دوشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۹۴ - ۰۹:۰۹

۲۷ فروردین روز انتخابی دشوار برای اهالی سینما

آیا مدیر عامل خانه سینما با همان رویه سابق خود ابقاء می‌شود؟!

سر در خانه سینما

سینماپرس: اهالی سینما که ظرف سه سال گذشته به واسطه برخی لجاجت ها و نگاههای فراقانونی و البته جناحی مدیران خانه صنفی متعلق به خود، طعم تلخ تعطیلی و به تبع آن کاهش و یا حتی قطع خدمات رفاهی و معیشتی خود را تجربه کردند، این روزها در پی انعطاف نمایندگان مجلس شورای اسلامی و با ترکیب جدید مدیران خانه سینما، در انتظار حضور کسی هستند که فارغ از مباحث حزبی و جناحی تنها به آسایش و رفع مشکلات اقتصادی و شغلی آنان بیاندیشد.

با اتنخاب «ابراهیم مختاری» در جایگاه رئیس هیأت مدیره خانه سینما، مدیران جدید این نهاد صنفی طیق مفاد اساسنامه تا چند روز دیگر یعنی ۲۷ فروردین ماه فرصت دارند مدیرعامل جدید خانه را انتخاب و معرفی کنند؛ مسئولیتی پر حاشیه که «محمد مهدی عسگرپور» سالها عهده دار آن بود و البته هنوز بطور شفاف مشخص نیست که آیا وی امکان ابقا در این مسئولیت را دارد یا خیر؟

اهالی سینما که ظرف سه سال گذشته به واسطه برخی لجاجت ها و نگاههای فراقانونی و البته جناحی مدیران خانه صنفی متعلق به خود، طعم تلخ تعطیلی و به تبع آن کاهش و یا حتی قطع خدمات رفاهی و معیشتی خود را تجربه کردند، این روزها در پی انعطاف نمایندگان مجلس شورای اسلامی و با ترکیب جدید مدیران خانه سینما، در انتظار حضور کسی هستند که فارغ از مباحث حزبی و جناحی تنها به آسایش و رفع مشکلات اقتصادی و شغلی آنان بیاندیشد.

بی تردید این انتظار محقق نخواهد شد مگر اینکه مدیران جدید خانه سینما (که بنا به توافقات انجام شده با نمایندگان ملت در کمیسیون فرهنگی مجلس دریک مجمع عمومی «موقت» انتخاب شده اند) با نگاهی عالمانه و مدبرانه موضوعات مورد اختلاف موجود میان صنوف سینمایی و بدنه دولت و حاکمیت را شناسایی و با تبدیل آنها به فرصت، زمینه خدمات رسانی صادقانه به ۵ هزار فعال سینمایی را فراهم نمایند.

آنچه که این روزها در میان خانواده بزرگ سینما زمزمه می شود انتخاب «مدیر عامل» برای خانه ایست که نیاز به بازسازی اساسی دارد تا مبادا دچار فراز و نشیب های تکراری شود؛ اما اینکه در این میان با وجود دسته بندی کاملأ آشکار حاکم بر هیأت مدیره جدید، چه کسی بیشترین نگاهها را به خود جلب نموده است پرسشی است که تا یکی دو روز دیگر پاسخ آن یافت می شود.

در میان گزینه ها از مدتها پیش، از رضاداد و طائرپور و توحیدی تا شجاع نوری و غریب پور و منوچهر محمدی و ... در حال حاضر زمزمه هایی مبنی بر تمدید مسئولیت مدیر عامل فعلی یعنی «محمد مهدی عسگرپور» بر سر زبانهاست که اگرچه خیلی هم دور از ذهن نیست اما نگاهی تحلیلی و کوتاه به روش های مدیریتی این فیلمساز خالی از لطف نیست

«عسگرپور» فیلمسازی است که اگرچه در سینما با فیلم «قدمگاه» و در تلویزیون با سریال «جراحت» نظر بسیاری از علاقمندان را به خود جلب نمود؛ اما در طول چند سال گذشته و بعد از حوادث انتخاباتی سال ۸۸ با آغاز بکار دولت دهم، به ناگاه موضع  تند و پنهانی خود نسبت به دولتمردان جدید حوزه فرهنگ و سینما (که اتفاقأ به نقل از خود ایشان، برخی از آنان دوستان خانوادگی وی بودند) را آشکار ساخت  و بر خلاف انتظارات، به عنوان متولی نهاد صنفی خانه سینما با نگارش و صدور انواع نامه و بیانیه و انجام مصاحبه وسخنرانی های جنجالی و حتی برخی سنگ اندازی ها، جایگاه جدی ترین مخالف سیاستهای سینمایی کشور را در آن مقطع به خود اختصاص داد.

دلیل بروز این رفتار، اگرچه همواره از سوی وی، دفاع از حقوق سینماگران اعلام گردید، اما گفته می شود این ناسازگاری تنها بخاطر برخی جابجایی های مدیریتی در سازمان سینمایی در آخرین لحظات و عصبانیت عسگرپور از انتصاب افراد دیگر و به تعبیری رقبایش در این پست مهم بود؛ بگونه ای که گفته می شود وی از گزینه های آقای «م» بوده است و در واپسین لحظات قطعیت انتخاب رئیس سازمان سینمایی، شمقدری با حمایت صریح و مستقیم دکتر احمدی نژاد کلید ساختمان بهارستان را در دست می گیرد.

در هر حال ایجاد این فضای سیاه و فراقانونی در برابر آرامش مورد انتظار حاکمیت آنهم درشرایط بحرانی عبور از جریان فتنه، نتیجه ای نداشت جز کشف برخی اشکالات حقوقی مهم همچون حذف التزام به قانون اساسی و ولایت فقیه در اساسنامه خانه سینما و متعاقبأ تعطیلی آن که البته به رغم بازگشایی عرفی و احساسی، این تزلزل همچنان تا تمکین از قوانین جاری و ثبت صنوف سینمایی در وزارت ارشاد و نه هیچ دستگاه دیگری ادامه دارد!

در عین حال او به گفته خود در چند ماه پیش خسته است و بنا بر شنیده ها در پی ادامه تهیه و تولید در سینما و تلویزیون و درآمدزایی است؛ اما اینکه انتخاب مجدد عسگرپور به عنوان مدیرعامل (در صورت ادامه مسیر نه چندان موفق قبلی) تا چه حد می تواند سینماگران را از بلاتکلیفی خارج نموده و به خواسته های صنفی و نه حزبی و جناحی آنان جامه عمل بپوشاند، موضوعی است که قضاوت آن بر عهده ۵ هزار عضو رنج کشیده سینماست.

ضمن اینکه قبل از ابقای وی، شاید به صلاح سینماگران است که به دور از فضای احساسی مرسوم، نگاهی جدی به عملکرد عسگرپور و نه کلی گویی های وی و همفکرانش، در پیگیری تأمین امنیت شغلی و بیکاری و مشکلات اقتصادی اهالی سینما به عنوان یک صنف داشته باشند و بررسی نمایند که آیا با توجه به صراحت ایوبی در کمبود بودجه برای راه اندازی صندوق بیکاری و... و ادامه برخی اختلافات با محافل و مراکز ارزشی و نظارتی، خروجی فعالیتهای چندین ساله عسگرپور در این حوزه، تا چه حد همچنان در مرحله «آرمانی» و مورد ایده آل وی باقی مانده و از «واقعیت» های موجود فاصله گرفته است؟

 

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.