سریال ناوارو یک مجموعه پلیسی است که ساختش از سال 1989 آغاز شده و تا سال 2007 ادامه داشته است. طی این سال ها این سریال در 109 قسمت 90 دقیقه ای توسط پیر گریمبلت و تیتو تاپین برای شبکه تی .اف. وان فرانسه ساخته شده است.

نکته جالب توجه در خصوص سریال ناوارو این است که از زمان پخش این سریال در فرانسه با استقبال گسترده ای همراه شد و همین امر هم باعث شد که در چند سری ساخت این سریال ادامه یابد و به غیر از کشور سازنده این سریال در ایران و بسیاری از کشورهای جهان مورد استقبال مخاطبان تلویزیونی قرار گرفت.

روژه هنن بازیگر نقش ناوارو که در سال 1925 متولد شده است، تا پیش از بازی در این این نقش، بازیگر با سابقه و شناخته شده ای در سینما و تلویزیون فرانسه به شمار می رفت اما هیچگاه در حد یک ستاره نبود، از همین حیث شاید بتوان ناوارو را مهمترین نقش این بازیگر دانست که باعث شد بسیاری از مخاطبان تلویزیون در کشورهای مختلف جهان او را به دلیل نقش ناوارو به خاطر داشته باشند.

مهمترین ویژگی سریال ناوارو این است که بر خلاف تصور رایج که قرار است در هر قسمت با یک داستان جنایی روبرو باشیم، اما در بسیاری از موارد بحث های خانوادگی نیز در این سریال مطرح می‌شود. بارزترین مثال آن پرداختن به رابطه ناوارو با دخترش یولاند است که تبدیل به یکی از جذابیت‌های مهم این سریال شده است.

ناوارو که در محیط کار به عنوان سربازرس باید بسیار جدی باشد، اما در خانه و در برابر دخترش بسیار مهربان است و گاه در مقابل خواسته‌های دخترش کوتاه می‌آید تا بتواند رابطه صمیمانه خود را با دخترش حفظ کند. در بسیاری از موارد رد و بدل شدن این دیالوگ جنبه شوخی پیدا می کند و بار طنز فیلم را زیاد می کند و البته به خوبی علاقه پدر و دختر به یکدیگر را به تصویر می کشد که از جنبه خانوادگی می تواند بسیار جذاب و حتی تاثیر گذار باشد.

پرداختن به مسائل خانوادگی تنها مختص به این مورد نمی شود و گاهی در طول سریال برای همکاران ناوارو هم مسائلی پیش می آید از جمله می توان به بلومه یکی از همکاران ناوارو اشاره کرد که با مادرش زندگی می کند و بسیار گوش به فرمان مادرش است و گاهی تاکید روی این موضوع باعث شوخی هایی میان همکاران می شود.

شوخی هایی از این دست در سریال ناوارو بسیار است و هر کدام از همکاران ناوارو ویژگی های خاصی دارند که در جذاب شدن سریال و بیشتر شدن بار طنز و شوخی های آن تاثیر زیادی داشته است و باعث شده است که ناوارو از یک سریال پلیسی و خشک به کاری جذاب و با نمک تبدیل شود.

از موارد دیگر این سریال که در بسیاری از کشورها می تواند مصداق داشته باشد. رابطه رئیس و مرئوس است. رئیس ناوارو در مقایسه با ناوارو تجربیات آنچنانی ندارد و به نظر می رسد که در فرانسه هم برای رئیس شدن رابطه و مسائلی از این دست تاثیر گذار است! بحث های ناوارو با رئیسش در قسمت های مختلف و اینکه ناوارو همواره هوای همکارانش را دارد در حالی که رئیسش به هیچ وجه درک درستی از این مسائل ندارد و یا اشاره به حقوق کم پلیس ها و کار زیادشان که گاهی خانواده شان را هم تحت الشعاع قرار می دهد، همگی از مسائلی است که با وجود تکراری بودن، برای بسیاری از مخاطبان قابل درک است و همین موضوع باعث می شود که ناوارو و همکارانش تبدیل به پلیس های دوست داشتنی برای مخاطبان شوند و مخاطبان به راحتی با آنها همذات پنداری کنند.

برای درک بیشتر این موضوع می توان مقایسه ای داشت میان سریال ناوارو و بسیاری از سریال های آلمانی نظیر دریک یا کاراگاه کاستر که طی سال های گذشته از تلویزیون ایران پخش شدند. شاید بتوان ناوارو را بسیار گرم تر و صمیمانه تر از آن سریال ها دانست، زیرا که بر خلاف بسیاری از کارآگاهان که کمتر به زندگی خصوصی شان اشاره می شود، در این سریال فرانسوی می توان همین بخش را پاشنه آشیل آن دانست که به خوبی از آن بهره گرفته شده است و به نظر می رسد در این میان خوش ذوقی فرانسوی ها باعث شده است که ناوارو به سریالی محبوب در کشورهای مختلف بدل شود، کشورهایی که از حیث فرهنگی با فرانسه تفاوت های عمده ای دارند.

بازی بازیگران این سریال نیز در تمامی سری هایی که ساخته شده است، یکدست است و همگی در نقش هایشان بسیار باور پذیر هستند. در کنار تمامی مواردی که ذکر شد از کنار دوبله بسیار خوب این مجموعه نمی توان به سادگی گذشت، خصوصا صدای بهرام زند که بسیار مناسب ناوارو است.

از آنجایی که هر قسمت از این سریال در 90 دقیقه ساخته شده است، در بسیاری از موارد به عنوان فیلم سینمایی یکی از قسمت های ناوارو از تلویزیون پخش می شد، اتفاقی که این روزها در شبکه نمایش نیز افتاده است و هر قسمت از آن به عنوان فیلم سینمایی به نمایش درمی آید.

نرگس خرقانی