گودزیلا می تواند رقیبی جدی برای کینگ کونگ یا هالک امریکایی باشد و سیستم اقتصادی سینمای امریکا را تهدید کند. شاید به نظر آید که یک فیلم انقدر تاثیری در فروش سالانه ۴۰۰ فیلم تولیدی هالیوود ندارد اما اگر به صورت اپیدمی در کشورهای دیگر درآید و الگویی شود آن وقت خطری واضح و عیان خواهد بود.

این که بیش از بیست فیلم مختلف با حضور این هیولا درست شده است و مردم برای تماشای آن به سینما رفته و می‌روند دلیل خوبی برای چنگ انداختن هالیوود بر آن است اما تمام موضوع این نیست.

تولد یک هیولای ضدجنگ

گودزیلای ژاپنی در اعتراض به بمباران اتمی ناکازاکی توسط آمریکا به وجود آمد و داستان آن درباره‌ی سوسماری جهش یافته بر اثر تشعشعات اتمی است که باعث ویرانی می‌شود. در قصه‌ی اصلی مسبب همه این ویرانی‌ها همان بمباران اتمی است و همه چیز عطف به جنایت امریکایی می شود. سلسله فیلم های ساخته شده در ژاپن هم از همین موضوع پیروی می کنند تا این که هالیوود فیلمی را با بازی ژان رنو و متیو برادریک ساخت و هیولای ژاپنی را به امریکا فرستاد تا ارتش همیشه در صحنه جهانی امریکا آن را نابود کند!

گودزیلا حتی پس از چندی محبوب مردم شد و شخصیتی مثبت از آن به نمایش درآمد که با هیولاهایی دیگر می جنگید و با از بین بردن آنها مردم را نجات می داد. فیلم هایی چون «گودزیلا علیه گیدورا» از این نوع فیلم ها هستند که به تقریب در هفت فیلم ادامه پیدا کردند تا هالیوود بر آن دست گذاشت.

در گودزیلای جدید اما هالیوود پا را از این فراتر می گذارد و منشا اصلی زایش گودزیلا را رآکتورهای از بین رفته ژاپنی اعلام می کند که باعث پیدایش دو هیولای بزرگ یعنی گودزیلا و یکی دیگر که چیزی مابین سوسک و مورچه بالدار است می شود و این دو پس از ویران کردن جهان به قصد تجاوز به منابع اتمی امریکا به این کشور می روند تا آنجا را ویران کنند اما غائله ای که ژاپن باعث بروز آن شده است توسط ارتش غیور امریکایی برچیده می شود و این وسط برای این که بازارفروش فیلم در ژاپن حفظ شود تصویر دانشمند اتمی ژاپن را که کمک نه چندان مهمی به انهدام هیولاها می کند در صحنه پایانی دیده می شود.

نکته‌های قابل توجه  

باید توجه داشت که ژاپنی ها برای داشتن یک هیولای وطنی اقدام به ساخت گودزیلا کردند که اولین بار در دهه سی میلادی در یک کمیک استریپ ژاپنی با همین نام متولد شده بود.

سازندگان سلسله فیلم های گودزیلا ضمن تولید یک کینگ کونگ وطنی حرف های ضدجنگ و اعتراضات فرهنگی خود به جنایات اتمی امریکا در ناکازاکی را زنده نگاه داشتند و هر چند در برخی از فیلم های بعدی این هدف کمرنگ شد اما به دلیل پس زمینه ذهنی بینندگان این فیلم از گذشته تکرار این موضوع انجام شد و اعتراضات گسترده ای که به وزارت فرهنگ ژاپن در ماههای گذشته کشیده شد موید همین ادعاست.

هالیوود همیشه در خدمت سیاست های امریکایی بوده و خواهد بود و ساده انگارانه است که تولید چنین فیلم هایی را محصول سینمای مستقل یا زیرزمینی امریکا بدانیم؛ موردی که گاه در نقدهای برخی منتقدان کم اطلاع مطرح می شود. اگر دقت کنیم کمتر هیولایی در امریکا متولد شده یا منشا امریکایی دارد. مهاجمان یا از فضا آمده اند یا از کشورهای دیگر و اگر هم ملیت امریکایی دارند یا مهاجر بوده اند و یا والدینی مهاجر داشته اند.

دراکولای رومانیایی، کینگ کونگ افریقایی، آناکوندای برزیلی، فرانکشتین آلمانی و نظایر آنها هیچ یک امریکایی نیستند و اگر هم هستند هیولاهای دوست داشتنی مثل هالک هستند که با ارتش امریکا همکاری می کنند تا این کشور را که خود جهان را حفظ می کند، حفظ می کنند!