دوشنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۴ - ۰۸:۵۷

نگاهی به دو برنامه سینمایی شبکه های ۳ و ۴

استراتژی سردرگم سیما درباره سینما / «جذب حداکثری» با حذف جریان ارزشی؟!

افخمی-پورمحمدی-رضویان

سینماپرس: مهرداد معظمی/ آیا اساساً رسانه ملی از استراتژی مشخص و روشنی نسبت به فضای کلی سینمای انقلاب اسلامی و مورد تأکید رهبر معظم انقلاب برخوردار است یا نه، تصمیمات تنها بر مبنای مشورت با برخی چهره های سینمایی و هنرمندانی که اعتقادی به نقش سینما در معرفی و تبیین جایگاه انقلاب در اقصی نقاط جهان ندارند اتخاذ می شود؟!

دور جدید برنامه «هفت» از شبکه ۳ و نیز برنامه جدید «نقد چهار» از شبکه ۴ سیما، به رغم وعده های مدیران تازه بر مسند نشسته رسانه ملی به ویژه در معاونت سیما، نشان داد که هر دو برنامه با نگاهی جزیی نگر و یک سویه و تا حدود زیادی متاثر از سلیقه دست اندرکاران، از اهداف کلان فرهنگی کشور در حوزه سینما به ویژه توجه به جنبه های استراتژیک این هنر در سطح ملی و جهانی غافل بوده و از سوی دیگر، در آنها حتی کمترین توجه نسبت به جریان ارزشی فعال در سینما دیده نمی شود.

گرایش «بهروز افخمی» به سینمای آمریکا به ویژه هالیوود غیر قابل انکار است و این گرایش را در آرا و افکار و چه بسا برخی آثار وی به صراحت میتوان حس کرد؛ اما این فیلمساز شناخته شده متاسفانه گهگاه از جمله برنامه جدید «هفت»، یک مقوله اساسی در سینمای جذاب و پر مخاطب آمریکا را نادیده می گیرد و از نقش هالیوود به عنوان یک غول رسانه ای جریان ساز غفلت می ورزد.

بعبارتی واضح تر، افخمی با وجود اطلاع از نقش هالیوود در اشاعه فرهنگ آمریکایی یا پدیده ای که رویای آمریکا نامیده می شود و نیز جایگاه این نظام رسانه‌ای در قالب پشتیبان اهداف استراتژیک سیاسی، اقتصادی و حتی نظامی ایالات متحده که به ظاهر با شعار برداشتن مرزها در سطح جهان خودنمایی می کند و در لایه های زیرین خود، اشاعه جهان تک قطبی به نفع نظام سلطه را پیگیری می نماید، چندان علاقمند پرداختن به وجوه دیگر سینما به عنوان یک رسانه نیست و بر همان وجه ظاهری و پرزرق وبرق سینمای آمریکا یعنی سرگرمی صرف تاکید داشته و تمایلی برای ورود به کارکرد راهبری سینما از خود نشان نمی دهد.

این در حالیست که سینمای ایران در تقابل با این سینما، بر اساس بضاعت خود و نیز تلاش برخی مدیران طی سالهای گذشته، حرکت های موثری انجام داده و به نوعی وجه راهبردی سینمای کشور را تقویت نموده و از آن بهره های کافی را نصیب اهداف استراتژیک حاکمیت و دولت نموده است.

شاید یکی از مصادیق استمرار این نوع نگاه ناعادلانه در برنامه افخمی، در میزان توجه وی به سینمای ارزشی ظرف همین دو برنامه اخیر نمود بیشتری پیدا می کند؛ چه بسا در حالی که هم اکنون فضای سینمای کشور به دلیل فاجعه مصیبت بار منا، اکران فیلمی درباره زندگی حضرت محمد(ص) و حتی نزدیکی به ایام سوگواری ماه محرم تا حدودی متفاوت است اما افخمی با دعوت از مسعود ده نمکی که عقبه اش معطوف به موضوعات مرتبط با سینمای دفاع مقدس و انقلاب است، نه به دلیل وجه دفاع مقدسی این فیلمساز بلکه بیشتر به دلیل وجه کمدی، سرگرم کننده و مخاطب پسند آثارش با او به گفتگو می نشیند نه دغدغه های وی!

با این شرایط، فارغ از ضعف های اجرایی اولیه، عدم انسجام کافی برنامه و نقش تولیدی بودن برنامه در ریزش مخاطب در دور جدید هفت (که امید به اصلاح آن می رود) به نوعی «هفت» افخمی را باید «هفت سینمای بدنه» بنامیم؛ «هفت»ی که جدا از تحلیل عملکرد متولیان و مجریان آن در طول سالهای گذشته، کاملأ متفاوت با «هفت گبرلو» و به  میزان کمتری با «هفت جیرانی» است.

حال اگر بخواهیم به فرضیه اول بحث برگردیم، بررسی برنامه «نقد چهار» با اجرای موقت «امیر شهاب رضویان» نیز نشان می دهد که این برنامه هم با افتادن از سوی دیگر بام  و البته با اهتمام ویژه به یکی دیگر از گرایشات فعال در سینما پخش خود را آغاز کرده است. در واقع اگر در برنامه «هفت» جدید، حداقل شاهد اجرای نیمه حرفه ای افخمی و توجه به وجه سرگرمی سینما هستیم، اما «نقد چهار» سوای از محتوا، از اجرا نیز لطمه خورده و لحن مجری و عدم تسلط وی، ریتم برنامه را کند و از جذابیت آن در تمام ابعاد کاسته است؛ به نعبیری دیگر، اگرچه این اجرای بی رمق با رویکرد کلی این برنامه یعنی توجه به سینمای به اصطلاح هنری و روشنفکری کاملأ همگون است اما نافی مسئولیت برنامه ریزان و مسئولان مربوطه در انتخاب رضویان به عنوان مجری چنین برنامه ای نمی شود و باید پاسخگوی این انتخاب ناصحیح در خصوص یک برنامه زنده باشند.

امیر شهاب رضویان که با ساخت «مینای شهر خاموش» و «سفر مردان خاکستری» از سردمداران این گونه سینمای کش دار و خسته کننده به شمار می رود، از همان نخستین برنامه، سلیقه خود را تا حدود زیادی بر «نقد چهار» حاکم کرده و با نقد و بررسی فیلم «یحیی سکوت نکرد» (که این روزها در سینماهای محدود گروه هنر و تجربه اکران می شود) در میان این همه آثار شناخته شده‌تر و حتی ارزشمندتر و حتی دعوت از برخی مهمانان و منتقدین دلبسته به جریان روشنفکری سینما، ثابت کرد که چندان نمی توان به آینده این برنامه و توجه به موضوعات کلان راهبردی و جریان ارزشی و انقلابی سینما در آن نیز خوش بین بود. در واقع این دو برنامه بسان بسیاری از رسانه های جمعی داخلی تنها به وجوه سرگرمی و اطلاع رسانی هنر رسانه سینما توجه داشته و از وجه راهبردی سینما به میزان زیادی غافلند.

حال با توجه اینکه برنامه «هفت» به رغم فضاسازی های متعدد مدیر شبکه سه در خصوص تشکیل اتاق فکر و بهره گیری از خرد جمعی، بر اساس شنیده ها بطور کاملأ مستقل توسط بهروز افخمی و تنها با تکیه بر وجه سرگرمی سینما در حال ساخت و اجراست و «نقد چهار» نیز بدون توجه به سیاستهای کلان فرهنگی در تقویت سینمای منطبق بر اهداف نظام جمهوری اسلامی تولید و با اجرای فیلمسازی (که سابقه اجرایی وی در پخش برخی آثار مسئله دار در پردیس سینمایی کوروش، تحت مدیریت وی، کاملأ مشهود است) روی آنتن می رود، سوال اینجاست که هدف معاونت سینما و به تبع آن مدیران شبکه سه و چهار از تولید چنین برنامه هایی به راستی چیست و بر مبنای چه سیاست هماهنگ و منسجمی صورت گرفته است؟ آیا اساساً رسانه ملی از استراتژی مشخص و روشنی نسبت به فضای کلی سینمای انقلاب اسلامی و مورد تأکید رهبر معظم انقلاب برخوردار است یا نه، تصمیمات تنها بر مبنای مشورت با برخی چهره های سینمایی و هنرمندانی که اعتقادی به نقش سینما در معرفی و تبیین جایگاه انقلاب در اقصی نقاط جهان ندارند اتخاذ می شود؟!

البته بر پایه سابقه ای که از نحوه مدیریت «اصغر پورمحمدی معاون فعلی سیما» در طول سالهای قبل در ذهن فعالان حوزه سینما و تلویزیون باقی مانده است، شاید تنها توجیه اینگونه برنامه ریزی تکیه بر واژه «جذب حداکثری» باشد که متأسفانه به رغم تذکرات متعدد مقام معظم رهبری همچنان به صورت ناصواب مورد استفاده برخی مدیران به ویژه در حوزه فرهنگی قرار می گیرد و در برخوردی ناعادلانه و غیر منصفانه، شرایط حذف تفکرات و دیدگاههای اصیل انقلابی را از این عرصه فراهم نموده است؛ حال اینکه جذب حداکتری با وجود این جریان ارزشی و مورد تأیید مقام معظم رهبری و سایر دلسوزان نظام معنا یافته و می بایست صورت پذیرد نه حذف و نادیده گرفتن آنها!

نظرات

  • محمد عبدالمالکی ۱۳۹۴/۰۷/۲۰ - ۱۶:۲۶
    3 1
    سلام و نکاتی که شما باید جدی بگیرید. اول. هر دو برنامه را خوب آنالیز کرده اید ، اما مشکل این برنامه ها آن چیزی نیست که شما بیان فرموده اید! دوم. هفت در دو برنامه اخیر ثابت کرد که نه تنها مدیران تلویزیون افکار نابسنده و کهنه ای دارند ؛ که فیلمساز این مملکت هم چندان بروز و جدی نیست! چرا !؟ چون ایشان فقط در صدد انتقام از فلان سایت و فلان کس است! شما اگر تعداد حرف های ناشایست و لیچارگویی این دو برنامه را بشمارید، به بیش از چهارصد کلمه زشت و وقیحانه می رسید که به این و آن پرتاب می شود. برای این برنامه، همه حرف ها و آرا و نظرات افخمی کفایت است که تقریبا جز مداحی سینمای کلاسیک آمریکا ، تقریبا دیگر هیچ اطلاعات و دانشی را بروز نمی دهد و نگاهی کهنه و دمده به مساله دارد. گو آنکه با انتخاب فرحبخش و دیگران، بدنبال یک سینمای کم مایه و نازل است که با بدبختی از آن عبور کرده ایم. سوم. رضویان در سینما جایگاهی ندارد، لاجرم جز به ذکر خاطره نمی تواند بپردازد و طبیعتا نماینده کوچکی برای تقویت و هندل سینمای روشتفکری است. این برنامه پا نخواهد گرفت، علت دیده شدنش، وضعیت اسفناک هفت است که تمامی گناهان نداشته محمود گبرلو را یکجا پاک کرد. چهار. سینمای ایران، آینه این برنامه ها و تلویزیون ایران آینه این فیلم ها است. همه چیزیمان به همه چیزمان می آید. حرجی نیست. قهرمان های ما همین شهاب رضویان سبیل تاب داده، همان بهروز افخمی پیر و شکسته که ادای جوانهای قدیم را درمی آورد، همان فراستی کافه دارست. شک نکنید که همه اینها خوب بهم می آیند. پنجم. حرف های پورمحمدی تلویزیون و مدیر شبکه سه را یکبار مرور کنید؛ آنها واقعا دن کیشوت هستند، با این برنامه های مشعشع شبکه و رسانه خودشان، کمر همت برای نجات سینمای ایران بسته اند! در یک شبکه روشنفکران را می کوبند، در شبکه دیگر سبیل تاب داده را به رخ مردم می کشند! آقا ! می شه بپرسم اصلا ما چند چندیم !؟ یک دوستدار سینما
  • میخائیل بولگاکف! ۱۳۹۴/۰۷/۲۱ - ۰۰:۰۷
    6 3
    در مورد هفت مطمئن باشید افخمی بعد از چند وقت به راحتی برنامه را رها می کند و می رود دنبال یک بازیگوشی دیگر یا همان فیلم ساختنش. برنامه هفت که از نمایندگی مجلس ششم گنده تر و جدی تر نیست. حرفهایی را هم که در این دو برنامه زده همان چیزهایی است که بیش از دو دهه در سوره و جاهای دیگر گفته و هیچ اتفاقی هم نیافتاده ، و اما در مورد فراستی: او یک استندآپ کمدی زهواردر رفته ی عن تلکتوئل برای همۀ اهالی سینماست. دیگر احدی او را جدی نمی گیرد همه به ریشش می خندند. به قول خود بهروز افخمی در همین برنامه اش "او بامزه است"؛ بالاخره برنامه یک منتقد با ژست عنتلکتوئلی می خواهد که به زمین و زمان فحش دهد. اما انصافاً برنامه شهاب رضویان فاجعه است. واقعاً تلویزیون دارد چه کار می کند.
  • محسن فاضلی نویسنده ومنتقتد ۱۳۹۴/۰۷/۲۸ - ۱۸:۴۸
    0 0
    سری جدید برنامه هفت بقول سازندگانش به قصد ونیت اعتلای سینای ایران قرارست ضبط وپخش شود. بنده دو برنامه اخیر را با اعمال شاقه دیدم. قصد دفاع وحمله به افخمی را هم ندارم. هرگز هم با کسی مشکل خاصی ندارم. با گبرلو هم رابطه دوستانی نداشتم واصلا با او ابمان در یک جوب نمی رود. بماند. اما اگر بخواهیم با حفظ بی طرفی به این برنامه نگاه کنیم. متوجه می شویم سازندگا ن دغدغه اعتلای سینمای رنجور ایران را ندارند . ضمنا از افخمی هم انتظار نمی رفت .که دنبال ساخت برنامه هفت وتصفیه حساب شخصی با مخالفانش این برنامه را مستمسک قرار بدهد. گویا دلایلشان برای حذف منتقدان سینما از برنامه کافی نیست. منتقدانی که از کارهایش دفاع کرده اند. را با انگهای ناشایست می نوازد. وبه فراستی شو راه می اندازد که فقط تو ادم جسوری هستی. و منتقد کلاسیک و چنین وچنان .بعد هم نریشن میرود وفراستی را دست می اندازد. البته فراستی ادم سر سختی است. وکار با این حرف ندارد. اما برای بودن در برنامه سینمایی هفت فراستی باید یک بار برای همیشه از تکرار حرفهایش دست بردارد. اگر از دیدن فیلمهای ا یرانی وخارجی لذت نمی برد. حق با اوست. بنده به سواد سینمایی او شکی ندارم. اما ایشان حکم نویسنده ای را پیدا کرده است که از دست خودش رونویس می کند. مثلا یک اثرش را بارها به عناوینی منتشر کند. افخمی سواد سینمایش در حوزه سینما را نمی توان منکر شد. لیکن اگر قرار است برنامه هفت عاقبت بخیر شود این راه ورسمش نیست. اقای افخمی شما حق دارید با سلایق شخصی برنامه هفت را مهندسی کنید. وهیچ ایرادی بر شما نیست. اما اگر قرارشد برای ما که هم شما را دوستان داریم وهم برای هفت را. بیاید واز ما هم نظر خواهی کنید. مگر نگفتی انهایی که برنامه رو دوست دارند نگاه کنند ویا فلان. خوب ما چکنیم با شما. برنامه رو دوست داریم. حرف شما رو هم که از منتقدین نان به روز خور بدتان میاید را کاملا قبول میکنیم. اما خدا وکیلی برنامه را از گپ وگفت دو نفر و نبش قبر کردنهای مطالبی که قبلا بارها گفته وتکرار شده پرهیز کنید. نود هفت هم پیشکش. بگذارید یک همدلی و وفاق بین ما وشما که از خانواده سینه چاک سینما هستی شکل بگیرد. وگرنه این هفت . نه برای ما هفت میشود ونه برای شما. با امید به روزهای خوش هفت سینمایی.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.