آرین امیدوار/ از سه سال قبل، جشنواره فیلم فجر به دو بخش ملی و جهانی تقسیم شد. بخش ملی، شامل فیلم‌های ‌ایرانی، در موعد همیشگی، یعنی بهمن برگزار می‌شود و بخش بین‌المللی آن با حضور فیلم‌های خارجی و تعدادی فیلم‌ ایرانی نیز به طور مستقل در اردیبهشت برگزار خواهد شد. امسال هم این جشنواره از اول تا هشتم اردیبهشت در تهران برگزار می‌شود. بدون تردید، مستقل شدن بخش بین‌الملل، می‌تواند موجب تمرکز، بهتر دیده شدن و افزایش تأثیرگذاری آثار ‌این بخش شود. چون به طور معمول،موقع برگزاری جشنواره فیلم فجر در بهمن، توجه همه، به فیلم‌های ‌ایرانی جلب می‌شود. اتفاق مثبت دیگری که برای بخش بین‌الملل جشنواره فیلم فجر افتاده این است که حضور فیلم‌های هالیوودی کاهش یافته است.

اما سؤال این است که چرا با مستقل شدن بخش بین‌الملل و برنامه ریزی‌های صورت گرفته، باز هم جریان سازی و تأثیرگذاری این رویداد ضعیف است؟سؤال این است که آیا قرار است فیلم‌هایی خنثی و بی‌تأثیر را ببینیم یا جشنواره فجر از فرصتی که با استقلال بخش بین‌الملل برای خود فراهم کرده استفاده خواهد کرد و به کارزاری برای جریان‌سازی سینمایی در راستای آرمان‌های اصلی و اصیل خویش دست خواهد زد؟
دلیل این که جایزه‌های اسکار، بفتا و گلدن گلوب و جشنواره‌هایی چون کن، برلین، ونیز و... نسبت به سایر رویدادهای مشابه خود تأثیرگذارتر هستند و افراد بیشتری را از ملل مختلف جهان مفتون خود می‌سازند، تعیین استراتژی و چشم‌اندازی منحصر به خود و استمرار در ‌این اهداف بوده است.
در شرایطی که جشنواره‌های سینمایی غربی برای مقاصد خود، از اصول مدنظرشان هیچ گاه عقب نشینی نمی‌کنند، اما متأسفانه جشنواره‌های ما برای آرمان‌های والای انسانی و الهی خود کم‌کار و کم‌تأثیر هستند. این یک واقعیت نامطلوب است که بخش بین‌الملل جشنواره فیلم فجر، با این که در همه دوره‌هایش نمایش‌دهنده آثار قابل توجهی هم بوده، اما در هیچ‌یک از دوره‌های خودش نتوانسته به عنوان یک کارزار موثر بر سینمای جهان عمل کند. به این معنی که نمی‌توان هیچ موج و حتی بازتابی را در سینمای دنیا شناسایی کرد که تحت تأثیر جشنواره فجر پدید آمده باشد.
جشنواره جهانی فیلم فجر منفعل و فاقد راهبردی تهاجمی است. این وضعیت ناخوشایند در شرایطی به وجود آمده که جایگاه منحصر به فرد کشور ایران در عرصه بین‌المللی قابلیت و استعداد بالقوه و ویژه‌ای را پیش روی جشنواره فجر قرار داده است. قابلیت این که منادی سینمایی متفاوت و مخالف با سران ‌هالیوود و اسکار باشد. جشنواره فیلم فجر می‌تواند و باید با شاخص‌سازی و فریاد برآوردن علیه سینمای زرسالار و زورگوی حاکم و مسلط بر جهان، فیلمسازان مستقل دنیا را مجذوب خود کند.
به خصوص ‌اینکه در شرایط کنونی جهان، فضای چندانی برای هنرمندان مستقل و مخالف سلطه وجود ندارد. جشنواره جهانی فیلم فجر، می‌تواند با امکانات و توان خود، مأمنی برای فیلمسازان اخلاقگرا، آزادیخواه، ضد جنگ و مخالف استعمار و سرمایه‌داری شود. به طوری که هنرمندان آزاده جهان، با انگیزه شرکت در این جشنواره فیلم بسازند و جشنواره فجر ایران، باعث تبلیغ و ترویج این نوع هنرمندان و فیلم‌ها شود.

* کیهان