به گزارش سینماپرس، کانالی تلگرامی با عنوان ملانصرالدین نوشت: شاید از بی سوادی یا کم سوادی بنده است که هنوز مشابه چنین نظام نامه ای که از سوی مراکز دولتی کشورهای صاحب سینما برای درخواست کنندگان تهیه کنندگی تدوین و منتشر شده باشد به چشم من نیامده و به گوشم نرسیده است!
شاید هم دلیل عقب ماندگی هالیوود از سینمای ایران این است که وزارت فرهنگش مانند سازمان سینمایی ایران نظام‌نامه تهیه‌کنندگی یا مشابه آن را  تدوین و ابلاغ نمی کند!
هرچند برخی از دوستان تهیه کننده بنده نیز به جبر یا اختیار در تدوین این نظام‌نامه نقش داشته اند، اما نمی توانم با این نظام‌نامه دولتی که بیشتر شبیه دستورالعمل های استخدام کارمند است، بازی نکرده و نادیده بگیرمش! می دانم که برخی از دوستان رسانه ای بنده آن را  نادیده گرفته و می گیرند تا رابطه شان با سازمان سینمایی یا بعضی از تهیه کنندگان یا سردمداران خانه سینما همچنان حسنه باقی بماند، اما برای من سینما و هنر ایران از هر ارتباط مادی و مقامی مهم تر است.
مطول نویسی راجع به این دستورالعمل استخدامی نوعی دهن کجی به قلم است، برای همین نگاهی گذرا انداخته، نوشته و زیاد مصدع اوقات نمی شوم.
دو بند، بنده را بیشتر می آزارد، یکی الزام داشتن حداقل مدرک لیسانس برای متقاضیان تهیه کنندگی که بسیار خنده آور و تعجب برانگیز است. به نظر یا دوستان کلا با اصول تهیه کنندگی ناآشنا بوده یا به اجبار به آن تن داده اند، زیرا بسیاری از تهیه کنندگان ایرانی از گذشته تا کنون مدرک تحصیلی بالایی نداشته و ندارند، اما به کار خود وارد بوده و هستند. در جهان سینما نیز چنین است. دوستان، چند تهیه کننده را در ایران و جهان می شناسند که مدرک عالی داشته باشند؟ مگر با یک تکه مقوا که رویش یک معدل نوشته شده و چند امضا دارد، می شود تهیه کننده شد!؟ این بند و بندهای مشابه احتمالا توسط کسانی پیشنهاد یا تکلیف شده که مدرک دکترای شان را از قوطی تاید بیرون آورده یا وزارت ارشاد به آنان اهدا کرده است تا مدارک اهدایی ارشاد، لااقل یک جا به کار بیاید! غیر از این عقل ناقص اینجانب به جایی نرسیده و نخواهد رسید!
دوم بند امتیاز دهی است. مشابه این امتیاز دهی را حسین انتظامی در زمانی که معاون مطبوعاتی بود اجرا کرد و فجایع بیشمار به بار آورد. برای ایشان سابقه و توانایی روزنامه نگار و خبرنگار اصلا مهم نبود، بلکه سابقه بیمه، چاپ کتاب، تشویق نامه و جایزه ملاک بود! از نظر وی کسی که بیش از ۳۰ سال در رسانه های مختلف جان کنده و نوشته است و موی سیاه را در این راه سپید کرده، اصلا خبرنگار و روزنامه نگار نبوده و نیست، بلکه جوان تازه کاری که دفترچه بیمه در دست داشت، یک کتاب با تیراژ ۲۵۰ الی۵۰۰ نسخه با خرج خودش منتشر و چند تشویق نامه محفلی نیز از دوست و آشنا گرفته بود، خبرنگار و روزنامه نگار خبره محسوب می شد!
این امتیاز دهی در این نظامنامه یا دستورالعمل استخدامی، کاملا مشابه همان است. یعنی کسانی که تجربه عملی و تخصص دارند، نمی توانند کسوت تهیه کنندگی بر تن کنند، چون سابقه ندارند، البته از نظر سازمان سینمایی! اما کسانی که با کمک دوست و آشنا امتیازهای دیگر را درو می کنند ارجح هستند برای پوشیدن قبای بدقواره تهیه کنندگی(البته به تن آنان)!
احترام تهیه کنندگان پیشکسوت و کار بلد نزد بنده همیشه محفوظ بوده و خواهد بود.
حسین انتظامی در معاونت مطبوعاتی خبرنگاران و روزنامه نگاران کاربلد و موی سپید را با این بند امتیاز دهی از گردونه خارج کرد و در سازمان سینمایی نیز می خواهد این کار را با افراد توانا، اما بدون امتیازهای صوری انجام دهد!
هزاران مدرک ریز و درشت در دست شخصی بگذارید که در وجودش مایه تهیه کنندگی رویت نمی شود، آن وقت مشاهده کنید چه بلایی بر سر سینمای ایران خواهد آورد!
با حفظ احترام دوستان تهیه کننده ام که در تنظیم این نظام نامه دخیل بوده اند، باید تصریح کنم که دکترهای مکتب ندیده و مشاور اعظم همیشه حاضر، نقش مهمی در تدوین این پیش نویس داشته اند، اگر غیر از این بود، امکان نداشت چنین نظامنامه یا دستورالعمل استخدامی با این مشخصات تدوین و منتشر شود!
شنیده بودیم که مشاور اعظم از سازمان سینمایی دل کنده است، اما این پیش نویس تایید کرد که رفتنش شایعه ای بیش نبوده و همچنان ایشان در خدمت سینمای رو به موت ایران است، خسته نباشی دلاور!