تپه ميل، مكاني در شهر ري، در حدود ۱۲ كيلومتري جنوب شرقي حرم حضرت عبدالعظيم، نيايشگاهي را در دل خود جاي داده است. اين آتشگاه، شكوهي از گذشتگان ايران‌زمين را با قدمتي هزارو هشتصد ساله در ارتفاع ۱۸ متري تپه، متجلي مي‌كند.

ستون‌هاي به جامانده از آن به همراه طاق‌هاي هلالي و راهروها و حجره‌ها و سكوهايي كه روزگاري آتش به جامانده از زرتشت پيامبر را در خود جاي مي‌داده با وجود تخريب در زلزله‌هاي متعدد در طول قرن‌ها هنوز هم زيباست.   گفته مي‌شود كه اين بناي ساخته شده از سنگ و ساروج و خشت، آتشگاه بهرام گور در دوره ساسانيان بوده است. هرچند اين بنا امروزه از تخريب‌هاي به جا مانده بر تنش رنج مي‌برد، اما تاكنون به وسيله چند باستان‌شناس مورد مرمت قرار گرفته است.  ژاك دومورگان نخستين فرد فرانسوي است كه آن را در سال ۱۹۱۳ مورد بازسازي قرار داده است. پس از آن نيز در سال ۱۹۳۳ باستان‌شناسي امريكايي به نام اريك اشميت كاوش و حفاري شد.   در سال‌هاي اخير نيز دكتر فيروزه شيباني ادامه حفاري‌هاي اين بنا را انجام داده است.   از اين بنا تاكنون عكس‌هاي زيادي گرفته شده و در بسياري از نشريات مكتوب و مجازي نيز منتشر شده است اما از اين زاويه كه در زير مي‌بينيد عكسي گرفته نشده يا حداقل در معرض ديد عموم قرار نگرفته است.   همانطور كه در عكس مي‌بينيد، بسيار زيركانه نشاني از دين مسيحيت در كنار بنا ساخته شده است. اين نشان شامل راهرويي است كه ظاهراً هنگام مرمت اثر در دهه‌هاي اخير ساخته شده است. همانطور كه مي‌بينيد در اين راهرو نيمكتي براي رفع خستگي بازديد‌كنندگان و سطل زباله‌اي، روبه‌روي آن به گونه‌اي تعبيه شده كه ضلع كوچك اين صليب ساخته شود و درواقع توجيه‌كننده اين فضا باشد.  با تماشاي اين منظره از بالاي تپه ميل ممكن است اين تصور را براي بيننده تداعي كند كه نشاني از مسيحيت در يك بناي تاريخي ايراني با دين زرتشت چه كار مي‌كند!
اين بنا تاريخي‌ است و قسمتي از هويت ايران را نشان مي‌دهد، وظيفه ماست كه هويت خود را بدون تحريف و كاملاً حقيقي براي آيندگان به‌جا بگذاريم. اشتباهاتي از اين دست مي‌تواند هويت ملي ايران را براي آيندگان دچار اشكال و اشتباه كند.