انصاری

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.