تهیه کننده فیلم سینمایی «آواز قو» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: در حال حاضر ۳ نوع سرمایه در سینمای ایران وجود دارد که اولی پول و سرمایه بخش دولتی، دومی پول اسپانسرها و سرمایه گذاران غیر دولتی و سومی سرمایه موجود در بخش خصوصی سینماست که حتما باید با گردش مناسب اقتصادی گیشه ها تأمین و هزینه شود؛ از این رو افرادی که در دسته سوم قرار دارند به دلیل شرایط بسیار اسفناک و وخیمی که از لحاظ اقتصادی گریبانگیر سینمای ایران شده است این روزها جرأت چندانی برای تولید فیلم ندارند.

وی با تأکید بر اینکه گهگاه دیده شده که برخی افراد که در دسته دوم جای دارند خود را جزو تهیه کنندگان بخش خصوصی می دانند، اظهار داشت: بخش خصوصی سینما افرادی هستند که کل سرمایه ساخت یک فیلم سینمایی را از جیب خود می گذارند و از هیچ نهاد و شرکت و کارخانه و... دیگری به عنوان اسپانسر مالی استفاده نکرده و از زندگی خود برای ساخت یک فیلم مایه می گذارند که متأسفانه تعداد این گونه تهیه کننده ها در حال حاضر بسیار کم شده و شاید به تعداد انگشتان یک دست هم نرسد!

علیخانی سپس تصریح کرد: متأسفانه من جزو این تهیه کنندگان هستم و هیچ گاه حاضر نشده ام که نه از سوی شرکت ها و اشخاص در بخش خصوصی و نه از هیچ یک از نهادها و ارگان های دولتی پولی بابت ساخت یک اثر فرهنگی دریافت کنم و به همین دلیل است که طی یکی دو سال گذشته میزان تولیدات دفتر ما به شدت کاهش پیدا کرده است.

این تهیه کننده باسابقه سینمای ایران خاطرنشان کرد: با اوضاعی که در حال حاضر بر سینمای ایران حاکم شده سالانه حتی ۴ یا ۵ فیلم به سرمایه اصلی خود دست پیدا نمی کنند و این مسئله اظهر من الشمس است و هیچ مدیری نمی تواند آن را رد کند.

وی ادامه داد: تهیه کنندگان بخش دولتی کمتر به فکر اقتصاد سینما هستند و از اینکه با رابطه های مختلف از دولت برای ساخت آثارشان بهره می گیرند نهایت استفاده های دنیوی خود را می برند و این ما هستیم که طی ۳۲ سالی که به صورت مستمر در سینمای ایران مشغول به فعالیت بوده ایم و به طور متوسط سالانه ۲ فیلم سینمایی را تولید می کردیم اکنون مدت ها است که حتی نتوانسته ایم که به طور جدی به ساخت یک فیلم فکر کنیم.

تهیه کننده فیلم سینمایی «تکیه بر باد» سپس با اشاره به اینکه هر مدیری که سرکار می آید تنها به فکر اعمال سلیقه شخصی خود است، اظهار داشت: متأسفانه هیچ چارچوب مشخصی در زمینه مدیریت سینمایی وجود ندارد و مدیران سینمایی همواره با تکیه بر روابط و سلایق خود دست به تولید یک اثر می زنند و از این رو است که با دست اندرکاران و اهالی سینما به صورت تبعیض آمیز برخورد می شود.

وی ادامه داد: هم اکنون سینمای ایران دچار یک تورم افسارگسیخته شده که دلیل آن پول های بادآورده دولتی و همچنین پول هایی است که سازمان هایی مانند صدا و سیما برای ساخت فیلم ها و سریال های تلویزیونی صرف می کنند و توقع و دستمزد عوامل یک فیلم سینمایی را با این کارها افزایش می دهند و من معتقدم که باید هرچه سریعتر دلسوزان سینمای ایران جلوی این اقدام های نابخردانه را بگیرند تا دیگر شاهد چنین اتفاقاتی نباشیم.

علیخانی سپس نبود قصه و داستان مناسب در سینما را یکی دیگر از دلایل رکود سینمای ایران برشمرد و گفت: ما باید به مردم مان افتخار کنیم که همچنان به سینما می روند و از فیلم هایی استقبال می کنند که هیچ قصه ای ندارند و ۳۶ سال است که تکرار مکررات را مشاهده می کنند. سینمای ما ضعف های آشکار و نهان زیادی دارد که متأسفانه مدیران سینمایی به صورت کاملاً آگاهانه چشم های خود را روی این گونه ضعف ها بسته اند و نمی خواهند هیچ اقدام مناسبی برای برون رفت از این نوع معضلات و مشکلات داشته باشند.

وی در ادامه این گفتگو وجود فیلم هایی مانند «شهر موش ها» و یا «کلاه قرمزی» را جزو استثنائات برشمرد و خاطرنشان کرد: مقوله فیلم هایی مانند این ها که به فروش های بسیار بالا و میلیاردی دست پیدا می کنند به سینما هیچ ارتباطی ندارد و تنها احساسات نوستالژیک مخاطبان است که باعث استقبال از این آثار می شود و از این رو مدیران سینمایی و یا حتی سازندگان این آثار نباید خود را دلیل فروش میلیاردی این گونه آثار بدانند.

وی سپس در پاسخ به این سوأل که راهکار برای برون رفت از این گونه مشکلات چیست، اظهار داشت: اولین قدم این است که باید غیر از ساخت آثار استراتژیک و ضروری به صورت کلی پول دولتی از سینما بیرون برود و در اقدام بعدی تلویزیون در خرج کردن پول های بی حساب خود برای ساخت فیلم ها و سریال ها بازنگری کند؛ در قدم آخر هم اینکه داستان های تازه و نو به سینما راه پیدا کند و هیچ دسته و رده و گروهی با فیلم های مختلف بطور سلیقه ای مخالفت نکنند.

این تهیه کننده افزود: مدیران سینمای کشور و کلیه دست اندکاران نهادهای فرهنگی و هنری باید آگاه باشند فیلمساز آینه تمام نمای جامعه خویش است و نباید با تولید فیلم های بی بو و خنثی، سینمای ایران را دچار یک رکود مطلق کرد. فیلمساز با ساخت فیلم های خود می تواند بیماری های جامعه را پیدا کند و این راهکار را به سیاسیون ارائه دهد که بتوانند آن را درمان کنند.

علیخانی در بخش دیگری از این گفتگو در رابطه با جدیدترین فعالیت های «پویا فیلم» که توسط وی و حسین فرحبخش به طور مشترک اداره می شود، گفت: تهران من» به کارگردانی کامران قدکچیان ۲ هفته دیگر وارد مرحله پیش تولید می شود و با اینکه مدت ها از دریافت پروانه ساخت آن می گذرد ما نتوانسته ایم به دلایلی که پیش از این عرض کردم اقدام به ساخت فیلم کنیم.

وی در این باره افزود: فیلمنامه این کار از اهمیت بسیار زیادی برای مابرخوردار است و تاکنون ۳ بار بازنویسی روی این پروژه صورت گرفته که باعث شده فیلمنامه و داستان رنگ و بوی سینمایی تری پیدا کند و بتواند مخاطبان را به سالن های سینما بکشاند.  

این تهیه کننده در خاتمه این گفتگو افزود: «تهران من» یک ملودرام عاشقانه است که مطمئناً مانند دیگر آثار ما با استقبال چشمگیری از سوی مخاطبان روبرو خواهد شد و ما درصدد هستیم تا از عوامل حرفه ای و زبده سینما برای حضور در این اثر استفاده نماییم.