به گزارش سینماپرس، هفته نامه "مثلث" گفت و گویی طولانی درباره برنامه هفت با رضا درستکار منتقد سینما داشته است که درستکار بخش هایی از آن را در فیس بوک خود منتشر کرده است.

متن زیر بخش هایی از اظهارات این منتقد است:

-وقتی یک برنامه ای موفق می شود، آقایان می خواهند که یا بخشی از آن باشند، یا برنامه را تعطیل کنند و یا کاری کنند که برنامه دیگر موفق نباشد! به نظر من در این جریان اخیر، آقای گبرلو قربانی اختلافات مدیران سیما شده است، این جابجایی ها محصول منازعات پشت پرده سیاسی است و نه تحت تاثیر ضعف ها و ارزش های هنری.
-هنوز در فضایی هستیم که کسانی فکر می کنند بهتر است دور سالن های سینما را دیوار بکشیم!
-تلویزیون ارث پدری کسی نیست، این دستگاه مربوط و متعلق به بیت المال است و متعلق به همه مردم است، بنابراین اولین انتفاد من به آن جایی از هفت جدیدست که آن مجری محترم می آید و می گوید که اگر کسی برنامه را دوست ندارد، آن را نگاه نکند، این حرف غلط و غیر قابل قبول است. ما در مورد یک تلویزیون خصوصی که بودجه آن شخصی است صحبت نمی کنیم بلکه در مورد تلویزیون ملی کشورمان حرف می زنیم.
-آقای پورمحمدی معاون سیما مدعی شده است که می خواهد سینما را نجات بدهد، آن هم درحالی که اوضاع تلویزیون این قدر خراب است!
{خب پدر جان! شما اگر بیل زنی، باغچه خودت را بیل بزن!}
-آقایان می خواهند سینما را (بقول آقای پورمحمدی از شر آفت و سینمای مختص ونک به بالا) نجات بدهند، آن هم در برنامه ای که کارگردان آن با سوزوکی ویتارا، و دستیارش با بی ام دبلیو، می روند به کافی شاپ آقای منتقد تا برای آینده سینمای ایران تصمیم گیری کنند! آقایان یا تجاهل می کنند یا تصور می کنند که بینندگان جاهل هستند، چون با این نمایشی که به راه انداخته اند سوال این است که اصلا ایشان چه طور می خواهند از ونک به پایین فکر کنند!؟
-این برنامه معتقدست که "منتقد" باید به سینما و فیلمساز حمله کند، کسی که چنین نگاهی دارد به نظرم اصلا بویی ار جریان نقد نبرده است، و طبعا هیچ چیز از گستردگی نقد نمی داند؛ که نقد چندین شاخه دارد و ... ؛ چنین کسی چه طور می خواهد نقشی در گشایش فضای نقد سینمایی ایفا کند، خدا می داند و بس؟
-خاصیت نقد این است که جلوی ایجاد فساد را می گیرد، چرا که نقد، "عقب ماندگی ها" را هدف قرار می دهد، آن وقت یک عده ای که خودشان روی دوش این منتقدان، مطرح شده اند و بالا آمده اند، می خواهند این روند را متوقف کنند.
-من از شنیدن این موضوع در برنامه جدید هفت واقعا متاسف شدم که آقای پورمحمدی می گوید؛ آقای افخمی دوست من است، و بر این مبنا، برنامه را به ایشان داده ام، این موضوع شرم آور است چون نشان می دهد که چه طور تمام تشکل های استخوان دار سینما، اعم از خانه سینما، انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران و ... {و شایسته سالاری} نادیده گرفته شده اند.
-این مواضع آقایان باعث می شود کسانی که حرفی برای گفتن دارند از حضور در برنامه ی هفت بترسند، چون همراهی ابتذال فکری با جریان قدرت، یک همراهی شوم است.
-با فرض این که آقایان در زمان پخش برنامه اول، آن را ندیده اند، می توانستند بعدا که از آن اطلاع پیدا کردند بیایند و بگویند این حرف هایی که زده شده، اشتباه بوده است، و عذر خواهی کنند، اگر این کار را نمی کنند، یعنی به نظرشان چیز بدی اتفاق نیافتاده است!
-در خانه اگر کس است، یک حرف بس است، در همان قسمت اول، بیش از ۲۰۰ مورد توهین و حرف هایی که رسما زشت و مبتذل بود، زده شد.
همان یک قسمت برنامه نشان دهنده فهم اشتباه تولید کننده در مورد سینمای ایران و ادراک ناقص از موقعیت سینما در جهان است.
-درمورد آینده برنامه هفت! یک سوال فلسفی هست که گدار مطرح می کند:
«چه کسی از ورای دوربین سخن می گوید؟» و یک پاسخ دقیق هم هست که می گوید:
"این ترتیبات مالی پشت صحنه است که مشخص می کند ..." .