روز گذشته مقام معظم رهبری ، احکام اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی را برای یک دوره سه ساله دیگر صادر و در این حکم «فلسفه وجودی شورایعالی انقلاب فرهنگی» را «فهم و تبیین و تثبیت و انفاذ ماهیت فرهنگی انقلاب اسلامی و بازآرایی مداوم جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی و پایش پیشرفت های فرهنگی کشور متناسب با ظرفیت ها و شایستگی های عظیم ایران اسلامی و انقلابی» اعلام و این شورا را ملزم به اجرای اولویت هایی فرمودند که تسهیل کننده و عامل برون رفت کشور از شرایط و واقعیت های امروز است .

مقام معظم رهبری ضمن تاکید بر «رویش ها و جوشش های فراوان فعالیت های فرهنگی در سطوح مردمی، خصوصاً جوانان مؤمن و انقلابی» این شورا را ملزم کردند که «با توجه به جبهه بندی جدی میان هواداران فرهنگ انقلابی و اسلامی و معارضان عنود... دلبستگان فرهنگ دینی و انقلابی را در داخل و خارج کشور دلگرم و امیدوار و مطمئن و معارضان را نگران و ناامید کند».

بند بند حکم صادره جای بازطرح و تحلیل دارد که مدیریت ها و دستگاه های مرتبط و مورد خطاب باید به آن بپردازند ، اما آنچه دراینجا می تواند اولویت این قلم باشد ، موضوع و مساله «جبهه بندی جدی میان هواداران فرهنگ انقلابی و اسلامی و معارضان عنود» است . چرا باید به متن و محتوای این حکم بیش از پیش اهتمام نشان داد ؟  

موضوع و مساله «فرهنگ» خیلی جدی تر از آن چیزی است که برخی آقایان مدیر و متولیان نهادها و مراکز داعیه دار ، به آن فکر  می کنند ، (دقیق تر امر، چندان به آن فکر نمی کنند) و بدتر از این واقعیت ، متاسفانه به همان اندازه ای که فکر می کنند هم عمل نمی کنند . اگر غیر از این بود شاید ضرورتی نداشت که هر از چند گاهی لحن منتقدانه مقام معظم رهبری متوجه این عرصه و خطاب به مسئولین حوزه هنر کشور باشد .

ایشان با توجه به واقعیت های موجود ،همواره در خصوص تجارب جهانی – تاریخی در زمینه شکست جنبش ها  و انقلاب ها و رصد برنامه های دشمنان برای استحاله و براندازی نظام و بازگشت طاغوت ها ، هشدار داده اند که تبیین و ترسیم  خطر تهاجم فرهنگی ، تحلیل و گوشزد تحرکات غربی ها در قالب ناتوی فرهنگی و موقعیت کشور در این معرض ، ضرورت توجه جدی به مهندسی فرهنگی و ... از جمله موارد خطاب قرار دادن متولیان امر توسط معظم له در سال های گذشته است .

اما بارزترین وجه ورود رهبری به  اعلام خطر نفوذ فرهنگ غریبه ، در اسفند ماه سال گذشته بود که در دیدار اعضای مجلس خبرگان ، صریحا از وضعیت «فرهنگ»ی  اعلام «نگرانی» کرده و فرمودند : «اگر چنانچه یک رخنه ی فرهنگی به وجود آمد مثل رخنه ی اقتصادی نیست که بشود جمع (اش) کرد» . یک بار دیگر بخوانید . ایشان حتی نسبت به یک «رخنه» حساس بوده و ابراز نگرانی فرمودند ، اما برخی مدیران و نهادها در برابر «دره»های در حال گشایش به سوی فرهنگ معاند و مغایر ، کم تفاوت (و بعضا بی تفاوت) هستند . چنین می شود که رهبری چند ماه پس از اعلام نگرانی از ایجاد رخنه فرهنگی بار دیگر با صراحت و شفافیت لازم امر به ایستادگی در برابر «معارضان عنود» می کنند .

در واقع اکنون دیگر تکلیف بر همه روشن است و هیچ مدیر و مسئولی نمی تواند و نباید در چارچوب های سیاسی کاری و منافق بازی، «معارضان عنود» را بر «جوانان مومن و انقلابی» ترجیح دهد و مبادرت به سرمایه گذاری مادی و معنوی روی کسانی کند که در عمل و حرف و اثرش ، نشانه ای از باورداشت فرهنگ و ارزش های این دیار و در رأس آن تفکر انقلاب و اندیشه های امام راحل(ره) در وجودشان به چشم نمی خورد و اگر هم به زبان گهگاه بیان می‌شود در عمل پایش می‌لنگد!

همه باید به صورت جدی به این فکر کنیم که چرا مقام معظم رهبری از کلمه «عنود» استفاده کردند ؟ به واقع امروز در عرصه فرهنگی، خطر جدی تر فهم برخی آقایان است و اساساً جای تساهل و تسامح های مطروحه نیست . امروز دیگر زمان شفاف عمل کردن است . مسیر و اهداف اسلام و انقلاب روشن است ، آنهایی که فکر و دل در گرو این مقصد ندارند ، جایشان درکنار آنهایی که برای این مقاصد عمر و جان داده اند و می دهند نیست . کوچکترین لغزش در برابر معارضان عنود ، آسیب های غیرقابل جبرانی بدنبال دارد . این تجربه سال های سپری شده از عمر انقلاب است و پیش از آن تجارب جهانی موجود است .

این که امروز شاهد چند پارگی در جبهه انقلاب هستیم و به قولی جناح های مختلف و متنوعی در میان هواداران و طرفداران انقلاب به وجود آمده است دلیلی بر مخدوش شدن وظیفه آقایان در جبهه بندی جدی میان دلبستگان و معارضان نیست . امروز (به رغم کم کاری متولیان فرهنگی در زمینه تربیت نیرو)  به شکر حضرت حق جبهه انقلاب هنرمندان بسیاری دارد که نیازی به اغماض در برابر «معارضان عنود» نیست . امرو هیچ مدیر و مسئولی نمی تواند مانند دهه اول انقلاب کمبود هنرمند انقلابی را بهانه کوتاه آمدن در برابر معارضان کند .

چه ضرورتی وجود دارد که فلان نهاد و مرکز انقلابی سرمایه اش را در اختیار افرادی قرار دهد که به ارزش های انقلاب بی توجه است و با با تکیه بر نفاق قصد بهره برداری از امکانات نظام جمهوری اسلامی را دارد؟

کوتاه آمدن مدیران و مسئولان در مقابل ستیزه جویان با ارزش ها ، چیزی جز وادادگی آن مدیر محسوب نمی شود . حتی کسانی که روزگاری در جبهه انقلاب بودند ولی اکنون از همراهی با انقلاب پشیمان و در حال بازگشت هستند نیز توجیه پذیر حمایت نیستند . هیچ نظام و کشوری در برابر معارضان فرهنگی و ارزش های غالب خود کوتاه نمی آید . 

روی سخن با سینماگران و برخی مدیران این حوزه است که این روزها به رغم دلبستگی به جریان انقلاب و تفکرات معمار بزرگ آن، امام راحل، در فضای غریب جریانات معاند و معارض با این اندیشه های ناب قرار گرفته اند و در پی هجمه انواع فرهنگ ها و اسم های غیرخودی، قدرت تثبیت در جریان فرهنگ خودی از آنان سلب شده است.

شاید صراحت کلام حضرت آقا برخی از دوستان را به خود آورد که دوران محافظه کاری و رفتارهای دو پهلو در قبال جریان انقلابی و غیر انقلابی در عرصه فرهنگ و هنر به ویژه سینما به هر دلیل غیر موجه ای پایان یافته و دایره «جذب حداکثری» نیز محدویت هایی دارد که این روزها وادادگی برخی مدیران و سینماگران در قبال «معارضان عنود» از تبعات مصادره این واژه زیبا توسط برخی مدعیان دفاع از اهداف و آرمانهای اسلام و انقلاب است.