وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: من به عنوان یک بازیگر تنها به کارم و اینکه چطور بتوانم یک شخصیت که احتمالا تضادهای زیادی با خودم دارد می اندیشیم و در تمامی فیلم ها و سریال ها سعی می کنم که به بهترین شکل ممکن از پس ایفای نقشی که به عهده دارم برآیم.

مقدمی ادامه داد: من همواره دوست دارم نقش های مختلفی را بازی کنم اما این بدان معنا نیست که بازی در هر نقشی را بپذیرم و اصولا به سخت گیر بودن برای بازی در فیلم ها و سریال ها معروف هستم البته بردن جایزه سیمرغ بلورین قطعا مرا بیش از پیش در انتخاب نقش هایم سخت گیر می کند و قطعا با دقت بیشتری فیلمنامه های پیشنهادی را مطالعه و بازی در آثار را می پذیرم.  

بازیگر فیلم سینمایی «همیشه پای یک زن در میان است» در بخش دیگری از این گفتگو با بیان اینکه از جایگاه فعلی ام در عرصه بازیگری راضی هستم اظهار داشت: من مسیر پر فراز و نشیبی را در عرصه بازیگری پیموده ام و سختی های بسیاری را نیز به جان خریده ام اما قطعا اگر یک بار دیگر هم بخواهم وارد این عرصه شوم همین مسیر را طی خواهم کرد.

این بازیگر سینما در پاسخ به این سوال که برخی آثار ضعیف در کارنامه بازیگری شما به چشم می خورد و برای بازی در این آثار چه توجیهی دارید اظهار داشت: من معتقدم که در هیچ اثر ضعیفی بازی نکرده ام؛ این سلیقه منتقدان و اهالی رسانه نیست که بخواهد یک اثر را ضعیف یا قوی تلقی کند، من به عنوان یک بازیگر سخت گیر قطعا فیلمنامه فیلم ها را با دقت مطالعه می کنم و تنها در آثاری حضور پیدا می کنم که مطمئن باشم حرف جدی برای گفتن دارد و از تیم حرفه ای و قوی برخوردار است.

وی در خاتمه این گفتگو افزود: برای سال آینده فعلا برنامه ای ندارم و امیدوارم که بتوانم با بازی در آثار خوب و ارزشمند مسیر حرفه ای خود را ادامه دهم.

گفتنی است؛ شبنم مقدمی (زاده ۱۳۵۱ در تهران) بازیگر تلویزیون سینمای ایران است. وی دارای مدرک کارشناسی ادبیات فارسی و دانش‌آموخته آموزشگاه آزاد بازیگری امین تارخ است. او فعالیت خود در رادیو را در سال ۷۷ با اجرای برنامه "خانهٔ کاغذی" به کارگردانی شهرام کرمی آغاز کرد و سابقه اجرا در برنامه‌هایی چون "هفت شنبه"، "خط خطیم، "کبوتری ناگهان" و "هفت ترانه" را داراست. وی به موازات فعالیت‌های رادیویی خود کار بازیگری در سینما را با فیلم "زخمی" (کامران قدکچیان، ۱۳۷۷) آغاز نمود و تا کنون در فیلم‌های از "صمیم قلب" (بهرام کاظمی، ۱۳۷۹)، به نام پدر (ابراهیم حاتمی کیا، ۱۳۸۴)، "پاداش سکوت" (مازیار میری، ۱۳۸۵) و "فرزند خاک" (محمدعلی آهنگر، ۱۳۸۵) نقش آفرینی کرده است.