تهیه کننده فیلم «جامه دران» در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس دراین مورد توضیح داد: به طور متوسط مجموعه پولی که در سال برای سینمای ایران صرف می شود به نسبت درآمدی که از سینما بدست می آید بسیار ناچیز است .

ساداتیان افزود: آمار و ارقام نشان دهنده این است که در طول سال، از کل سرمایه صرف شده برای سینما، تنها یک سوم آن بر میگردد و دو سوم دیگر آن از بین می رود؛ حال باید پرسید با این حساب آیا منطقی است که سرمایه گذاری راضی به تامین منابع مالی یک فیلم شود؟

این تهیه کننده در بخش دیگری از صحبت خود با بیان اینکه سرمایه گذاری در کل سینمای ایران شرایط اسفناکی دارد به دلایل این مشکل پرداخت و گفت: کمبود سالن های نمایشی یکی از مهمترین دلایلی است که باعث می شود سرمایه به سینمای ایران برنگردد. از طرف دیگر افت کیفی فیلم ها هم مهمترین عامل در ریزش مخاطب از سینماست .

وی ادامه داد: وقتی سالن مجهز و مناسب برای نمایش نداشته باشیم و از طرفی فیلم جذاب هم تولید نشود کاملا طبیعی است که وضعیت اقتصادی سینما سقوط پیدا می کند. در آمریکا با جمعیت ۳۲۰ میلیون نفری ۴۰ هزار سینما برای نمایش فیلم وجود دارد در حالیکه در ایران که جمعیت آن معادل یک سوم آمریکاست یک دهم آن هم سینما وجود ندارد.

ساداتیان گفت: در سال صد فیلم در سینمای ایران تولید می شود که از این صد فیلم  تنها ۲۰ فیلم به اکران عمومی در می آیند که آن هم به سرمایه اولیه خود دست پیدا نمی کنند. ۷۰ فیلم  ساخته شده دیگر  با ضرر اقتصادی مواجه می شوند و به همین دلیل است که سرمایه گذارها میل و رغبت  کار در سینما را از دست می دهند.

تهیه کننده فیلم آذر، شهدخت و دیگران در ادامه درمورد راهکار این معضل گفت: باید ضریب پوشش سینماها در همه مناطق تهران و شهرهای بزرگ به ویژه در مناطقی که مردم از وضعیت رفاهی بالاتری برخوردارند تامین شود؛ تجربه ثابت کرده وقتی سالن خوب در دسترس باشد و فیلم ها هم دارای کیفیت لازم باشد چرخش مالی قابل قبولی در سینما رخ خواهد داد و سرمایه گذاران خودشان برای ساخت فیلم پیش قدم خواهند شد.