به گزارش خبرنگار سینماپرس، انتصابات محمد حیدری دبیر سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر از جمله مواردی بود که از  زمان صدور نخستین احکام وی برای برخی بازیگران سینما در مقام مشاوران مهمترین رویداد سینمایی کشور، سر و صدای زیادی در برخی رسانه ها و محافل سینمایی بپا کرد.

هر چند که با وجود ارائه انواع توضیحات، هنوز دلیل اینگونه انتصابات مبهم برای رسانه های گروهی به عنوان نمایندگان افکار عمومی مشخص نیست، اما واگذاری مدیریت برج میلاد یا همان کاخ جشنواره به عنوان اصلی ترین مرکز نمایش فیلمها و میزبان مهمانان این اتفاق فرهنگی اعم از هنرمندان و اهالی رسانه، به فردی شناخته شده از اهالی فرهنگ و هنر بنام «بهروز غریب پور»در این میان، در هاله ای از سکوت گذشت.

اینکه غریب پور کیست و در چه طیف فکری ارزیابی می شود، چندان مورد بحث نیست؛ هر چند که با تحلیل فعالیتهای اجرایی و مدیریتی وی در تأسیس و راه اندازی فرهنگسرای بهمن و یا پایه گذاری خانه هنرمندان ایران در دوره مدیریت غلامحسین کرباسچی شهردار پیشین و البته پرحاشیه تهران، همراه با دبیری چند رویداد نمایشی از جمله جشنواره های عروسکی و فعالیت مستمر در حوزه تئاتر و ... میتوان خط فکری وی را به راحتی رصد کرد و مورد ارزیابی قرار داد، اما آنچه که بهانه این نوشتار است میزان دقت و پایداری دبیر جشنواره در برابر انتصاباتش است که بر اساس برخی اخبار واطلاعات، به نظر می رسد «غریب پور» به واسطه برخی رفتارهای موازی، این روزها خیلی از حضور در برج میلاد سرخوش نیست!

گواه این ادعای احتمالی، حضور مستمر «حسین پارسایی» مدیر کل جدید دفتر نمایش خانگی، مستند و کوتاه سازمان سینمایی در برج میلاد یا همان کاخ جشنواره است. مدیری که ماهیت پست و مقامش حداقل برای حضور و چه بسا مشارکت در برخی موارد مدیریتی و اجرایی کاخ در ظاهر امر هیچ توجیهی ندارد؛ مگر به خواهش و توصیه دبیر جشنواره و یا رئیس سازمان سینمایی برای کمک به «بهروز غریب پور»!؟

برخی شنیده های سینماپرس حاکیست، «پارسایی» در بسیاری از جزییات برنامه های اجرایی کاخ از پذیرایی مدعوین گرفته تا نمایش فیلمها دخالت دارد (بخوانید مشارکت دارد!؟) تا جایی که در برخی مواقع مجادله لفظی شاید بسیار ناچیز و البته دونفره بین این دو، به گوش خبرنگاران رسیده است؛ حال اینکه همزمان با آغاز جشنواره فیلم فجر، چرا مدیریت اصلی ترین مکان جشنواره بر خلاف حکم صادره، به طور موازی به دو نفر از اهالی تئاتر یکی در مسند مدیر کل سازمان سینمایی ودیگری در جایگاه یک مدیر بازنشسته فرهنگی و فعال فعلی حوزه تئاتر عروسکی محول می شود پرسشی است که حیدری و ایوبی می بایست پاسخگوی آن باشند.

 جدا از اینکه حسین پارسایی، بالطبع به واسطه جوان بودن و برخورداری از روحیه با نشاط تر، بیش از «غریب پور»  حوصله  سر و کله زدن با جماعت رسانه ای و هنری را در ۱۰ روز پر تلاطم دهه فجر دارد، اما میتوان با مشاهده برخی مشارکتهای نه چندان رضایتبخش وی و بروز برخی اختلاف نظرهای احتمالی، ادعا کرد که بکارگیری «غریب پور» ۶۵ ساله در این مسئولیت مهم و حساس( با رعایت همه ادب و احترامی که برای شخصیت هنری وی باید قائل بود) به مثابه بسیاری از انتصابات دبیر جشنواره دوره سی و چهارم اشتباه بوده و «محمد حیدری» با واکنش و فشار از سوی مسئولان و نهادهای بالادستی خود، پای مدیر کل نمایش خانگی، مستند و کوتاه سازمان سینمایی را به برج میلاد باز کرده است تا کمک حال این مدیر قدیمی باشد و شاید هم به تعبیری مواظب روشهای مدیریتی وی در برخورد با اهالی سینما، خبرنگاران، نیروی انتظامی مستقر در برج و گشت ارشاد، عوامل حفاظت و حراست و ...!!

اعتراف به اشتباه از استمرار و اصرار بر آن، تبعات خوشایندی ندارد و در صورت صحت گمان مورد اشاره، شایسته است که «غریب پور» به جای انفعال و «پارسایی» به جای دخالت، برای یکبار بنشینند و سنگ های خود را وا بکنند تا مبادا اختلاف نظرها مانند حکایت کناره گیری شهاب حسینی از مشاوره دبیری جشنواره علنی شود و چالشی دیگر برای دبیر جشنواره ایجاد گردد.

فراموش نکنیم که این دو مدیر تئاتری  هر یک روش واندیشه خاص خود را دارند و «دو پادشاه در گلیمی نگنجند»!