به گزارش سینماپرس، سالیان متمادی است که رهبر معظم انقلاب سعی کرده اند در مناسبتهای مختلف، استراتژی مطلوب هنر انقلاب و به تبعیت از آن سینمای انقلابی را نزد اصحاب هنر آشکار کنند.

در یکی از تازه ترین موارد، رهبر معظم انقلاب با اشاره به برخی معضلات اجتماعی از عدم تصویرسازی درست سینمای ایران در حیطه معضلات اجتماعی حتی در آثاری که در جشنواره فجر به نمایش درآمده‌اند سخن گفته اند.

این سخنان را که نیک بنگریم نه فقط شناخت و اشرافی که رهبری به معضلات اجتماعی از اعتیاد گرفته تا فرار دختران دارند مشخص می گردد بلکه تکه ای کوتاه که ایشان درباره آثار جشنواره فجر می گوید هم نشان دهنده آن است که برخلاف ادعاهای مدیران سینمایی که مرتب از توجه به معضلات سینمایی در آثار جشنواره ای به نیکی یاد کرده اند رهبری دل خوشی از این آثار ندارند.

رهبری در جایی از سخنانشان می گویند: وقتی در جشنواره فجرمان فیلم‌هایی نشان داده می‌شود که اصلاً سوق می‌دهد مردم را به سمت مفاسد اجتماعی، در واقع فرهنگسازی ضد این جهت را داریم انجام می‌دهیم؛ باید مراقبت بشود، باید به اینها توجه بشود.

*سینمای مظلوم ارزشمدار

اینکه جریانی در سینمای ایران شکل گرفته که به جای نشان دادن تصویری واقع گرایانه از مفاسد اجتماعی به سمت سیاه نمایی و گل درشت کردن حتی ساده ترین مشکلات رفته یکی از مشکلات همه این سالهای سینمای جشنواره ای ماست.

در سالهای اخیر و با سیاستهایی که مدیران تازه سینمایی در نزدیکی با جریان جشنواره ای مطلوب جشنواره های اروپایی و بخصوص سینمای فرانسه ترتیب داده اند دیده ایم آثاری به شدت سیاه نمایانه و غرض ورزانه که در مهمترین فستیوال وطنی مورد توجه بیش از حد قرار گرفته اند؛ ناراحت کننده اینجاست این قبیل آثار که کپی های درجه چندمی از نوعی سیاه نمایی هستندکه سالها پیش در کشورهای اروپای شرقی رواج داشت، استانداردهای سینمایی مطلوب هم ندارند که جدا از متن، آنها را بهبوددهنده وجه تکنیکی سینما در ایران بدانیم.

با این حال چنین آثاری که نمونه ای از آنها اخیرا در یک جشنواره ساحلی رونمایی شد همچنان حمایتهای مدیران سینمای ایران را در پی دارند و در مقابل آن دسته از آثار باکیفیت سینمای ایران که از آزادی و پاسداشت ارزشها می گویند با کم توجهی مدیران سینمایی مواجه می شوند.

فقط کافیست مقایسه ای داشته باشیم میان فیلم زندگینامه ای-جنگی "ایستاده در غبار" با انبوه فیلمهای اجتماعی مبتنی بر خرده پیرنگ و گریز از سنت مخاطب پسند داستانگویی که در سالهای اخیر در صدر مجلس مدیران سینمایی نشسته اند تا دریابیم سینمای ارزشمدار و راستگوی ایرانی چقدر مظلوم است که حتی در پیدا کردن زمانی مناسب برای اکران نیز وامانده و از آن سو آثار سیاه نمایانه ای که جز چرکی از ایران نشان نمی دهند در رأس هرم تقدیرها جای گرفته اند.

*به سمت سینمایی بازگردید که راستی را ترویج می دهد

اگر تا پیش از این مدعیان حمایت از سیاه نمایی بر این تأکید میکردند که این قبیل آثار فقط تصویرساز اجتماع هستند و نباید آنها را واجد نگاهی اغراق آمیز نسبت به مشکلات تلقی کرد اما حالا و با بیانات رهبر که حتی از نمونه های عرضه شده چنین سینمایی در جشنواره گلایه می کنند باید حجت را بر مدیران سینمایی تمام کرد که از سینمای سیاه نمایانه چرکی که در همه این سالها جز به کاهش مخاطب منجر نشده دست بردارند و به حمایت از سینمایی بپردازند که بیش از هر چیز به مخاطب راست می گوید.

این یک واقعیت است که دروغ پردازی درباره اجتماع ایران در همه این سالها جز به زدگی مخاطب و فراری دادنش از سینماها منجر نشده است. آثار اگزوتیکی که در این سالها به نام فیلم اجتماعی به خورد مخاطب ایرانی داده شده است یکی از اصلی ترین دلایل حذف سینما از سبد سرگرمی مخاطبی بوده است که نشان داده اتفاقا به آثاری که مصداق واقعی سینما باشند روی خوش نشان می دهد.

با این وصف آیا امتداد حمایتهای فله ای نسبت به این آثار سیاه نمایانه که در داخل به زدگی مخاطب منجر شده اند و در خارج از ایران هم فقط تصویرگر زشتی و کژی از ایران و ایرانی بوده اند می تواند کارنامه ای قابل ذکر برای مدیرانی فراهم کند که در کلام مرتب به تبعیت از رهبری اشاره می کنند؟

قطعا خیر. مدیران سینمایی که در سالهای اخیر نشان داده اند اشراف کاملی هم به حوزه سینما ندارند و همه ارتباطشان با سینما تا پیش از نشستن بر کرسی مدیریت، برپایی یکی دو نشست نمایش فیلمهای شبه‌روشنفکرانه در کشورهای اروپایی بوده است باید بدانند اگر تا اینجا با این ادعا که این آثار سیاه نمایانه نگاه مثبت دارند به تصویرسازی مشکلات، حمایتهای خود از آنها را توجیه کرده اند از حالا به بعد و با اظهارنظر صریح رهبری باید روش مدیریتی خود درباره این آثار را تغییر دهندو خود را از خواب زمستانی بیدار کنند.