این روزها شنیده ها حاکی از شروع تغییرات جدید رسانه ملی به ویژه در حوزه های مدیریتی است. البته از گمانه زنی ها صداهای خوبی به گوش نمی رسد. گویی تغییرات در همان دور باطل جابجایی چهره ها و اندیشه های تکراری است. افرادی که اولا در همان بدو ورود به سازمان اشتباها جذب شده اند و این اشتباه سال ها و بارها با استمرار حضورشان ادامه و بلکه مشروعیت یافته است.
سیطره مهندسان و سیاسیون و غیر ارتباطی و رسانه ای ها در جایگاه مدیریتی رسانه ملی شبیه سپردن جامعه پزشکی به قصابان است.
جایگاه پرفسور علی اکبر فرهنگی، دکتر دادگران، طاهر روشندل، دکتر شکرخواه، دکتر محسنیان راد و دیگر بزرگان علوم ارتباطات و مدیریت رسانه در تصمیم سازی انتصابات آینده و رویکردهای آتی کجاست؟ چرا همه نگاه ها به بازگشت گذشتگان است که گل‌هایشان هنوز به سر رسانه ملی سنگینی می کند؟
اگر قرار است مدیر فلان شبکه تعطیل به فلان معاونت ناکارآمد برود و فلان ذهن قدیمی و سولفاته شده به جای بازنشستگی دوباره و بلکه ده باره سر یک کانال دیگر بنشیند، اصلا چرا رهبر معظم انقلاب رییس سازمان را تغییر داد؟
صدها فارغ التحصیل مدیریت رسانه و ارتباطات که دغدغه این عرصه را دارند و سرمایه های کشور برای تربیت و آموزش آنها صرف شده، در مشاغل غیر مرتبط اسراف می شوند و هم چنین رسانه ملی ما یکی از بزرگترین سازمان هایی است که درصد قابل توجهی از کارشناسان آن زیر دیپلم و دیپلمه و تقریبا اکثریت نسبی آن ها هیچ ربطی به رسانه و علوم رسانه ای نداشتند و ندارند.
امروز سیاست‌گذاری رسانه ای کشور بدون تسلیح سرمایه انسانی رسانه ملی به دانش روز و پرورش مدیران عالی آینده از پشت باجه تا ریاست شعبه بانک ، همین وضعیت ورشکسته ای است که در آن پیکره متورم یک سازمان رسانه ای باید آخرین نفس های خود را از گلوی شومن ها و سلبریتی های غیر همطراز با رسالت های دانشگاه عمومی بکشد.
جناب آقای دکتر عبدالعلی علی عسکری، رئیس محترم سازمان صدا سیما جمهوری اسلامی ایران! لطفا شجاعت داشته باشید و درهای رسانه ملی را به روی نیروهای جوان و متتخصص رسانه ای و ارتباطی روز در رده های مدیریتی باز کنید.
منبع: فردا
نظرات