شنبه ۱۷ بهمن ۱۳۹۴ - ۲۱:۱۷

نگاهی به آخرین ساخته کیایی

"بارکد"؛ طنزی بی رمق و مبتذل/ خنده به چه قیمت؟!

بارکد

سینماپرس: فیلمی که خندیدن مخاطب را التماس می کند و به رذالت های اخلاقی و کلامی تن می دهد تا مخاطبش را از دست ندهد بی شک فیلم موفقی نیست حتی اگر در گیشه بتواند گلیم خود را از آب بیرون کشد،

فیلم سینمایی«بارکد» به تهیه کنندگی و کارگردانی مصطفی کیایی، ساعتی پیش در سالن اصلی مرکز همایش ها به نمایش درآمد و اگرچه خنده حضار در سالن را به همراه داشت اما با گذشت مدت زمان کوتاهی از فیلم مشخص شد که ضعیف ترین ساخته کیایی در کارنامه کاریش است،  فیلمی کمدی و بی رمق که حتی طنزش در دم دستی ترین حالت ممکن به مخاطب ارائه شده است. طنز سخیف و مبتذلی که هیچ فرقی با فیلم های بی خاصیت عرصه اکران در فصل های بد و بی رونق سینما ندارد. فیلم هایی که حاضرند مخاطب را به هر روش ممکن و با استفاده از هر کلامی ولو مبتذل بخندانند.

بارکد داستان دو جوان به نام های میلاد با بازی«محسن کیایی» و حامد با بازی« بهرام رادان» است که بی کار و بی خاصیت اند و تفاله های جامعه ای محسوب می شوند که از شدت فساد و ناهنجاری آن ها را به گوشه ای پرتاب کرده تا با خرده خلاف هایشان گذارن عمر کنند.

نامزد حامد دختری به نام نازی با بازی«سحر دولتشاهی» است که در دانشگاه با حامد دوست شده و در اسفناک ترین روزها و موقعیت های زندگی اش نیز او را همراهی می کند. داستان به طور غیر خطی روایت می شود تا شاید کمی تدوین نیما جعفری جوزانی را به چشم بیاورد، پلان ها و سکانس هایی متقاطع که روزهای بالا و پایین زندگی میلاد و حامد را بازگو می کند. بهانه نمایش داستان فیلم نیز حضور حامد نزد فردی صاحب منصب و موقعیت است که «رضا کیانیان» نقش آن را ایفا می کند.

حامد سعی دارد تا برای او داستان زندگی خود و دوستش را به گونه ای بازگو کند تا او را متقاعد سازد تا کاری برایش جور کند، بهانه ای که تا پایان فیلم بی منطق و بی رمق جلوه می کند اما در نهایت با پیچشی در داستان و گره گشایی نهایی مشخص می شود پای انتقام شخصی در میان است و میلاد و حامد با طراحی قبلی به سراغ کیانیان رفته اند.

فیلم اما بجز چند شوخی و طنز موقعیت چیزی برای مخاطبش ندارد، بیشتر طنازی ها از جانب محسن کیایی است که می تواند به غیر از کلام و شوخی های از پیش تعیین شده فیلمنامه، با بازی بدن و میمیک ها و در کل بازی قابل قبولش در طنز موقعیت بیننده را بخنداند. اما رادان در موقعیت کمدی نمی تواند به خوبی جا افتاده و تا انتهای فیلم نیز در خندان مخاطب و جان دادن به فیلم ناکام است.

موسیقی و فیلمبرداری اثر نیز متوسط است و به شدت نسبت به اثر قبلی کیایی ضعیف جلوه می کند. بارکد را باید پسرفتی اساسی در کارنامه کاری کیایی دانست، خصوصا اینکه تهیه کنندگی کار را نیز خودش بر عهده داشته است. فیلم با آنکه بازیگران چهره زیادی را دور هم جمع کرده و از رضا کیانیان تا پژمان بازغی و بهرام رادان برای جذب مخاطب بهره برده است اما در کل نمی توان اثر را فیلمی دلچسب ارزیابی کرد. فیلمی که خندیدن مخاطب را التماس می کند و به رذالت های اخلاقی و کلامی تن می دهد تا مخاطبش را از دست ندهد بی شک فیلم موفقی نیست حتی اگر در گیشه بتواند گلیم خود را از آب بیرون کشد، امری که بعید به نظر می رسد مخاطب سینمای ایران در مواجه با اثری از مصطفی کیایی آن را برای تولید کننده اش برآورده سازد.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.