به گزارش سینماپرس، مجلس یادبود زنده یاد داوود رشیدی امشب دهم مهر ماه با حضور هنرمندان تئاتر، سینما و تلویزیون در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر برگزار شد.

هوشنگ توکلی، داریوش شایگان، علی مرادخانی، علیرضا تابش، محمود دولت‌آبادی، کیومرث پوراحمد، اصغر همت، ایرج راد، محمود عزیزی، بیتا فرهی، اصغر همت، پرویز پورحسینی، ابوالحسن داوودی، سعید امیرسلیمانی، اکبر زنجانپور، محمود بنفشه خواه، پانته‌آ پناهی‌ها، مهدی کوشکی، ستاره پسیانی، حمید امجد، رضا بهبودی و محمود بصیری از جمله مهمانان این مراسم هستند.

اجرای این مراسم که با دو قطعه نمایشی به کارگردانی محمد رحمانیان و اجرای احسان کرمی و سینا رازانی همراه بود، بر عهده منصور ضابطیان بود. بخش عمده‌ای از این مراسم را کلیپهای تصویری و سخنرانی چند شخصیت تشکیل داد. دو قطعه موسیقیایی نیز توسط رضا یزدانی نواخته شد.

حمید امجد به عنوان نخستین سخنران صحبتهای خود را بر موفقیت نسل بازیگران دهه 40 اختصاص داد. وی ماندگاری یک چهره را ناشی از تلاقی امکانها و چالشها برشمرد و گفت نسل رسیدی محصول زمانی است که در آن طبقه متوسط توانست برای تحصیل به خارج از کشور رود، تحزب و کودتا را ببیند، تیراژ کتاب در دوره آنان افزایش یافت و پاتوقها و جنگهای ادبی رشد داشتند.

محمود دولت آبادی که تجربه همکاری در فیلم «تجاوز» با داود رشیدی داشته در سخنرانی خود گفت: من به یاد زندگان اینجا هستم.

وی با تشکر از تلاش صورت گرفته برای اینکه مجموعه‌ای زنده در سالن پدید آید، گفت: مرگ همیشه هست؛ اما زندگی است که فقط یک بار است.

محمد رحمانیان در مقام کارگردان قطعات نمایشی رشیدی را واسطه میان هنرمندان تئاتر و سینما و شعر و ادبیات معرفی کرد و اظهار کرد: رشیدی بعد از بهمن 57 از تلویزیون اخراج شد و در شرایطی که هنوز تئاتر ایران شکل نگرفته بود می‌خواست تئاتر را به معنای واقعی روی صحنه‌های ایران ببرد.

وی رشیدی را به همراه سمندریان وارد کننده دیدگاه مدرن خواند و کاری چون «دیکته» را آغازی بر جریان کارگاه نمایش دانست. وی افزود: رشیدی در دهه 70 خانواده تئاتر را کنار هم جمع کرد. او هیچگاه ادعای سازندگی نداشت؛ بلکه مرمت کرد. قبل و بعد از انقلاب نکاتی از تئاتر مانده بود و او این نکات را مرمت و رفو کرد و تئاتر تازه‌ای را به وجود آورد.

رحمانیان «پیروزی شیکاگو» را پیروزی رشیدی در جمع کردن دوباره مخاطب تئاتر در دهه هفتاد اعلام کرد.

مرضیه برومند صحبتهای خود را به نقش داوود رشیدی در شکل‌گیری کارهای کودک در تلویزیون اختصاص داد. او با بیان چگونگی کوچ گروه امروز از کانون به تلویزیون یکی از وجوه مغفول رشیدی را دینی خواند که بر گردن جامعه تئاتر کودک است.

برومند تصریح کرد: او یکی از پاکدست‌ترین مدیران قبل و بعد از انقلاب بود؛ اما بعد از پاکسازی تلویزیون کنار گذاشته شد. بسیاری از کارهای تلویزیون مثل مدرسه موشها و یا خونه مادربزرگه در واحد نمایش و در زمان داوود رشیدی راه اندازی شد؛ اما واحد نمایش سال 67 منحل شد.

علی دهکردی به عنوان نماینده انجمن صنفی بازیگران سخنران خود را به اهمیت حضور داوود رشیدی در انجمن بازیگران اختصاص داد و گفت: رشیدی همواره رئیس و فرمانده بود چه در شیطنت کودکانه و چه در شرارت کودکانه. اعتراف می‌کنم رشیدی در شکل و شیوه مدیریتی در تشکلات صنفی عالی بود. 

او نقبی به گذشته زد و ترک این انجمن از جانب رشیدی را ناشی از حرف و حدیثهایی برشمرد که پس از دو دوره حضور رشیدی مطرح شد. به گفته دهکردی این مسئله موجب شد داوود رشیدی دیگر کاندید نشود و با رفتن او اعضای شورای مرکزی نیز طرد شده و در نهایت انجمن حذف گشته است. 

دهکردی بازگشت رشیدی را نتیجه خواهشهای فراوان اعلام کرد و در پایان قطعه شعری از احمدرضا احمدی در مدح رشیدی برای جمع قرائت کرد.

فرهاد توحیدی در مقام آخرین سخنرانی رسمی مراسم گفت: از سوگهای اخیر کیارستمی و رشیدی که به فاصله اندک رفتند نمی‌دانم باید بگرییم یا باید خوشحال باشیم که این افراد در اوج شهرت رفتند پیش از آنکه تندباد نسیان از یاد ببردشان رفتند.

وی در تشریح به سابقه حضور رشیدی در انجمن بازیگران نقبی به دوران دولت دهم زد و گفت: دورانی که رشیدی به انجمن بازیگران بازگشت دولت دهم مستقر شده بود و بنای آن دولت بر تعطیلی همه نهادهای صنفی از جمله خانه سینما بود. در آن زمان اولین کار قطع آب باریکه‌ای بود که مجلس تصویبش کرده بود و آن دو درصد عوارضی بود که می‌بایست از فیلمهای سینمایی به تشکل صنفی خانه سینما تعلق می‌گرفت. زمانی که انجمن تعطیل شد باید 30 نفر از شورای اصناف جمع می‌شدند تا درباره مسائلی تصمیم‌گیری کنند. مدتی جلسات در دفتر من برگزار شد و بعد از آن مدتی هم این جلسات در دفتر رشیدی برگزار شد. در طول همه این سالها من ندیدم که رشیدی حتی یک خط برای خودش بنویسد و درخواستی برای خودش داشته باشد. او آدم اصیلی بود و اعتبارش را خرج چیزهایی می کرد که به آنها اعتقاد داشت.

در پایان مراسم خانواده رشیدی روی صحنه حاضر شدند و احترام برومند همسر زنده یاد رشیدی گفت: وظیفه ما سنگین‌تر شده است چرا که باید اسم رشیدی را زنده نگه داریم.

وی با تقدیر از برگزارکنندگان مراسم اعلام کرد خانواده رشیدی رشیدی تصمیم گرفته که هر سال بین تولد و رفتن او که بین 25 تیر تا 5 شهریور است یک روز را به نفع یک خیریه مراسم نمایشنامه‌خوانی برگزار کند و جایزه نقدی و تندیسی هم به یک نفر در عرصه سینما و یک نفر در عرصه تئاتر اهدا کنند.

همسر رشیدی در پایان اظهار داشت: ما از رشیدی یاد گرفتیم که هیچگاه شکایت نکنیم و همیشه از محدودیتها برای خود امکان جدیدی بسازیم.