دوشنبه ۷ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۱۱:۳۶

پای درد و دل «آل پاچینو» ۷۴ ساله

فروتنی-آل پاچینو

ایسنا: «آل پاچینو» بازیگر نامدار سینمای جهان در جشن تولد ۷۴ سالگی خود به اظهار نظر درباره جنبه‌های گوناگون زندگی هنری و شخصی‌اش پرداخت.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این بازیگر ایتالیایی- آمریکایی که بی‌گمان یکی از محبوب‌ترین‌های تمام ادوار تاریخ سینماست، در جشن تولد ۷۴ سالگی‌اش عنوان کرد: بسیاری از مردم گمان می‌کنند بین من و «رابرت دنیرو» رقابت وجود دارد اما او دوست من است و به خوبی او را می‌شناسم، هر دوی ما مسیر یکسانی را پیموده‌ایم و عاشق فیلم‌های کمدی او هستم، او استعداد ناب است.

 

سخت‌ترین نقشی که آل‌پاچینو بازی کرد؟

 

** نقش «مایکل کورلئونه» در فیلم «پدرخوانده» بی‌شک سخت‌ترین نقشی است که تاکنون بازی کرده‌ام، من او را یک تبهکار نمی‌دیدم اما متاسفانه استودیوی فیلمسازی در ابتدا متوجه این موضوع نبود و قصد داشت من را در حالی اخراج کند که این نقش در اوایل فعالیت حرفه‌ای من در کنار «مارلون براندو» بزرگ و البته از سوی «فرانسیس فورد کاپولا» به من پیشنهاد شده بود.

 

چه چیزی برای این بازیگر نعمت است؟

 

**سال‌هاست به فروشگاه یا مترو نرفتم و فرزندانم نمی‌توانند با من بیرون بیایند، شهرت با آنچه ۲۰ که سال پیش بود تفاوت زیادی دارد و اگر بتوانم بدون این که مرا بیشناسند بیرون بروم واقعا یک نعمت است.

 

**کار کردن را از پدر بزرگم – جیمز جراردی- که یک گچ‌کار بود یاد گرفتم، چرا که کار کردن لذت زندگی او بود و من را نیز همین لذت بردن از کار به جلو پیش می‌برد.

 

**معلمم به این نتیجه رسید که به یک پدر نیاز دارم. تقریبا نوجوانی غیرقابل کنترل بودم. هنگامی که دو ساله بودم والدینم از هم جدا شدند و از آن زمان پدری در زندگی من نبوده است. اما من می‌خواستم رفتاری متفاوت با فرزندانم داشته باشم و مسئولیت آنها را کاملا برعهده بگیرم بنابراین همیشه مسافت‌های طولانی را برای دیدن آنها سفر می‌کنم.

 

** کودکان دیدگاه من به زندگی را تغییر دادند. وقتی قدم می‌زدم در دنیای خودم بودم و به چیزی توجه نمی‌کردم. بازیگری همه چیز من بود اما با وجود فرزندانم اکنون کارم تنها بخش کوچکی از زندگی من است.

 

** بدترین اتفاق زندگی من از دست دادن مادرم و مادربزرگم بود که با فاصله یک سال فوت کردند. در آن زمان ۲۲ ساله بودم و دو نفر از تاثیرگذارترین آدم‌های زندگی ام را از دست دادم و این موضوع موجب سقوط من شد و دهه ۷۰ را از دست دادم. از سال ۱۹۷۷ الکل را ترک کردم و تصمیم گرفتم دوباره روی کار تمرکز کردم.

 

** ارزش و قدرت شبکه‌های اجتماعی را درک می‌کنم، گرچه معمولا خیلی به آنها نمی‌پردازم. صفحه فیسبوک من ۵/۴ میلیون همراه دارد اما واقعا نمی‌دانم این به چه معناست؟ البته این شبکه‌ها سکوی مناسبی برای رساندن پیام‌اتان باشد.

 

«آلفردو جیمز پاچینو» طی پنج دهه حضور فعال در دنیای سینما در فیلم‌های ماندگاری بازی کرده است که از مهم‌ترین آنها می‌توان به «پدرخوانده»، «سرپیکو»، «بعدازظهر سگی»، «عدالت برای همه»، «گشت‌زنی»، «صورت زخمی»، «بوی خوش زن»، «مخمصه»، «وکیل مدافع شیطان»، «کافه چینی»، «تاجر ونیزی»، «۱۳ یار اوشن» و «قتل منصفانه» اشاره کرد.

 

وی برای فیلم‌های «پدرخوانده»، «سرپیکو»، «پدرخوانده۲»، «بعدازظهر سگی» «عدالت برای همه»، «گلن گلی گلنراس»، «دیک تریسی» و «بوی خوش زن» نامزد جایزه‌ی اسکار شد که برای فیلم آخری موفق به دریافت این جایزه شد.

 

جایزه‌ی‌ بافتا بهترین بازیگر مرد، چهار جایزه‌ی گلدن گلوب، بهترین بازیگر جشنواره‌ی کارلووی واری، بهترین بازیگر جشنواره‌ی سن‌سباستین و دریافت شیرطلای افتخاری جشنواره ونیز در سال ۱۹۹۴ بخشی از افتخارات سینمایی این بازیگر سرشناس هستند.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.