شنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۳ - ۱۲:۵۴

نگاهی به فیلم جدید فریدون جیرانی

«خواب زده‌ها»؛ فیلمی که فقط باید ساخته می‌شد!

ساره بیات  در پشت صحنه فیلم سینمایی «خواب زده ها» به کارگردانی فریدون جیرانی

سینماپرس: نرگس خرقانی/ گاهی برخی فیلم ها ساخته می شوند که تنها یک فیلمساز اعلام کند که همچنان فیلم می سازد و به بیان بهتر همچنان فیلمساز است! فیلم خوابزده واپسین ساخته جیرانی نیز همین حکم را برای کارگردانش دارد و به سختی می توان هدف دیگری از ساخت آن متصور شد.

با توجه به گذشته مطبوعاتی فریدون جیرانی در سینمای ایران و فیلم هایی که در سال های گذشته ساخته است، تماشای فیلم خوابزده ها نخسین سوالی را که در ذهن ایجاد می کند این است که ساخت چنین فیلمی برای کارگردانی چون جیرانی چه کارکردی دارد؟ آیا بهتر نبود که جیرانی این فیلم را نمی ساخت؟!

جیرانی که سال ها سابقه نقد نویسی را در کارنامه کاری خود دارد و با فیلم قرمز به یکی از فیلمسازان جریان ساز اواخر دهه هفتاد سینمای ایران بدل شد، بدون شک بهتر از هر کس دیگری به مشکلات فیلم خوابزده ها واقف است و هنگام نمایش فیلمش در جشنواره فجر نیز پیش از نمایش فیلم از لحن صحبتش در سینمای مطبوعات مشخص بود که خودش هم چندان این فیلمش را جدی نگرفته است!

در واقع جیرانی پس از ساخت فیلم پر حاشیه من مادر هستم خواسته است فیلمی بسازد تا آرامش را به فضای کاری خودش بیاورد و فیلم خوابزده ها نیز فیلمی به دور از حاشیه است. فیلمی که تنها برای گیشه ساخته شده است و تا حد زیادی هم مولفه های یک فیلم پر فروش را دارد.

در واقع جیرانی از بسیاری از کلیشه های فیلم های عامه پسند در چند سال اخیر سود برده است تا فیلمش بفروشد. فرهاد اصلانی به عنوان بازیگر اصلی پیش از این در فیلم من مادر هستم جیرانی نیز چنین نقشی را ایفا کرده است و تنها در این فیلم گریمش متفاوت است و یا اکبر عبدی در نقش دو پیرزن نیز پیش از این تجربه بازی در نقش زن را داشته است و با توجه به اینکه امتحانش را خوب پس داده است در این فیلم نیز از آن استفاده شده است.

گریم صابر ابر و حضورش در نقش یک رپر نیز از آن دست کارهایی است که این روزها خوب می تواند مخاطب را به سینما بکشاند، در کنار یک داستان سر راست که بارها نمونه هایش ساخته شده است. مرد پولداری که فکر می کند عجلش سر رسیده و می خواهد کار خیر انجام دهد و در این بین با دختری بی پول و پایین شهری آشنا می شود و با کمک به آن دختر سعی می کند که گناهانش را جبران کند.

ساره بیات که با فیلم جدایی نادر از سیمین شهرتش فراگیر شده بود با حضور در فیلمی چون خوابزده ها بدون شک چند پله به سمت پایین آمده است و با توجه به بازی بسیار معمولی این بازیگر، به نظر می رسد که او هم این فیلم را آنقدرها جدی نگرفته است!

حتی فیلمنامه خوابزده ها نیز حرفی برای گفتن ندارد و بسیاری از دیالوگ هایش بدون هدف نوشته شده است. خصوصا دیالوگ های مربوط به سکانس پایانی و حضور همه شخصیت های اصلی فیلم در خانه فیروز در آخرین شب زندگی اش، شبیه به سریال های تلویزیونی پر از پر گویی و بی هدفی است و گاهی آنقدر بی هدف است که به نظر می رسد خود بازیگران هم مانده اند که چگونه این به هم ریختگی را سر و سامان دهند!

مشخص نیست که فیروز عاشق شده است و یا اینکه می خواهد رفع تکلیف کند. آنقدر عشق در این فیلم دم دستی پرداخت شده است که مخاطب نمی تواند با آن همراهی کند و از نیمه دوم فیلم دچار خستگی می شود و تنها می تواند در انتظار پایان فیلم باشد.

تکلیف دیگر شخصیت های فیلم نیز در سکانس پایانی مشخص نیست و بیشتر آنها تنها برایشان دیالوگ هایی نوشته شده است تا فیلم به پایان برسد و هر چه فیلم به پایانش نزدیک تر می شود مخاطب بیش از پیش از وقتی که برای تماشای این فیلم گذاشته است پشیمان می شود.

در واقع خوابزده ها به هیچ وجه اثری جدی در کارنامه فیملسازی جیرانی به حساب نمی آید، حتی نمی توان آن را یک توبه نامه بعد از من مادر هستم هم دانست! تنها فیلمی است که کارگردان خواسته است بگوید من همچنان فیلم می سازم و هستم! حال این بودن به چه قیمتی؟ سوالی است که تنها خود فیلمساز باید به آن پاسخگو باشد.

 

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.