این روزها تصمیم دور از انتظار حجت الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی در حذف عنوان «فجر» به عنوان نمادی از ارزشها و آرمانهای انقلاب اسلامی از بخش بین الملل مهمترین و باسابقه ترین جشنواره سینمایی بعد از پیروزی انقلاب و تغییر آن به جشنواره بین المللی «فیلم ایران» در صدر اخبار حوزه سینماست.

اگرچه به محض انتصاب سید رضا میرکریمی مدیر عامل فعلی خانه سینما به این سمت، «سینماپرس» برای نخستین بار با انتشار خبر و تحلیلی کوتاه، حذف عنوان «فجر» و اهداف و پیامدهای ناشی از این اقدام را به اهالی سینما به ویژه دوستداران سینمای انقلاب یادآوری نمود، لیکن امروز این موضوع به مطالبه ای عمومی از سوی رسانه های ارزشی و مراکز سینمایی و مجامع فرهنگی همچون کمیسیون فرهنگی مجلس، شورای عالی انقلاب فرهنگی، انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس، جامعه اسلامی هنرمندان و... مبدل شده و دیگر پاسخ های غیر اقناعی و اعتراضات غیر اصولی مدیران سینمایی به رسانه های منتقد، به هیچ عنوان توجیه پذیر نبوده و در شأن افکار عمومی نیست.

از جمله این موارد، اظهارات روز گذشته «رمضانعلی حیدری خلیلی» قائم مقام سازمان سینمایی در کذب دانستن حذف مواردی چون شرط اعتقاد هیأت مدیره خانه سینما به نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی در ماده یازدهم اساسنامه این خانه در زمان مدیر عاملی سید رضا میرکریمی است که چندی پیش در نوشتاری در این رسانه تلویحأ به آن اشاره شد.

با وجود اینکه طی روز گذشته، بازار دفاع از حذف عنوان «فجر» از بخش بین الملل  معتبرترین جشنواره سینمایی کشور، به یکباره و در میان استماع برخی اخبار از برگشت عنوان «فجر» به این جشنواره (با نگارش انواع نامه های هدفمند و سرشار از توهین خطاب به وزیر ارشاد دولت تدبیر و امید و دبیر این رویداد در برخی رسانه های منتسب به جریان اصلاحات) داغ شد و حکایت از مهندسی جدید جریان پشت پرده سینما در این خصوص دارد، اما در این میان، برخی مستندات موجود در سینماپرس، حاکی از فرافکنی و طرح مواردی غیر حقیقی ازسوی قائم مقام محترم سازمان سینمایی است.

بد نیست خوانندگان محترم مطلع باشند که اساسنامه خانه سینما حدود ۷ سال پیش در دوره مدیریت سید رضا میرکریمی، به نحوی اصلاح شد که مهمترین آن، تغییر جدی در شرایط عضویت هیأت مدیره این خانه بود؛ بگونه ای که بعد از حدود دو دهه از تأسیس این مجموعه سینمایی، به ناگاه در کنار بسیاری از اصلاحات، شرط اعتقاد مدیران اصلی خانه سینما به نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی، از متن اساسنامه حذف و نظارت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در طول« فعالیت» این نهاد صنفی، تنها به نظارت بر «تشکیل» این خانه محدود گردید؛ یعنی اینکه خانه سینما تنها در زمان شکل گیری تابع قوانین و مقررات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خواهد بود و نه در طول فعالیت‌های آتی خود؛ و این به معنای اعطای استقلال کامل به خانه ای بود که برخی دست اندرکاران اصلی آن، با آگاهی از وظایف صنفی خود، حداقل در همان سالهای حساس سیاسی و در همراهی با برخی جریانات حزبی و جناحی،  برادری خود را در تمکین از قوانین نظام جمهوری اسلامی و سیاستهای فرهنگی کشور چندان اثبات ننمودند!؟

جالب اینجاست که پس از ارسال اساسنامه اصلاح شده خانه سینما در زمان مدیریت میرکریمی به اداره ثبت شرکتها و همزمان به دفتر مدیرکل نظارت و ارزشیابی معاونت سینمایی وقت ( محمود اربابی) ، گفته می شود جناب «حبدری خلیلی» که آن زمان مشاور اجرایی جعفری جلوه معاون وقت سینمایی وزارت ارشاد بود، طی نامه ای در اردیبهشت ۱۳۸۸ خطاب به مدیر عامل اداره ثبت شرکتها و موسسات غیر تجاری، اساسنامه اصلاح شده خانه سینما را به جهت اینکه در معاونت سینمایی تأیید نشده یود «فاقد اعتبار» دانسته و ثبت آن را در مرجع قضایی و حقوقی «فاقد وجاهت قانونی» اعلام می نماید.

حال سوال این است که قائم مقام سازمان سینمایی دولت دکتر روحانی و به تعبیری مشاور اجرایی معاون سینمایی دولت دکتر احمدی نژاد که هر از چندگاهی با انواع کلی گویی های بی پشتوانه در رسانه ها ظاهر می شوند، آن سال در اساسنامه اصلاحی خانه سینما با چه مواردی روبرو شدند که در جایگاه حاکمیتی خود، راضی به تأیید آن نشدند؟ آیا براستی حذف تنها نشانه هویت  انقلابی و اسلامی هیأت مدیره خانه سینما از متن اساسنامه، دلیل آن مخالفت نبوده است؟

«رمضانعلی حیدری خلیلی» در قبال این مستندات و تناقضاتی که در اظهاراتشان کاملأ هویداست چه پاسخ قانع کننده ای دارند؟ براستی چگونه و به چه بهایی، مدیری در مقطعی از زمان به جهت همان «رودربایستی» ها ، «خجالت» ها و شاید هم «ترس» های مد نظر رهبر معظم انقلاب در قبال برخی جریانات فرهنگی، مکاتبات و عملکرد خویش در قبال یک موضوع کاملأ قانونی را بطور مصلحتی فراموش می کند و با «صراحت» در دفاع از یک تصمیم اشتباه و غیر انقلابی بر می آید؟ شاید هم اینگونه رفتارها و گفتارها موجب شود رئیس سازمان سینمایی هر چه زودتر در اقدامی شجاعانه، عطای حذف نماد انقلاب از جشنواره فیلم فجر را به لقایش ببخشد و با بازگرداندن «فجر» به عنوان بخش بین الملل این رویداد مهم سینمایی، کمی از التهابات و اعتراضات فعلی بکاهد تا مبادا مدیرانشان برای دلبری نزد جریانات تمامیت خواه سینما، اینگونه از صداقت در گفتار فاصله بگیرند!

با این شرایط اساسأ اشکالات حقوقی به اساسنامه خانه سینما که منجر به تعطیلی آن شد ریشه در مدیریت سینمایی دولت نهم و زمان مدیریت افرادی چون حیدری خلیلی و همکارانشان دارد نه دولت دهم که امید است قائم مقام جناب ایوبی برای یک بارهم که شده، با «تواضعی» که اهالی سینما در ایشان سراغ دارند، در برابر پرسشگری افکار عمومی، حقیقت این ماجرا را برای افکار عمومی بیان کرده و مانع از بروز ابهامات بیشتر در عملکرد گذشته «دبیر جشنواره بین المللی فیلم ایران» شوند!