دوشنبه ۳۰ تیر ۱۳۹۳ - ۰۹:۴۳

نگاهی به موسیقی فیلم «پنج ستاره»؛

اعتدال در موسیقی؛ اثرگذاری در اوج کم حجمی

فیلم پنج ستاره

سینما پرس: نازنین شادپی/ ویولن ها به دو گونه نواخته می شوند؛ آرام و کششی در رو و تند و ضربه ای در زیر. و این نوع موسیقی نیاز دارد به بستری مناسب برای پررنگ تر نشان دادن صدای ویولن در اثرگذاری موفق بر بیننده.

در فیلم«پنج ستاره»  گونه آرشه نوازی آرام و کششی، موسیقی فضای داستان گونه فیلم را لو می دهد و گونه دوم آرشه نوازی که همان ترمولو است، اضطراب موجود در داستان را فریاد می زند.

فیلم از موسیقی پرحجمی برخوردار نیست و کاملا به اندازه در متن فیلم آورده شده است. کما اینکه موسیقی در فیلم های داستان گو، از حجم بالایی برخودار است و در بیشتر سکانس های فیلم حضور پررنگی دارد؛ اما از آنجا که فیلم های قصه گو در سینمای ایران کم رنگ شده است، موسیقی هم نمی داند کجا باید پررنگ باشد و کجا باید کم رنگ! با همه اینها ستار اورکی نه از این سوی بام افتاده و نه از آن سو و کاملا اعتدال را رعایت کرده است.

موسیقی اورکی هم به لحاظ ژانری همگون با فیلم است و هم به لحاظ حجمی. چرا که اگر موسیقی بیش از اینکه هست در فیلم وجود داشت، فضای فیلم را به سمت برخی فیلم های فارسی (فیلمفارسی) می کشاند.

یکی از خاصیت های موسیقی اورکی اثرگذاری در اوج کم حجمی موسیقی است. موسیقی در این فیلم هم مستثنی از این نیست و در برخی نماها اثرگذار واقع شده است. یکی از این نماها صحنه ای است که دختر وارد هتل می شود و می بیند مادرش مشغول شستن توالت یکی از اتاق هااست. موسیقی در این نما مجموعه ویولن هایی آرام، پیانویی تک کلاویه ای و گیتار است. موسیقی اورکی در این نما کوتاه اما به شدت اثرگذار شنیده می شود. همین تم موسیقی در نمایی که مادر از فرط درد و خستگی دست هایش را در ظرفی از آب و نمک می گذارد و ماساژ می دهد، نیز شنیده می شود. این شاید یک نکته منفی برای آهنگساز باشد که یک تم را در چند سکانس از فیلم تکرار کند اما با همه اینها تکرار موسیقی با یک تم در برخی نماهای فیلم، اثرگذار واقع شده است. چرا که هم ساخت موسیقی با تم های مختلف برای یک فیلم کاری زمان بر و البته غیر حرفه است و هم اینکه داستان فیلم خالی از صحنه های تعلیق برانگیز است.

فیلم یک خط داستانی بدون اوج و فرود را تا انتها در پیش گرفته و مخاطب را به فکر فرو نمی برد که لازم باشد موسیقی در زیر نواخته شود تا هدایت کننده خط فکری مخاطب شود.

در اواسط فیلم ممکن است بیننده با خود فکر کند که با وجود موضوعیت فیلم به آمیتا باچان، پس چرا تم موسیقی هندی به خود نمی گیرد و مثلا تبلایی نواخته نمی شود. این ویژگی موسیقی اثرگذار متن فیلم است که یک تم را تا آخر فیلم حفظ کند و شاید همین دلیل است که فیلم فضای قصه گوی خود را تا انتها با خود دارد.

 

 

برچسب‌ها

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.