به گزارش سینماپرس جمعه شب در خانه هنرمندان و در حاشیه جشن تصویر سال طی مراسمی از یک عمر تلاش اکبر عالمی تجلیل شد. 

سیف‌اله صمدیان دبیر جشن تصویر سال اجرای این برنامه را بر عهده داشت. او حرف‌هایش را با یادداشتی که در متن لوح تقدیر جشن تصویرسال آمده بود آغاز کرد: اکبر عالمی، عزیزِ همیشه‌ اهالی تصویر، حضور زیبا، خلاق و تاثیرگذار شما از اولین شماره‌ مجله تصویر تا دوازدهمین جشن تصویر سال در ۲۲ سال گذشته دلگرمی وصف ناپذیری که ۸ اسفند ۹۳ پایان آن نیست، بلکه آغاز دوباره‌ راهی است که در هیچ تقویمی گم نخواهد شد.

دبیر جشن تصویر سال و جشنواره فیلم تصویر همچنین گفت: اولین شماره تصویر در سال ۷۰ با زنده‌یاد مرتضی ممیز و محمود کلاری همراه بود. بزرگان قوم در همه شاخه‌ها در آن شماره‌های مجله مطلب داشتند. یکی ازگزارش‌های ما گزارش فتوکینا بود که آقای عالمی نوشت؛ با ادبیاتی متفاوت و البته شاعرانه. ما از آن زمان با هم همراه بودیم. در دوره‌های مختلف جشن تصویر سال در ورک شاپ‌ها و برنامه‌ها، عالمی کنار ما بود و امسال هم در دوازدهمین دوره، داوری فیلم جوانان زیر ۲۵ سال جایزه‌ محسن رسول‌اف را هم پذیرفت. من درباره معدود افرادی‌ست که می‌گویم معمار کلمه‌اند. یکی از آن‌ها آیدین آغداشلو و دیگری اکبر عالمی‌ست

ضابطی جهرمی: عالمی برجسته‌ترین متفکر لابرتوار است

احمد ضابطی جهرمی، مدرس دانشگاه و دوست سالیان دور عالمی نیز از مازندران خود را به مراسم رسانده بود تا به دوست دیرینش ادای دین کند. او گفت: امروز صبح ساعت ۶ در شرقی‌ترین نقطه مازندران بودم از خداخواستم که سر وقت به مراسم برسم.
سابقه آشنایی ضابطی با عالمی به ۴۰ سال پیش باز می‌گردد. آن سال‌ها او دانشجوی سال اول بود و عالمی سال سومی. وقتی او سال اول درسش را تمام کرد عالمی پایان نامه‌اش را دفاع کرد.
ضابطی گفت که عالمی تاثیر زیادی در حوزه مونتاژ روی او گذاشته و به واسطه عالمی او کار مونتاژ را شروع کرده است.
این نویسنده که تالیف ۳۰ عنوان کتاب را در کارنامه‌ی حرفه‌یی‌اش دارد، عالمی را برجسته‌ترین متفکر لابرتوار نامید و وفای به عهد، صداقت و رک گویی ستودنی را سه خصلت بارز او دانست.
او همچنین با شوخی به خوابی که یک هفته پیش درباره عالمی دیده بود اشاره کرد و خطاب به او گفت: ما آن قدر به شما علاقمند هستیم که در ابراز ارادت شما دنیای روحی ما را هم اشغال کرده‌اید.
ضابطی افزود: هر جا برای من فرصتی پیش آید که خودم را به این استاد بزرگ نزدیک کنم و چیزی بیاموزم با گریبانی چاک خود را به او می‌رسانم. شما همیشه پیشکسوت ما هستید و سعی می‌کنیم که تا آخرین نفساین حق را به جا آوریم.

عالمی: با ترس مقدس جلو دوربین رفتم

در پایان این اکبر عالمی بود که به روی سن آمد تا صحبت کند و صحبت‌هایش را با این شعر شروع کرد: گفتمش نقاش را نقشی بکش از زندگی/ او قلم برداشت حبابی بر لب دریا کشید.

بعد گفت: حالا من ۷۰ سالم است و می‌گویم به خواب می‌ماند این زندگی؛ تمام جوهره حرف‌های ابراهیم حقیقی این بود که وقت الماس نیست، کوه البرز را به ما دهند هم دیروز بر نمی‌گردد. او خطاب به من گفت کهتوانسته‌ام دوره جوانی‌ام را مدیریت کنم. وقتی برنامه هنر هفتم به من پیشنهاد شد فکر می‌کردم تلویزیون چه قدرت حیرت آوری دارد. با ترس مقدس برنامه‌ها را اجرا می‌کردم و می‌گفتم تو میزبانی و میزبان مدامنباید دست در سفره دراز کند. برایان تریسی می‌گفت که وقتی وسط حرف کسی بپری انگار به او پشت پا زدی اما من سعی می‌کردم که تبادل داشته باشم.

عالمی به چشمان دختر و پسرش هم قسم خورد تا بگوید، بعضی اوقات برای یک برنامه ۱۷ کتاب می‌خوانده. این توضیح را از آن جهت بود که گویا همه فکر می‌کردند که در مورد فلسفه خیلی سواد دارد؛ او گفت: وقتی درمورد فیلم اسکندر برنامه گذاشتم خیلی‌ها فکر کردند که درس تاریخ خوانده‌ام. درحالی که من فقط خیلی کتاب خوانده بودم.

عالمی از ترس‌هایی که برای اجرای برنامه‌هایش داشت هم گفت : اولین ترسم از اساتیدم یعنی هوشنگ کاووسی و خسرو سینایی بود که نکند چیزی را اشتباه بگویم و آن‌ها بگویند که غلط است. دومین ترسم از دانشجویانمبود. در کلاس درس شما فقط درس نمی‌دهی بلکه چیزهایی هم می‌گیری. ترس سومم هم از مردمی بود که مالیات می‌دهند که یک مجری تلویزیونی جلوی آینه جلوه‌گری کند.

عالمی متذکر شد: من با این ترس مقدس زندگی کردم. با همات ترس مقدس در کلاس درس و تلویزیون حاضر شدم. ولی همین امروز در رادیو می‌شنیدم که مجری گفت «راستیتش». آیا این زبان سعدی و حافظ و مولانا است؟شما با این زبان دارید به فرزندان ما فارسی یاد می‌دهید؟ ما بچه‌های خود را در خانه می‌گذاریم و می‌رویم. این چه فارسی است که شما یاد آنها می‌دهید. الان دیگر خل شده‌ام. مرد‌ها زیر ابرو برمی‌دارند.

بعد از این جمله از سن پایین آمد. اما حرف هایش تمام نشده بود. پس از همه‌ی حرف‌ها و سخنرانی‌ها، گاهی به طنز و شوخی و گاهی جدی و حتا احساساتی پاسخ‌هایی می‌داد و ادای احترام می‌کرد.
 
عالمی گفت که در دنیای فانی زندگی می‌کنیم و از خرمن وجود ما شاید فقط پر کاهی بماند که آن را باد خواهد برد و یادآور شد: چرا تبختر؟ اگر صمدیان این برنامه را برگزار کرد مبادا فکر کنم که خبری شده است.»
در پایان این مراسم تجلیل، هدایایی به‌رسم قدرشناسی به عالمی تقدیم شد. شمس‌زاده از طرف شرکت دایا سیستم به عالمی هدیه‌ای داد و با اشاره به حرف عالمی که گفته بود که خوشحال است مهاجرت نکرده گفت: «چندسالی است که از امریکا برگشته‌ام و تلاش داریم که در این فضا کار کنیم.

عالمی نیز در ادامه حرف‌های شمس‌زاده گفت: من جوانی پررنجی داشتم. نان کپک زده می‌خوردم. پول کرایه ماشین نداشتم. پای پیاده می‌رفتم ولی اگر دوباره به دنیا بیایم می‌گویم دوباره‌‌ همان راه را جلوی پایم قرار بده.

در این مراسم ضمن تجلیل از اکبر عالمی افرادی چون هوشنگ گلمکانی، گیتی خامنه، ابراهیم حقیقی، علی قلمسیاه، عزیزالله حاجی مشهدی، ساعد نیکذات و حمیدرضا صدر به تمجید و ذکر ویژگیهای این هنرمند پرداختند.

مسابقه عکس‌های موبایلی بخش ویژه دوازدهمین نمایشگاه جشن تصویر سال، ساعت چهار عصر جمعه هشتم اسفند در گالری نامی خانه هنرمندان افتتاح شد. این نمایشگاه با ۲۸۰ عکس منتخب از ۶۷ هنرمند عکاس همراه است. علاوه بر این، بیش از ۵۰ عکس منتخب دیگر این بخش از ۳۴ هنرمند به‌صورت مالتی مدیا در کنار بخش‌های اصلی تصویر سال نمایش داده شده است.
نمایش عکس‌های بخش ویژه «ایران ما» با ۲۶۰ عکس منتخب از ۹۲ هنرمند عکاس به دلیل جلوگیری از تداخل افتتاح دو بخش ویژ‌ه‌ی عکس دوازدهمین جشن تصویر سال، امروز شنبه نهم اسفندماه ۱۳۹۳  از ساعت ۱۴ همراه با موسیقی فردین خلعت‌بری آغاز می‌شود.