چهارشنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۸ - ۱۲:۴۵

سیمای سینمای بنفش (۱۰)

امید به شفافیت واقعی/ نگاهی به ابهامات هزینه‌کردهای سازمان سینمایی

شفافیت سازی بودجه سازمان سینمایی

سینماپرس: باید یادآور شد که اگر چه شفافیت به هیچ عنوان در معنی و مقام حل مسئله و پاسخگویی به موضوعات ساختاری و یا سیستمی نمی باشد؛ اما قطعا به عنوان یکی از اصلی ترین لوازم و زیرساخت حل انبوهی از مسائل پیش رو محسوب می شود و از این جهت اگر چه شفافیت به تنهایی فایده‌ای ندارد، اما می‌تواند و بایستی در مقدمه‌ی بسیاری از اقدامات و سیاست‌های جاری در حل مسائل قرار گیرد.

محمدرضا شاه‌حسینی/ نخستین روز از شهریورماه امسال بود که ریاست سازمان سینمایی کشور در قالب توییتی در فضای مجازی از انتشار عملکرد مالی ۴ ماهه اول سال ۱۳۹۸ هجری شمسی، مجموعه های وابسته و تحت نظر این سازمان خبر داد و پس از آن در اقدامی قابل تحسین، پنج زیر مجموعه اصلی این سازمان، یعنی بنیاد سینمایی فارابی؛ انجمن سینمای جوانان؛ مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی؛ موسسه هنر و تجربه و موسسه سینماشهر نسبت به انتشار گزارش عملکرد مالی خود در فضای رسانه ای کشور مبادرت ورزیده و دستور حسین انتظامی را در مقام دبیر کمیسیون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات اجابت نمودند.


ذوق زدگی فعالان فرهنگی و سینمایی کشور از این همه صلابت و پایبندی به اصول ریاست جدید سازمان سینمایی کشور، به همین پنج گزارش ختم نشد و انتشار جدول هزینه های سی و هفتمین دوره جشنواره جهانی فیلم فجر موجب شد تا بسیاری به این باور برسند که حسین انتظامی شخصیتی است که به دلیل نا آشنایی خود با بدنه سینمایی، حتی اگر نتواند اقدامی موثری را در طول مدیریت خود در صنعت سینمای کشور انجام دهد، قطعا می تواند حضور ولنگارانه برخی از جریانات را در این عرصه با محدودیت مواجه ساخته و ارتزاق بسیاری از طیف های معلوم الحال را از امکانات مادی و معنوی این سازمان را در شرایط ولنگاری فرهنگی، با چالش جدی روبرو نماید ...



سرانجام پس از گذشت بیش از حدود ۴ ماه (۱۲۰ روز) از برگزاری سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، جدول هزینه های این جشنواره که مبلغی ۹ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تمانی (۹۵,۰۹۵,۹۱۰,۹۱۳) را شامل می شود، منتشر شد. انتشار دیر هنگام این صورت حساب در حالی بود که جناب حسین انتظامی در ۱۰ اردیبهشت امسال خواستار انتشار عمومی ریز هزینه‌های جشنواره جهانی فیلم فجر در ظرف مدت ۴۵ روز شده بود.



البته ریز هزینه‌های سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر ایهامات و همچنین نکات نقض فراوانی دارد که از تهیه گیفت های ۸۰ هزارتومانی که بنابر این صورتحساب شامل دفترچه و خودکار و کیف های پارچه ای می شود، تا ساخت تیزر که حدود ۱۳۰ میلیون تومان (۱,۲۹۴,۰۰۰,۰۰۰) هزینه در برداشته را شامل می شود و با این همه آنچه که بیش از هرچیز در این صورت حساب ابهام برانگیز است، اختصاص بودجه حدودا ۸۲۰ میلیون تومانی (۸,۱۷۹,۹۰۰,۰۰۰) از برای جمع ۳۹ نفره از مدیران این جشنواره است.




سوای نظر از ابعاد راستی آزمایی این گونه از گزارش ها، بالاخص در شرایطی که برخی از دستگاه های اجرایی کشور برای پوشش ناکارآمدی خود اقدام به آمارسازی و بیلان سازی می نمایند و ...؛ آنچه که در این شرایط مهم است، اهتمام ویژه ریاست سازمان سینمایی کشور به موضوع شفافیت است؛ موضوع مهمی است که قطعا می تواند اسباب ارتقاء بهره وری را در عموم سیستم های در حال جریان رقم زده و فرایندهای اجرایی را اصلاح و بهبود بخشیده و به افزایش اعتماد عمومی و به تبع آن به افزایش سرمایه اجتماعی منجر می‌شود.


البته باید یادآور شد که اگر چه شفافیت به هیچ عنوان در معنی و مقام حل مسئله (Problem) و پاسخگویی به موضوعات ساختاری و یا سیستمی نمی باشد و اساسا از چنین قابلیتی برخوردار نیست؛ اما قطعا به عنوان یکی از اصلی ترین لوازم و زیرساخت حل انبوهی از مسائل و یا پارابلم  های پیش رو محسوب می شود و از این جهت اگر چه شفافیت به تنهایی فایده‌ای ندارد، اما می‌تواند و بایستی در مقدمه‌ی بسیاری از اقدامات و سیاست‌های جاری در حل مسائل قرار گرفته و فرای ظاهرسازی های رسانه ای و یا بیلان های موقعیتی و ... به عنوان امری اساسی، زیرساختی و دارای اولویت در فریاند حل مسایل مورد توجه واقع شود.



بر این اساس همانگونه که ریاست سازمان سینمایی کشور به عنوان دبیر کمیسیون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات در توییت خود متذکر شد؛ شفافیت و انتشار مستمر عملکرد مالی سازمان سینمایی و ‌مؤسسات تابعه آن می تواند به همکاری رصدگرانه اهل فن منتج شده و سبب می شود تا ایشان خطاها را در زمان مناسب و با کیفیت مناسب به متولیان فرهنگی و سینمایی کشور گوشزد نموده و موجب شود تا متولیان امر با بهره مندی از مشاورت های دلسوزانه ایشان سیاست‌های اتخاذی را بهبود بخشیده و یا اصلاح نمایند.



البته اکنون برای قضاوت زود است و باید منتظر ماند و ملاحضه نمود که آیا بدنه مدیران تابعه و تحت ریاست سازمان سینمایی با این شیوه عملکردی خود را مطابقت می دهند و یا آنکه انتظامی در مسیر پیش رو تنها مانده و به استهلاک زود هنگام سیستمی مبتلا می شود و ...؛ اما اگر ریاست سازمان سینمایی کشور بتواند به مسیر خود در ایجاد شفافیت ادامه داده و شیوه پیگیری گزارش عملکرد های مالی ۴ ماهه از زیر مجموعه های سازمان سینمایی را به صورتی ویژه ای سامان ببخشید؛ قطعا ارایه واقعی و بدور از شیوه های ساختگی اطلاعات در زمان مناسب و با کیفیت مناسب سبب می شود تا فهم مسئله در شرایط ولنگاری حال حاضر بهتر صورت پذیرفته و مسئله (Problem) و موضوعات مختلف فرهنگی و سینمایی کشور چه در ابعاد انتخاب روش و چه در شیوه ی اجرای روش با اصلاحات چشمگیری مواجه شود.



استمرار همین شفافیت است که می تواند متولیان فرهنگی و سینمایی کشور را که عناد نداشته و از دغدغه های لازم برای مواجهه با ولنگاری فرهنگی آن هم در شرایط نفوذ فرهنگی برخوردار می باشند را به شناخت رسانده و به ایشان در مرحله فهم مسئله یاری دهد و کمک نماید تا ایشان مسایل مختلف را به خوبی و با نگاهی سیستمی مورد تحلیل و ارزیابی قرار داده و با رویکردی مصلحانه بر زیر مجموعه های خود مدیریت نمایند.




پس در صورتی که انتشار این قبیل از گزارش ها ادامه یابد و نقدهای صورت گرفته به آن مورد توجه متولیان اکر قرار گرفته و تنها بر جنبه تبلیغاتی و رسانه ای آن از برای پاسخگویی به وعده شفافیت تمرکز نشود و ... باید منتظر اقدامات ویژه در چهار ماهه پیش رو و تغییر رویکرد سازمان سینمایی و همچنین روند فعالیت  مجموعه های وابسته و تحت نظر این سازمان می باشد.


از این جهت است که شفافیت فرای ظاهرسازی های متداول می تواند به مدیران دغدغه مند فرهنگی و سینمایی کشور کمک کند تا به عنوان مثال پیگیری کنند که چرا بنیاد سینمایی فارابی در طی چهار ماه گذشته حدود پنج میلیارد تومان (۴۹,۱۱۶,۰۷۴,۲۱۱) هزینه های جاری و پشتیبانی داشته و این بودجه قابل توجه آن هم در شرایط اقتصادی کنونی کشور  در چه مسیری هزینه شده است!؟ و یا آنکه اساسا ماهیت این هزینه های جاری و پشتیبانی در بنیاد سینمایی فارابی چه بوده که موجب شده تا بیش از نیمی از هزینه کرد حدود نُه میلیارد تومانی (۸۶,۹۳۰,۱۲۴,۳۴۳) این مجموعه را در چهار ماهه نخست امسال شامل شود!؟



همین شفافیت است که موجب می شود تا از متولیان مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی پرسش شود که موضوع حمایت این مجموعه از تولید مشترک فیلم انیمیشن با دیگر کشورها بر اساس چه الگو و هدف گذاری کلانی صورت می پذیرد و اساسا انیمیشن کوش نامه از کدام اهمیت و چه اولویتی در فُرم و محتوای خود برخوردار است که در چهارماهه نخست امسال، مبلغ ۱۸۰ میلیون تومان بودجه دریافت نموده و لازم است تا در شرایط اقتصادی حال حاضر کشور، حدود هشت میلیارد تومان از مجموعه اعتبارات مرکز گسترش را به خود اختصاص دهد!؟ به احتمال زیاد انیمیشن کوش نامه یک اثر استراتژیک بوده و علی نوری اسکویی نیز به عنوان جوانی متولد ۱۳۶۰ هجری شمسی، از چنان مقبولیت و شایستگی برخوردار می باشد که توانسته تا مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی را متقاعد به انعقاد قرارداد با این حجم از تخصیص بودجه و سرمایه گزاری نماید؛ اما قطعا شفافیت موجب می شود تا متولیان مرکز گسترش برای اطلاع افکار عمومی در رابطه با این حجم از سرمایه گذاری اقدام به انتشار مشخصات فنی و محتوایی انیمیشن کوش نامه و چرایی سرمایه گذاری بر روی چنین اثری نمایند که این امر در صورتی که نتواند اهالی فن و دلسوزان سینمایی کشور را متقاعد کند سبب می شود تا مدیران متعهد به فکر جبران و اصلاح چنین مسیری مبادرت ورزیده و از ارتکاب چنین خطاهایی در آینده جلوگیری ویژه نمایند.



شفافیت موجب می شود تا اهالی سینما پیگیر یک میلیارد تومان بودجه ای شوند که در چهارماهه نخست امسال، توسط مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به منظور حمایت از اکران فیلم های هنری و تجربی توسط موسسه هنر و تجربه اختصاص داده شده است؛ بودجه ای که معلوم نیست بر اساس چه ضابطه ای در میان آثار سینمایی هنر و تجربه پخش می شود و به طور مشخص کارکرد این گونه از آثار چه از لحاظ فُرم و چه از منظر محتوی سینمایی برای کشور چیست که می بایست چنین بودجه ای از بیت المال را به خود اختصاص دهند.



البته شفافیت واقعی و غیر صوری است که موجب می شود تا اهالی دغدغه مند فرهنگی و سینمایی کشور به ارزیابی روشنی در زمینه میزان هزینه و فایده گروه سینمایی هنر و تجربه از برای نظام جمهوری اسلامی و همسویی کارکردی آن در راستای اهداف انقلاب اسلامی دست پیدا نموده و این ارزیابی را به متولیان متعهد و مدیران بدون غرض و مرض اطلاع دهند و ایشان را آگاه سازند که بودجه  سینمایی کشور در مسیر حمایت از چه تولیداتی بوده و بالاخص چه طیفی از طیفی از اهالی سینما تحت عنوان هزینه های پشتیبانی مشمول دریافت بودجه حدود ۲۳۰ میلیومان تومانی (۲,۳۴۰,۰۰۰) موسسه هنر و تجربه سینمای ایران در طی چهار ماه نخست امسال گردیده اند.



شفافیت واقعی و غیر صوری می تواند خیلی از ابهامات و اشکالات دورن سیستمی را بر طرف سازد و یک مدیر دلسوز و متعهد را کمک کند تا برای بهبود وضعیت موجود و نیل به وضعیت مطلوب سیستمی، از منصوبان در مجموعه های تحت مدیریت خود بازخواست نماید و به عنوان مثال از بنیاد سینمایی فارابی بپرسد که اساسا عایدی سازمان سینمایی کشور از برپایی چتر سینمای ایران در بازار فیلم کن در طی سال های گذشته و بالاخص امسال چه بوده که در چنین شرایط اقتصادی ویژه ای، حدود ۷۰۰ میلیون تومان (۶,۵۷۷,۳۸۴,۲۸۵) از بودجه فرهنگی و سینمایی کشور را به خود اختصاص داده است و یا آقایان و خانم ها رائد فرید زاده، تندیس طباطبایی، حامد سلیمان زاده، مهسا فریبا، سکینه رستم خانی و نهایتا امیر اسفندیاری و فرزاد اژدری از چه جایگاه و مسئولیتی برخوردار هستند و برای تحقق کدام هدف و چه کارویژه ای می بایست با صرف هزینه ای حدوده ۳۵۰ میلیون تومانی (۳,۴۴۷,۱۸۹,۵۹۹) از بودجه بیت المال به فرانسه اعزام شده و در هفتاد و دومین جشنواره کن شرکت نمایند.



شفافیت واقعی و غیر صوری مدیران پایین دستی را به پاسخگویی وا داشته و به عنوان نمونه می بایست توضیح دهند که جناب شهرام جعفری نژاد از چه شخصیت منحصر به فرد و توانمندی ویژه ای برخوردار می باشند که توسط موسسه سینماشهر انحصار مطالعه، طراحی، نقشه و نظارت عالیه بر اجرای پروژه های ساختمان سینمایی امید را در شش شهر فاقد سینما کسب نموده است. شش پروژه آن هم در شهرستان هایی همچون اندیمشک، تربت حیدریه، بانه، ماکو، طبس و میناب که عملا از هیچ قراب جغرافیایی و هم عرضی مکانی با یکدیگر برخوردار نمی باشند و از این بابت در چهارماهه نخست امسال مبلغی بالغ بر ۴۰۰ میلیون تومانی (۳,۹۰۰,۰۰۰,۰۰۰) از بودجه موسسه سینماشهر را به خود اختصاص داده.



همین شفافیت کارآمد و غیر رپرتاژی است که می تواند به بهبود وضعیت صنعت سینمای کشور کمک کند تا با مطالبه دقیق و گزارش شفاف و واقعی از نحوه هزینه کرد بودجه حدودا ۵ میلیاد تومانی  (۴۷,۵۹۴,۰۰۰,۰۰۰) دفاتر انجمن سینمای جوانان ایران در طی چهار ماه گذشته، به مرور سند راهبردی انجمن در تربیت نسل آینده از سینماگران ایرانی پرداخته و ضمن بررسی الگوهای رفتاری هر یک از دفاتر انجمن، آینده و سمت و سوی سینمای ایران را از برای متولیان امر روشن سازد.



در مجموع امید است تا نگاه به شفافیت فرای ظاهرسازی های متداول، در حل مسئله (Problem) مورد توجه و تمرکز واقع شده و از این جهت سازمان سینمایی با بهره گیری مناسب از پتانسیل های شفافیت می تواند ضمن افزایش بهینگی و کارآمدی در زیر مجموعه های تابعه خود، مسئولیت‌پذیری و پاسخگویی متولیان امر را بالا برده و مجموعه های دولتی و امکانات بیت المال را از ملکیت طلق برخی از جریانات خارج سازد؛ اقدامی که قطعا از حمایت و مشارکت عمومی اهالی سینما برخوردار شده و حضور مافیای قدرت و فضای انحصار طیف های خاص در صنعت سینمای ایران را با چالش جدی مواجه خواهد ساخت.



اخبار مرتبط

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.