به گزارش خبرنگار سینماپرس، تاکنون بارها دیده می شود برخی فیلم ها به رغم اخذ مجوز ساخت به دلیل نداشتن سرمایه لازم در مرحله پیش تولید متوقف می شوند و بعضاً اعتبار مجوز ساخت خود را هم از دست می دهند؛ اینگونه می شود که وقتی فیلم با سرمایه اندک ساخته شود دقت عمل در تولید از بین رفته و در نهایت به دلیل نداشتن ویژگی های کیفی، مخاطب هم جذب این فیلم ها نشده و یک اثر سینمایی به راحتی با شکست روبرو می شود.

سینماپرس با چند تن از اهالی سینما در خصوص این مشکل سینما گفت و گو انجام داده است که مجموعه ای از آنها از نظر خوانندگان این رسانه می گذرد:

بیژن میرباقری: این روزها تولید فیلم برای سرمایه گذاران سود چندانی ندارد. سرمایه گذار به من فیلمساز می گوید اگر من یک میلیارد تومان برای تولید فیلم بیاورم چقدر سود می برم و این سوال برای امثالی مانند ما قابل هضم نیست.

سرمایه گذاران تصورشان از هزینه در حوزه سینما تجارت است ولی همه می دانیم در  پروسه تولید و پخش  فیلم، یک میزان چرخش و سود ثابت امکان پذیر نیست. سرمایه گذاران  نباید تنها به نیت دریافت سود کلان وارد حوزه سینما شوند و بی شک داشتن دغدغه های فرهنگی و درک وضعیت عمومی سینما از جمله شاخصه های اصلی ورود به عرصه سینماست.

وقتی هزینه برای تولید فیلم وجود نداشته باشد ناخودآگاه دقت عمل در تولید یک اثر سینمایی کاهش می آید. عده ای از تهیه کننده ها صرفا به این دلیل که بگویند ما هستیم هرساله فیلم تولید می کنند ولی خودشان هم می دانند که فیلمشان با سرمایه ای حدود چهارصد میلیون تومان از هیچ ساختار کیفی و محتوایی برخوردار نخواهد بود. وقتی یک کارگردان سرمایه مناسبی برای تولید فیلم داشته باشد این سرمایه روی آرایه های تصویری فیلم او قطعأ تاثیر می گذارد  سینماپرس دوشنبه ۲ شهریور ۱۳۹۴ 

سید جمال ساداتیان: به طور متوسط مجموعه پولی که در سال برای سینمای ایران صرف می شود به نسبت درآمدی که از سینما بدست می آید بسیار ناچیز است . آمار و ارقام نشان دهنده این است که در طول سال، از کل سرمایه صرف شده برای سینما، تنها یک سوم آن بر میگردد و دو سوم دیگر آن از بین می رود؛ حال باید پرسید با این حساب آیا منطقی است که سرمایه گذاری راضی به تامین منابع مالی یک فیلم شود. همچنین  کمبود سالن های نمایشی یکی از مهمترین دلایلی است که باعث می شود سرمایه به سینمای ایران برنگردد. از طرف دیگر افت کیفی فیلم ها هم مهمترین عامل در ریزش مخاطب از سینماست . وقتی سالن مجهز و مناسب برای نمایش نداشته باشیم و از طرفی فیلم جذاب هم تولید نشود کاملا طبیعی است که وضعیت اقتصادی سینما سقوط پیدا می کند.

در آمریکا با جمعیت ۳۲۰ میلیون نفری ۴۰ هزار سینما برای نمایش فیلم وجود دارد در حالیکه در ایران که جمعیت آن معادل یک سوم آمریکاست یک دهم آن هم سینما وجود ندارد. باید ضریب پوشش سینماها در همه مناطق تهران و شهرهای بزرگ به ویژه در مناطقی که مردم از وضعیت رفاهی بالاتری برخوردارند تامین شود؛ تجربه ثابت کرده وقتی سالن خوب در دسترس باشد و فیلم ها هم دارای کیفیت لازم باشد چرخش مالی قابل قبولی در سینما رخ خواهد داد و سرمایه گذاران خودشان برای ساخت فیلم پیش قدم خواهند شد سینماپرس دوشنبه ۹ شهریور ۱۳۹۴ 

علی اکبری: یکسری ازسرمایه گذاران از علاقمندان به سینما هستند که همیشه برای تولید فیلم در سینما آمادگی دارند؛ این عده دوست دارند خود را در سینما فعال نشان دهند و خیلی به عنوان یک چرخه صحیح نجاری  به این مقوله نگاه نمی کنند. این عده سالیان سال است که در این هنر صنعت کار می کنند و سود و ضرر در سینما چندان برایشان اهمیتی ندارد و یا مشکلات این حوزه کاملأ آشنا هستند.

سینما به عنوان صنعت گران اما کم سودترین شغل در کشور تعریف می شود که در اکثر موارد سرمایه اصلی خود را  بر نمی گرداند؛ به تعبیر دیگر کسانی که در این صنعت سرمایه خود را به کار می گیرند در واقع در چرخش مالی ریسک بالایی می کنند.با نگاه به فروش فیلم های اکران شده سال ۹۳ و ۹۴ و در نظر گرفتن هزینه های تولید آنها براحتی به حساسیت موضوع بیشتر پی می بریم؛ جالب اینکه حتی فیلم هایی که سالها به اصطلاح توقیف هم بودند نتوانستند به درآمد  لازم دست پیدا کنند.

به عنوان نمونه از یک میلیارد هزینه ای که برای فیلمی شده است، فیلم تنها به ۱۰۰ میلیون تومان فروش دست پیدا می کند و این یعنی تنها ده درصد برگشت سرمایه اصلی؛ حال در نظر بگیرید کدام عقل سلیمی می پذیرد سرمایه اش را در راهی  که تنها ده درصدآن برگشت دارد خرج کند؟

در حال حاضر مخاطبین  سینمایی با انواع و اقسام تکنولوژی روز مواجه هستند. فیلم های روز سینمای دنیا که بر پرده سینمای آمریکا و اروپا  اکران شده را به راحتی دانلود می کنند و می بینند؛ از طرف دیگر تنها با رقم دو هزار تومان انواع سی دی فیلم های سینمای ایران به صورت غیر مجاز در سطح شهر عرضه می شود. کاملأ طبیعی است در چنین شرایطی میل و رغبت مخاطبان به سینما رفتن کاهش پیدا می کند سینماپرس چهارشنبه ۱۱ شهریور ۱۳۹۴ 

مهدی صباغ زاده : متاسفانه طی سالهای گذشته در سینمای  ایران سرمایه گذاران  بدون هیچ تحقیقی برای  برخی فیلم ها هزینه صرف می کنند و از آنجایی که این فیلم ها ساختاری ضعیف  داشته و قدرت برگشت سرمایه اولیه را هم ندارند، سود قابل قبولی تامین نمی شود و سرمایه گذاران انگیزه تولید فیلم از دست می دهند. این سرمایه گذاران نه با مقوله سینما آشنایی دارند و نه سابقه تهیه کننده و کارگردانی که با وی قصد همکاری دارند را می شناسند؛ در نهایت نتیجه این می شود که  فیلم مربوطه فاقد عناصر و ویژگیهای مطلوب فیلمسازی از کار در می آید و  این عدم موفقیت، لطمات زیاد مالی و روحی بسیاری به سرمایه گذار وارد می کند.

کار تهیه و تولید در سینما باید به صورت تخصصی  و با شناخت و آگاهی بالا همراه باشد و سرمایه گذاران در تعامل با کارگردان و تهیه کننده بداند چه  چیزی می خواهند برای سینما تولید کنند و برای فیلمشان قرار است در سینما چه اتفاقی بیافتد. باید برای آنها سوالاتی مطرح شود که سازندگان فیلم تا چه حد با ذائقه مخاطب آشنا هستند و آیا  فیلم مورد نظر می تواند اساسأ مخاطب را به سینما بکشاند؟

سینماگران باید در جلسات آشنایی و مشورتی اولیه، همه حقایق و پیش بینی های واقع بینانه خود نسبت به سطح استقبال مخاطب از فیلمشان را صادقانه برای حمایت کنندگان مالی خود مطرح کنند تا سرمایه گذار با اطلاع از احتمال سود و زیان در سینما وارد این عرصه شود سینماپرس شنبه ۱۴ شهریور ۱۳۹۴