جمعه ۲۸ شهریور ۱۳۹۳ - ۰۹:۴۸

تکرار پیشنهاد آقامحمدیان از زبان ایوبی

تأثیر مطلوب مناسبات اقتصادی بر بهبود فروش جهانی گیشه‌ها/ نمایش آثار ایرانی در سینماهای چین یک شوخی نیست!

هفته فیلم چین

سینماپرس: محمد عزیزی/ کشوری مانند چین با بیش از ۱.۳ میلیارد نفر جمعیت و دارا بودن بیش از ۲۰ هزار سالن سینما که روز به روز در حال افزایش است، در ازای حفظ بازاری قوی و پر مخاطب نسبت به کالاهای چینی در ایران، تمی‌تواند در یک تبادل فرهنگی و اقتصادی، برای تقویت گیشه جهانی سینمای کشورمان بسیار مفید واقع شود.

شفیع آقامحمدیان مدیر عامل سابق مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی چندی پیش در گفتگویی با سینماپرس در مورد چگونگی حضور مفید و موثر آثار سینمای ایران در عرصه های بین المللی و نمایش آنها در کشورهای خارجی با ذکر مثالی گفت: «جنس های چینی در حال حاضر در کشور ما به وفور وجود دارد. ما باید به شرطی وارد معامله با چین شویم که فیلم هایمان نیز در آن کشور اکران شوند و از این فرصت به نفع سینما بهره برداری کنیم.»

این در حالیست که حجت الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی نیز روز چهارشنبه در مراسم گشایش هفته فیلم چین در موزه سینما با ذکر جمله ای مشابه درباره معامله با چینی ها با لحن شوخی گفت: «می‌توان شرایطی فراهم کرد تا یک بیستم سینماهای چین فیلم‌های ایرانی و یک بیستم سینماهای ایران هم فیلم‌های چینی را نمایش دهند.»

فارغ از اینکه اصل این ایده از برای کیست و چرا مدیریت سینمای کشور پیشنهادی به این درستی که میتواند در کمال عزت مطرح شود را در مراسمی رسمی آن هم با حضور رئیس رایو و تلویزیون و فیلم کشور چین و خیرنگاران اعزامی از آن کشور، با کنایه و به شوخی عنوان می نماید، اما آنچه که حائز اهمیت است مفهوم عمیقی است که در همین جملات کوتاه نهفته و قطعأ ذهن کسانی که دلسوز عرضه بین المللی فیلم های ایرانی در سراسر دنیا هستند را به خود مشغول می سازد.

اقتصاد سینما از جمله میاحثی است که پیرامون آن سخن بسیار گفته شده است اما در عرصه فروش جهانی هیچگاه فراتر از رایزنی های مرسوم آن هم توسط چند واسطه در بازارهای فیلم و یا یک سری مکاتبات معمول میان دفاتر پخش با کمپانی های سراسر دنیا برای تعدادی فیلم خاص و مطابق ذائقه و سلیقه مشتریان غیر ایرانی، راهکار اجرایی مناسبی را شاهد نبوده ایم.

شاید مهمترین دلیل این کاستی در مراکز تصمیم گیرنده حوزه سینما طی دهه های گذشته، عدم توجه جدی به مقوله سینما در نهادها و سازمانهای دولتی و شاید هم بالادستی از جمله دستگاههای مرتبط با حوزه اقتصادی، صنعتی ، تجاری، سیاست خارجی و حتی مراکز قانونگذاری کشور بوده است.

بی شک در این روزها که روابط کشورهای مختلف و در رأس آنها همه اتفاقات و تحرکات سیاسی و نظامی دنیا در پس تأمین منافع اقتصادی دولتها و جوامع صورت می پذیرد، توسعه روابط فرهنگی نیز می تواند علاوه بر حفظ چارچوبهای انسانی و اخلاقی به روابط اقتصادی و تجاری ملل اتکا نموده و متولیان مربوطه از این بستر، شرایط ترویج و شناخت عمومی فرهنگ و هنر سرزمین متبوعه خویش را نزد جهانیان فراهم نمایند.

حال که سینمای ایران در سطح جهان از اعتبار ویژه ای برخوردار بوده و در عین حال به جهت تقویت و ابقای سیستمی خود نیازمند جلب نظر بازارهای جهانی در عرصه تولیدات تصویری و فروش بین المللی است، آیا نگاه به کشورهای منطقه و همسو بجای کشورهای غربی که تجربه خوبی از تعاملات فرهنگی با آنان باقی نمانده است نباید بطور جدی مورد توجه قرار گیرد و برای اجرایی شدن پیشنهاداتی از این دست گامهای موثرتری برداشت؟

بر همگان روشن است کشوری مانند چین با بیش از ۱.۳ میلیارد نفر جمعیت و دارا بودن بیش از ۲۰ هزار سالن سینما که روز به روز در حال افزایش است، در ازای حفظ بازاری قوی و پر مخاطب نسبت به کالاهای چینی در ایران، تا چه حد می‌تواند در تبادلات فرهنگی، برای تقویت گیشه جهانی سینمای کشورمان مفید واقع شود.

اگرچه بر اساس آمارهای منتشره، نیمی از فروش حدود ۱.۸ میلیارد دلاری سینمای چین در طول یک سال، همواره به آثار فیلمسازان داخلی آن کشور اختصاص دارد و فیلمهای مطرح هالیوودی نیز به تناسب تولیدات سنگین و پر هزینه، بطور طبیعی بخش عمده ای از فروش فیلمهای خارجی کشور چین را اشغال می نمایند، ولی فراموش نکنیم همان تعداد باقیمانده از سالن های سینمای این کشور پهناور و آن هم با بلیطی معادل میانگین ۶ دلار و ۵۰ سنت (حدود بیست هزار تومان) برای عرضه فیلمهای ایرانی که اساسأ در بسیاری از موارد به واسطه تشابه مضامین و مفاهیم شرقی، از مخاطبان خوبی نیز برخوردارند کافیست و کمک حال خوبی برای آثار سینماگران پر افتخار کشورمان خواهد بود.

تنها باید همت گمارد و بجای شوخی و کنایه!؟، بی توجهی به اصل یک پیشنهاد عاقلانه و تشکیل کارگروههای کذایی، از آمار مندرج در رسانه ها پیرامون سینمای چین بخوبی بهره برداری کرد. کافیست این موضوع به دور از هر گونه جناح بندی و تنها به جهت نجات سینمای ایران در هیأت وزیران دولت تدبیر و امید مطرح و مورد بحث قرار گیرد تا از این پس در انواع توافق نامه ها و تفاهمات کلان اقتصادی،بازرگانی، تجاری و صنعتی میان دو کشور ایران و چین، گوشه چشمی به سینمای نحیف ایران نیز بشود تا با یک مکانیزم قانونی و البته حمایتی، چشم بادامی های شرق آسیا در برابر فروش محصولات متنوع خود و به تعبیری حضور مستمر در بازار ۷۵ میلیونی ایران، علاوه بر دریافت نقدینگی، ملزم به اکران برخی فیلمهای ایرانی در سینماهای خود نیز شده و سینماهای این کشور از این پس بطور منظم به نمایش آثار ایرانی مبادرت نمایند.

این امر بنا به استنادات شفیع آقا محمدیان در گفتگو با سینماپرس مدتهاست در مناسبات اقتصادی فرانسه و برخی کشورهای غربی لحاظ شده و چین نیز برای حفظ  بازارهای جهانی خود از این رویه استقبال نموده است؛ امید است در سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز این موضوع پیگیری و نتیجه بررسی ها، هماهنگی ها و تدوین چارچوب های اجرایی آن در اختیار اذهان عمومی قرار گیرد.

نظرات

  • مستفی ۱۳۹۳/۰۶/۲۸ - ۱۸:۱۴
    0 0
    سلام و خسته نباشید از خبر جالبتون خواستم نکته ای رو متذکر بشم و علت شوخی جناب ایوبی را از یک منظر که جالب توجه است بیان کنم. جناب ایوبی لحن شوخیشان گویای واقعیت تلخ و هنرمندانه مطرح کردن درصدی از بیست هزار سینمای چین و بسیار ظریف مطرح کردن آن یک دیپلماسی بهتر یست تا تعداد پایاپای و یا مساوی ٬ هرچند خوشبینانه ترین حالت یک صدم از آن تصوری است که مطرح شد ه است اما در هر صورت ایجاد بازاری جدید خود موجب خرسندی است هرچند به مزاح.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.