مقام معظم رهبری را باید بی شک رهبر پیش رو در مسائل و دغدغه های فرهنگی کشور دانست که با تسلطی مثال زدنی در جایگاه یک مقام سیاسی و حکومتی، اشرافی متفکرانه در حوزه های فرهنگی کشور دارند. ورود ایشان به مسائل فرهنگی همیشه در بزنگاه هایی است که خطر کج روی فرهنگی در خط سیر سران امور فرهنگی کشور، به طور نامحسوس در نظر ایشان مشاهده و رصد می شود. بیانات و اشارات مقام معظم رهبری به نکات فرهنگی، نه تنها چاره ساز و راهبردی است، بلکه منشوری است از عملکرد استراتژیک فرهنگی یک نظام پیشرو که می تواند افق فرهنگی یک کشور را ترسیم و آن را متفکرانه و مقتدرانه در عرصه های بین المللی مطرح کند.

بخشی از بیانات اخیر مقام معظم رهبری در جمع زائران حرم رضوی و اشارات ایشان به لزوم مشارکت بیشتر نیروهای انقلابی در مسائل فرهنگی و نیز اشاره به عملکرد خوب و پیش روی نیروهای انقلابی نظیر مرحوم سلحشور و شهید آوینی در تدوین و ترویج آرمان ها و اهداف نظام و انقلاب اسلامی در عرصه فرهنگ، از جمله موارد و مباحث کلیدی است که با تحلیل و تفکیک آن با ذکر مصادیق و مثال های محسوس در عرصه فرهنگ، می توان به نمودار و منشوری بصری و مشخص در ساحت عملکرد دولت و ملت و نیز مراکز خود جوش فرهنگی رسید که بی شک قابل تحلیل و ارزیابی است. نموداری عینی که با تحلیل و بررسی آن می توان به کمی و کاستی ها، نقاط قوت و ضعف ها و هر آنچه قابل سنجش و ارزیابی است رسید و در رفع نواقص آن در آینده کوشید.

لزوم تغییر رویه مدیریت سینما و حمایت از نیروهای انقلابی

در سالی که گذشت جشنواره فیلم فجر با مشارکت سه نسل از فیلمسازان سینمای ایران و حمایت های دولت در سازمان سینمایی و نیز برگزاری جشنواره به دبیری محمد حیدری تابلویی تمام نما از عملکرد دولت و سازمان سینمایی بود تا از آنچه آن را به عنوان ارزش های مد نظر و حائز اهمیت تلقی می کند به نمایش عموم دربیاورد.

جشنواره ای که جدا از نقدهای وارده از سوی حوزه های موافق و مخالف دولت در جبهه های گوناگون، و نیز فارغ از دیدگاه های سیاسی و متکی بر هنر و کارکرد فرهنگی، سینمایی تلخ و سیاه نما را ترویج و تبلیغ کرد که گواه این ادعا حضور بیش از بیست فیلم تلخ اجتماعی با مضامین مخدوش و سیاه در بخش های سودای سیمرغ، نگاه نو و هنر و تجربه بود. فیلم هایی که کم و بیش از حمایت های نیمه دولتی یا کاملا دولتی در سازمان سینمایی برخوردار بودند. همچنین در مقابل سهم کم سینمای انقلابی و نیروهای انقلابی و حزب اللهی بود که علی رغم هیچگونه حمایت دولتی، با تمام توان به میدان آمده و توانستند بهترین های جشنواره سال گذشته را رقم بزنند. فیلم هایی که دغدغه های ملی نظام و نیز مردم را از دیدگاه های مختلف در دوره های مختلف پیش و پس از انقلاب، در دوران جنگ تحمیلی و زمان حال مورد نقد و بررسی قرار داده و به زیبایی جایگاه کشور و نظام اسلامی را در زمان کنونی جهان و به خصوص منطقه، مشخص و تأیین کردند. دستاوردی که  کشورهای صاحب سینما با اتکا بر آن سینمای استراتژیک کشور و فرهنگ خود را بنا نهاده و در راستای ترویج و صادر کردن آن مقتدرانه عمل کردند. اما سینماگران روشنفکر و به اصطلاح جشنواره ای کشور ما پیروی و عمل به آن را به مثابه سفارشی عمل کردن دانسته و کسر شأن خود و هنرشان می دانند و به سان مقلدی به آنچه نه ایرانی است و نه دغدغه ایران و نظام اسلامی ایران را داراست عمل می کنند.

در همین جشنواره گذشته و حتی سال گذشته آن، با فیلم هایی که بیش از همه مورد توجه هیأت داوران قرار گرفته و از آن ها تقدیر به عمل آمده است، می توان مطالبات و خاستگاه دستگاه فرهنگی دولت را رصد و بررسی کرد. در سال 93 بهترین فیلم جشنواره فجر به نام «رخ دیوانه»ساخته ابوالحسن داوودی فیلمی است که صرفاٌ سرخوشانه و با اتکا بر دروغ، دروغگویی و ترویج آن در راستای غافلگیری مخاطب و فریب دادن او برای دست یابی به هیچ، تولید شده و بالاترین جایگاه را در سینمای کشور به دست آورد. کشوری که نظام جمهوری اسلامی در آن با بیش از 30 سال حکومت مقتدرانه و فعالیت مستمر فرهنگی در راستای ترویج اهداف نظام و دین مبین اسلام، با دادن شهدایی فرهنگی همانند آوینی ها فضا را برای پرداختن به مضامین انقلابی، ارزشی و اسلامی مهیا کرده است.

همچنین در سال 94 با معرفی فیلم موهن «ابد و یک روز» و فیلمساز جوان آن به عنوان پدیده جشنواره، می توان به عملکرد و خاستگاه  سازمان سینمایی در دولت تدبیر و امید پی برد، شعاری که حتی در ساحت شعار هم نتوانسته خود را در سینمای کشور در این چندساله بروز و ظهور دهد و درست عکس آن به ترویج و تبلیغ بیم، یأس، فرار، تسلیم، تقبیح از زشتی و دروغ، فساد و تزویر پرداخته است.

 سینمایی که حتی در وجه سرگرمی سازش در عرصه اقتصادی برای روی پا نگهداشتن اقتصاد خود سینما نیز نتوانسته عملکرد خوبی داشته باشد و از خدا خواسته، به اکران فیلم های موهن توقیفی روی آورده است که علناٌ می توان آن را دهن کجی به عملکرد دولت پیشین در راستای تطهیر و تقدیس سینمای نظام و کشور تلقی نمود. عملکردی که در دولت پیشین هر چند با نقدهای فراوان مواجه شد و پیامدهایی نظیر بسته شدن خانه سینما را در پی داشت اما در ذات خود متکی به آرمان های انقلاب و مطالبات رهبری بوده که شأنیت نظام و سینمای نظام مقدس جمهوری اسلامی را در پیش داشته است. سیاستی که با به سخره گیری آن و زیر پا گذاشتن مقتضیاتش در این دولت، کار نظام  سینمایی اش به پوچ انگاری و تهی پروری رسیده است که به هیچ روی قابل اقماض از سوی مردم متعهد انقلابی و ولایی نیست.

همچنین در عملکرد جشنواره فجر گذشته در داوری غیر منصفانه و غیر تخصصی فیلم ها، با کنارگذاشتن آشکارای فیلمسازان متعهد از جوایز اصلی، نشانی دیگر از تقابل دولت با نیروهای حزب الهی در عرصه جدی سینمای کشور ترسیم و مشخص شد که در کنار عدم حمایت سازمان سینمایی و ارگان های دولتی از فیلم های ارزشی در تولید و پخش و ترویج آن ها، می توان به حسن تأکید سخنان رهبری بر لزوم توجه به نیروهای انقلابی از سوی دولت محترم پی برد و بر آن اندیشید.

سازمان سینمایی با رد نقدهای سازنده و روشنگر از عملکرد دولت در سال های پیشین و نیز عدم قبول انتقادهای وارد بر برگزاری جشنواره فجر، همچنین نشان داده است که بر خلاف آنچه در شعار خود را نقد پذیر و منعطف نشان می دهد، شهار فریب دهنده اش را در اذهان عمومی بزرگ کرده و با زرق و برق آن در چشم مردم و مخاطبین و علاقه مندان سینما عرصه را بر فضای جدی و معقول نقد و تحلیل تنگ کرده است، همچنین با تقدیس و تطهیر از سینماگران مخدوش و منشوری راه را برای ورود دیگر نیروهای انقلابی و مسلط بر زبان سینما و رسانه بسته و عرصه را برای بهبود اوضاع در راستای برطرف کردن ضعف ها و نقصان های عملکرد سازمان سینمایی کشور مسدود ساخته است.

باید اذعان داشت که مدیریت سازمان سینمایی کشور با تأکید بر این رویه در ترویج سینمای آری از امید و سرشار از یأس و دروغ و نیز ترد مضامین و اهداف انقلاب در چهارچوب معنایی و مفهومی سینما و عدم حمایت و دعوت از نیروهای مخلص انقلاب، فارغ از لابی گری و سیاست زدگی معمول، به تعبیری خود را به خواب زده است و با ترسیم غفلت فرهنگی در مقابل بصیرت فرهنگی که از مطالبات و دغدغه های مدام رهبری است، بیم آن می رود که جای هرگونه حسن تغییر را در عملکرد دولت از بین ببرد. در این باب می توان به موارد متعددی نظیر عدم حمایت از جشنواره انقلابی عمار اشاره کرد.

امید است تا بیانات رهبر معظم انقلاب، راهی را همانند گذشته در قلب ملت و دولت باز کرده تا با هموار شدن فضای فرهنگی کشور، فعالیت های مخلصانه برای نظام و کشور اسلامی بیش از پیش صورت گرفته و هنرمندان سینماگر کشور فارغ از حزب ها و دسته های سیاسی، برای حفظ آبروی نظام و ترویج آرمان های سازنده انقلاب و شهدا در منطقه و نیز جهان، مخلصانه و هنرمندانه عمل کنند تا سینمای استراتژیک کشور به معنای واقعی رقم خورده و بتواند حرف خود را با نفوذ بالای سیاسی و فرهنگی در دل مردم جهان به روشنی و کمال بزند، تا هنر اسلامی به تعبیر حضرت امام خمینی(ره) در جهان ندای حق را بگستراند؛ انشاالله.