سال گذشته بود که حسین المسلم دبیر کل کویتی شورای المپیک آسیا(OCA) در مصاحبه‌ای وعده داد پخش تلویزیونی مسابقات آسیایی اندونزی از کیفیت «خارق العاده» برخوردار خواهد بود؛ کیفیتی که گویا در ایران چندان هم با کیفیت نیست و سهم ایرانی‌ها از این خارق العاده بودن پخش تلویزیونی، رفتارهای عجیب صداوسیماست و شاید برای اولین بار است که خبری از استودیوی رسمی صداوسیما در محل برگزاری مسابقات و مصاحبه رسمی با ورزشکاران ایرانی همراه با لوگوی رسمی صداوسیما نیست. مسابقات ورزشکاران ایرانی یا از تلویزیون پخش نمی‌شود یا با تأخیر پخش می‌شود یا اینکه شبکه ۳ و کانال تلویزیونی ورزش به صورت همزمان مسابقات را با دو کیفیت تصویر پخش می‌کنند.
ایرانی‌ها محروم از دیدن مسابقات
روز گذشته در حالی که شبکه ۳ سیما برنامه طنز پخش می‌کرد و حدود یک ساعت کانال تلویزیونی ورزش در حال پخش مراسم توزیع مدال و جوایز تیم ملی کبدی ایران بود، تیم هندبال کشورمان با کره‌جنوبی مسابقه مهمی را پیش رو داشت که تلویزیون به طور کل آن را نادیده گرفت. این برای اولین بار در مسابقات آسیایی جاکاراتا نبود که مسابقه ورزشکاران ایرانی از شبکه ورزش روی آنتن نمی‌رفت. صبح جمعه نیز مسابقه والیبال ایران و مغولستان پخش نشد. مسابقات سنگ‌نوردی که برای کشورمان یک طلا و نقره به همراه داشت نیز اصلاً پخش نشد.
وزنه‌برداری هم یکی از مسابقاتی بود که دیروز نادیده گرفته شد. ورزشکاران ایرانی در رشته هایی مانند قایقرانی، شمشیربازی و والیبال ساحلی اصلاً فرصت دیده شدن در تلویزیون پیدا نکردند. مسابقات تکواندو هم که جزو مدال‌آورترین ورزش‌ها برای تیم ملی کشورمان است یکی در میان پخش شد. قهرمانان ووشوی کشورمان وقتی روی سکو رفتند، خبرنگار تلویزیون آن سوی ورزشگاه با دوربین موبایل تصویر می‌گرفت! اینها تنها بخشی از پوشش تلویزیونی مسابقات آسیایی تا روز ششم است. افتضاحی که تلویزیون به بار آورده قرار است تا پایان مسابقات ادامه پیدا کند!
خبرنگار تلویزیون یا تماشاچی عادی مسابقات!
از زمانی که خبرنگارهای تلویزیون با بلیت تماشاگران عادی در ورزشگاه و میان جمعیت نشستند و گزارش جام جهانی روسیه را ارسال کردند، مشخص شد که وعده‌های مدیران تلویزیون برای احترام به مردم ایران، بیشتر جنبه شوخی دارد. روزهایی که امیرحسین میثاقی جلوی دوربین موبایل همکارش ظاهر می‌شد و هندزفری به گوش از وسط جمعیت گزارش مسابقات جام جهانی را ارسال می‌کرد مشخص بود که از نظر میزبان مسابقات، میثاقی و دیگر اعضای تیم اعزامی از ایران خبرنگار محسوب نمی‌شوند وگرنه برای آنها هم ID کارت صادر می‌شد. این روش غیرحرفه‌ای اما به صرفه برای صداوسیما که به خاطر پخش مسابقات جام جهانی میلیاردها تومان درآمد داشته است، این بار نیز در مسابقات آسیایی جاکارتای اندونزی تکرار می‌شود. خبرنگاران اعزامی شبکه ورزش سیما، مانند تماشاچیان عادی بلیت می‌خرند و به جای حضور در اتاق خبر و محل استقرار خبرنگارها، روی سکوهای استادیوم نشسته و با ارتباط اینترنتی، برای تهران گزارش ارسال می‌کنند. آنها حتی مانند امیر حسین میثاقی از این شانس برخوردار نیستند که یک نفر دیگر با گوشی موبایل فیلم بگیرد و یک دستشان به گوشی است و با دست دیگر میکروفن هندزفری را می‌گیرند تا شرایط رقت بار تلویزیون در جاکارتا را به خوبی به نمایش بگذارند.
معاون وزیر ورزش: مقصر قطری‌ها هستند
محمدرضا داورزنی، معاون وزیر ورزش می‌گوید: مردم ما انتظار دارند افتخارآفرینی فرزندانشان در مسابقات آسیایی از تلویزیون پخش شود و از صداوسیما انتظار داریم خرید حق پخش مسابقات را دنبال کند.
داورزنی درباره اینکه چرا تا امروز صداوسیما موفق به خرید حق پخش مسابقات نشده، توضیح می‌دهد: تیم اعزامی صداوسیما برای پوشش مسابقات در جاکارتا مستقر شده‌اند و پیش از مسابقات نیز برای بازدید از امکانات اندونزی به این کشور آمده بودند، اما شرکت قطری که حق پخش مسابقات را در اختیار دارد قیمت بالایی را برای فروش تصاویر به کشورمان اعلام کرده بود که باعث شد حق پخش خریداری نشود و این مسئله البته ربطی به دولت اندونزی ندارد.
معاون وزارت ورزش با بیان اینکه از قیمت دقیق پیشنهادی از سوی قطری‌ها برای فروش حق پخش باخبر نیست، ادامه می‌دهد: من این رقم را حدود ۲۰ میلیون دلار شنیده ام که رقم بسیار بالایی است، البته امیدوارم در روزهای پیش رو با مذاکره و پیگیری صداوسیما مسئله خرید حق پخش حل شود. هم اکنون مسابقات مهمی برای ورزشکاران ایرانی باقی مانده و بعد از آن هم مسابقات پارا آسیایی را داریم که تماشای آنها حق مردم ایران است.
آیا پای ژاپنی‌ها وسط است؟
شرکت ژاپنی DENSTU حق پخش انحصاری مسابقات المپیک (شامل مسابقات آسیایی) را تا سال ۲۰۲۴ خریداری کرده و ایران یکی از کشورهایی است که این کشور حق پخش مسابقاتش را در اختیار دارد. این شرکت تا امروز در مذاکره با دیگر کشورهای آسیایی برای فروش حق پخش انعطاف بسیار بالایی از خود به نمایش گذاشته است. برای مثال وقتی تلویزیون کابلی هنگ کنگ اعلام کرد توان پرداخت ۶ میلیون دلار برای خرید حق پخش مسابقات را ندارد و دولت هنگ‌کنگ هم پادرمیانی کرد، ژاپنی‌ها تخفیف فوق‌العاده‌ای دادند و حق پخش را با ۲ میلیون دلار واگذار کردند.
ویتنامی‌ها هم که ابتدا به خاطر گران نبودن خرید حق پخش، قید پخش زنده مسابقات را زده بودند، چهارشنبه هفته پیش بود که اعلام کردند با کاهش قیمت ها، پکیج را خریده‌اند! کمیته برگزاری مسابقات آسیایی جاکارتا، INAGOC نیز سال گذشته اعلام کرده بود قطر، چین، فیلیپین، هند و ژاپن حق پخش را خریداری کرده‌اند!
امسال کمیته برگزاری مسابقات اندونزی اعلام کرده از ۴۰ رشته ورزشی حاضر در این مسابقات که شامل ۳۲ رشته المپیکی و هشت رشته غیرالمپیکی است، ۳۸ رشته را پخش زنده می‌کند و برای این کار از ۴۲۷ دوربین فیلمبرداری حرفه‌ای با فیلمبرداری HD استفاده کرده است. شرکت سوئیسی که در تصویربرداری مشارکت دارد، اعلام کرده به صورت مساوی حق دیده شدن مسابقات را برای همه کشورهای شرکت‌کننده در نظر گرفته است به طوری که از پنج دقیقه پیش از مسابقات انفرادی و ۱۰ دقیقه پیش از مسابقات گروهی، خوراک تصویری در اختیار شبکه‌های تلویزیونی قرار می‌دهد، آیا تا امروز بیننده‌های شبکه ورزش چنین ارائه تصویری را مشاهده کرده‌اند!؟
ارسال نظر