محمد تقی فهیم، در «قوچ ها خیالبافی می کنند»، سفری درونی را از خاطر تمنا به دیار باور و در جهت یادآوری دیروز آشنایی ها به پیش می گیرد. شخصیت اصلی فیلم، محمد بیک زاده با نام مستعار ممد دیپلم بوده که فضای چوپانی روستا را به مدنیت شهر ترجیح می دهد و به جای رسیدن به تئوری های نظری در باب اقتصاد مقاومتی، به عمل پای در عرصه جهادی انسانی می نهد تا کار بهانه ای گردد برای رسیدن به ذات نشسته در باور زیستن.

فیلمساز با توجه به آشنایی با محیط، فضاسازی مناسبی صورت داده و برخی قاب ها در رنگی از نور خورشید و زمین گرم، به خوبی در کادر قرار گرفته است.

محیط پرداخت شده ای از دوغ آباد، روستایی دلبسته به طبیعت بکر الهی که مردمان ساده اش از پس تلاشی مقتدرانه در راه آبادی، دل به سودای آفتاب داده اند و سبزی کِشتزاری که بر آن سفره مِهر گسترده می شود. فیلم حول گفتگوهای محمد بیک زاده ای است که در برابر دوربین از همه چیز سخن می گوید. نوع بیان ممد از سیاست و اقتصاد و رسانه و اجتماع و خانواده، رنگی ساده اما روحی آینه وار دارد. اگرچه از جمله نقایص فیلم، تمرکز بیش از حد به تک گویی های شخصیت بوده که فیلم را به جای بیان تصویری، به گفتگویی صرف می نشاند و این شکل معمول فیلم های مستند پرتره ای، نوعی خستگی را در پیشبرد روایت سبب می سازد.

بر خلاف نگاه روشنفکرانه ای که معمولا با ظواهری پر پیچ و خم از تشخص گرایی تصنعی همراه است ، محمد بیک زاده در این فیلم، با منظری روستایی و به بی آلایشی طبیعت سخن می گوید. گویی از آدمی شهرنشین، آلودگی های پیرامون زیست را گرفته و این پیراستگی، بازتاب اش را در زبان و البته حقیقت دوباره ای تجربه می نماید.

نگاهی به انسان بودن از منظر روحی نشسته درطبیعت و به پاکی نگاهی که مرگ محیط زیست را تلنگری به جدایی ریشه ها می داند. ممد دیپلمه، با ژستی به دور از روشنفکری و در قامت روستا زاده ای پاک سرشت به الگوهای پیش داورانه ی زیستی طعنه می زند و فیلمساز با تعیین نوایی سنتی و تلفیق کردن با نورانیت خورشید، حرکت فیلم را به سمت برتری سنت و نابود شدن آدمی در چرخش مدرنیته سوق می دهد و در نهایت با نمایی پایانی از افسوس فیلمساز، دستورالعمل نهایی فیلم صادر می شود.

قوچ ها خیالبافی می کنند، جریانی برخلاف فیلم های قبل از انقلاب مبنی بر همراهی روستاییان در مهاجرت به شهر را طی نموده و همگام با فیلم های اوایل انقلاب که انتقال روستائیان به شهر را امری نکوهیده قلمداد می کردند، دغدغه اش را به ثبت می رساند.

فیلم در بخش های انتهایی، بافت تصویری و صوتی منفک از دقایق ماقبل می گیرد، اما با توسل به سادگی روایتی از روستایی سرزنده، اهداف در نظر گرفته خود را به پیش می برد. این مستند 43 دقیقه ای به گوشه ای از رکن حساس اقتصاد مقاومتی، از طریق تصویر، رنگی واقعی می بخشد .