سالها قبل فیلمی ساخته شد به نام «بازی بزرگان». فیلم، شهری را نشان می داد که مردم و کودکان در میانه یک جنگ  خانمانسوز آواره شده اند. به نظر می رسید صحنه های فیلم،  یکی از شهرهای غرب کشور است و صحنه های نبرد بخاطر مقابله با متجاوزانی است که وارد شهر شده اند. به نظر می رسید متجاوزان نیروهای صدام باشند و مدافعان، نیروهای بسیج مردمی.  با دیدن این فیلم بلافاصله این سوال به ذهن  می رسید، فضای نبرد چرا اینقدر مبهم! طراحی شده و نام فیلم چه هدف و مقصودی را یدک می کشد؟

دیر زمانی نبود که امام فرموده بودند این جنگ حق علیه باطل است و در جایی دیگر نیز فرموده بودند این جنگ مایه رحمت است. شاید در آن روزها ، افرادی بودند که به کنه  معانی معرفتی این گفته ها پی نمی بردند اما در روزگار کنونی که ۲۷ سال از دوران دفاع مقدس فاصله گرفته ایم، کمتر کسی است که بخواهد منکر برکات دوران دفاع مقدس و ارزشهای تجلی یافته در آن بشود و اقرار به عظمت حماسه هایی که آفریده شد نکند و حقانیت ملت مظلوم ایران در آن جنگ نابرابر را باور نداشته باشد. (آنچه  که در تشییع شهدای غواص شاهد بودیم نمونه آشکاری از این امر است) اما چرا یک فیلمساز در آن ایام این نبرد را به بازی بزرگان تشبیه می کند؟ و به راستی قصد و غرض او از این آدرس های انحرافی چه بود؟

این رویه جریان روشنفکری بیمار و غرب زده است که یا به روی همه حقایق انقلاب اسلامی و رویدادهای آن چشم می بندد و یا اگر جرأت جسارت بیابد چنان تحلیل وارونه ای ارائه می دهد که حتی در باور کسی جای نمی گیرد که  فیلمساز خواسته دفاع مقدس را به بازی بزرگان تشبیه کند! و همه مقاومتها ، مجاهدتها و شهادت طلبی ها را به هیچ انگارد! و تجلی حقایق وعظمت ایثارگریها را بازی بیهوده ای بیش تلقی نکند!؟

آن روزگار به مسئولان سینمایی در جلسات داخلی انتقاد می شد که چرا این گستاخی را تحمل کرده و بر این جسارت ها چشم پوشیده اند! شاید کمتر کسی فکر می کرد روزگار دیگری فرا خواهد رسید که مسئول سینمایی خود قدم در جای پای چنین گستاخی خواهد گذاشت و در برابر حقایق بزرگ انقلاب اسلامی خواهد ایستاد و از کسانی که می خواهند ازهویت انقلابی و اسلامی ایران دفاع کنند با عنوان «جنگ زرگری» و یا همان «بازی بزرگان» یاد می کند.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در سلسله هشدارهای موکد خود در بستن راه نفوذ و رخنه فرهنگی دشمن در شرایط پس از برجام، بار دیگر در دیدار با فرماندهان سپاه فرمودند:« عده ای اصرار دارند که بگویند انقلاب ۵۷ ، اسم اسلام را نمی خواهند بیاورند، از اسم اسلام می ترسند، از اسم انقلاب اسلامی می ترسند.» دیگر شکی باقی نمانده که حذف عناوینی که هویت انقلاب اسلامی ما را معنا می بخشد یکی از راهبردهای نفوذ فرهنگی دشمن است و بعضی از روی سهو و بعضی هم عامدانه مجری برنامه اتاق های فکر دشمن هستند.

باید به مسئول سینمایی کشور گفت قطع یقین بداند حذف کلمه فجر از جشنواره بین المللی فیلم یک برنامه هدایت شده دشمن برای رسوخ فرهنگی است و کسانی که با این حذف مقابله کردند این را وظیفه ای انقلابی در عرصه نبرد مقدس فرهنگی خود علیه دشمن مستکبر می دانند و هیچ ابا ندارند حتی در این راه جان خویش را تقدیم کنند

فقط کافیست  مسئول سینمایی کمی هوشمند باشد تا خوب دریابد ، راه رستگاری او در آن است در مشاوره و همفکری  با کسانی که تلاش کردند هویت اسلام و انقلاب را از اساسنامه خانه سینما حذف کنند تجدید نظر کند؛ تا به جای آنکه دعوت به اصلاح را پاسخی نیکو دهد و برای جبران خطای خود گامی بردارد ؛ دچار خبط دیگری نشود و این تلاش مقدس را «جنگ زرگری» تلقی نکند؟! هیچ بعید نیست لغزش کلامی جدید که باعث شد تلاش دلسوزان را برای باز گرداندن نام فجر به جشنواره ، «جنگ زرگری» تشبیه کند؛ باز هم القای همان کسانی باشد که یکبار در هویت زدایی انقلاب و اسلام  از اساسنامه خانه سینما تلاش هایی کرده بودند.